Wanneer een persoon een wond oploopt, begint de vorming van wondsecretie. Wondafscheiding wordt ook wel wondvocht genoemd en is een waterige afscheiding die uit een wond kan, maar niet hoeft. De grootte, voorwaarde en mate van reinheid, of vervuiling met pathogenen, speelt een rol. Als er besmetting aanwezig is, is er altijd een risico van voortdurende, langdurige wond genezen, secundaire infectie, en bloedvergiftiging.
Wat is wondafscheiding?
Wondafscheiding wordt ook wel wondvocht genoemd en is een waterige afscheiding die uit een wond kan, maar niet hoeft te lekken. Wondafscheidingen ontstaan als gevolg van een verscheidenheid aan processen. Als gevolg van de huid defect, begint het lichaam meer te produceren weefselvocht vloeistof. De samenstelling kan sterk variëren, vaak met eiwitten En af en toe bloed Als er een infectie aanwezig is, bevat de afscheiding de juiste micro-organismen en de eigen afweercellen van het lichaam. De afscheidingen van virussen en bacteriën formulier pus Wondafscheidingen worden in verschillende typen ingedeeld. Afscheidingen naar buiten, die ontstekingsremmend zijn, worden exsudaten genoemd. Ze bevatten een high concentratie of eiwitten en kan stroperig of dun zijn. De kleur varieert van helder tot geelachtig tot roodachtig. Het hangt af van de componenten, bijvoorbeeld veel wit of rood bloed cellen zijn opgenomen. Macromoleculen, zoals bloed cellen of eiwitten, passeren door de vaatwand in het omringende weefsel of naar het weefseloppervlak. Exsudaten worden volgens hun componenten verder onderverdeeld in etterende, bloederige, fibrineuze of sereuze exsudaten. Wondexsudaten die niet extern maar in het lichaam worden uitgescheiden, waar ze een holte vormen, worden seroma genoemd. Dit komt vaak voor in de omgeving van wonden op het oppervlak van de huidbijvoorbeeld na een operatie. Er is sprake van zwelling, die meestal niet pijnlijk is en niet verkleurd. Niettemin, wond genezen wordt aangetast omdat de druk op het weefsel de bloedstroom vermindert. Naarmate het vordert, bacteriën kan vormen en ontsteking kan leiden.
Functie en taak
De vorming van wondafscheidingen is een belangrijke functie in het genezingsproces. Germs en vreemde lichamen worden uit de wond gespoeld, wat anders complicaties kan veroorzaken. Cellen en hormonen van de immuunsysteem zijn betrokken bij dit proces om de invasie te doden bacteriën or virussen en het genezingsproces stimuleren. De bloedcomponenten die uit het weefsel komen, initiëren wondsluiting. De exsudatieve fase in wond genezen wordt ook wel "weefselperfusie" genoemd. Voorwaarde is dat het dode weefsel wordt weggespoeld en de celgroei wordt gestimuleerd. Voor celdeling heeft het lichaam een vochtige, warme omgeving nodig; de wondoppervlakken mogen niet uitdrogen. Oppervlakkig wonden worden gesloten door gestold wondvocht, korsten worden gevormd. Aan wonden die constant veel vocht afscheiden, er kan zich geen korst vormen en ze genezen erg slecht. Te veel secretie is een voedingsbodem voor bacteriën. Wondverbanden met verschillende eigenschappen en verschillende methoden zouden de genezing moeten ondersteunen. Als er bijvoorbeeld te veel secretie wordt gevormd, worden absorberende verbanden of gaasjes gebruikt. Niet-geïnfecteerde, gereinigde, droge wonden worden vochtig gehouden.
Ziekten en kwalen
Als wondsecretie niet kan wegvloeien, treden vaak complicaties op. Als een wond etterende afscheidingen afscheidt in het inwendige van het lichaam en een ingekapselde holte vormt, wordt dit een abces Abcessen worden vaak veroorzaakt door bacteriële infecties, maar er zijn ook abcessen waarin geen bacteriën voorkomen. Dit worden steriele abcessen genoemd. Abcessen kunnen continu of in kamers zijn. Ze kunnen zich verder verspreiden en aanzienlijke afmetingen aannemen. Naarmate ze vorderen, kan het weefsel ingekapseld raken, kan de vloeistof verkalken, of fistel er kunnen zich kanalen vormen waardoor secreties kunnen wegvloeien. Abcessen kunnen optreden in de huid, maar ook in bijna alle orgels. Abcessen worden meestal operatief geopend, zodat het wondvocht naar buiten kan wegvloeien. Als wondsecretie in een bestaande lichaamsholte stroomt, bijvoorbeeld in een gewrichtsruimte, wordt dit een effusie genoemd. Als een verzameling van pus is ingekapseld, dit wordt een empyeem Dit kan bijvoorbeeld gebeuren in een orgaan, zoals de galblaas, of in lichaamsopeningen, zoals de maxillaire sinussen. beeldvormingstechnieken zoals ultrageluid or Röntgenstraal zijn nuttig voor de diagnose. Empyeem wordt meestal behandeld door chirurgische evacuatie en, indien nodig, met antibiotica en afvoer. Als een verdere complicatie kunnen zich zogenaamde flegmonen vormen. In dit geval verspreidt het etterende wondvocht zich in de bindweefsel, in en rond spieren, fasciae en pezen Symptomatisch manifesteert phlegmon zich door een aanzienlijke verslechtering van het algemeen voorwaarde, koorts boven 39 ° en een pijnlijke, roodachtige, hyperthermische zwelling. De infectie verspreidt zich en vernietigt zo lichaamsweefsel. Naarmate het vordert, kan het leiden tot etterig smelten van het weefsel, wat op zijn beurt leidt tot weefselsterfte. Als een phlegmon niet of onvoldoende wordt behandeld, bestaat er een risico op bloed vergiftiging, die levensbedreigend kunnen worden. Er kunnen zich abcessen vormen die de spieren kunnen aantasten, pezen en de buikholte. Phlegmon wordt voornamelijk met medicijnen behandeld. Hoog-dosis administratie of antibiotica, mogelijk zijn ook lokale antiseptica en immobilisatie de eerste prioriteit. Bovendien kan het getroffen gebied operatief worden geopend en opgeruimd. Als het wondvocht een hoog aandeel rode bloedcellen bevat, of als er bloed lekt als gevolg van letsel schepen in het omringende weefsel, wordt dit een hematoom Hematomen worden meestal veroorzaakt door extern geweld, zoals slagen, stoten of vallen. Ze kunnen ook optreden na een operatie. EEN hematoom kunnen ernstig opzwellen en pijn doen, maar genezen meestal vanzelf.
