Wat zijn de symptomen van een dode tand?
Zodra een tand ongevoelig is voor warmte en kou, wordt dit een dode tand. De doodsoorzaak is bacteriën die de zenuw doen oplaaien. Het ontstekingsproces in de tandpulp leidt tot de dood van de bloed en zenuw schepen daar bevat en dus wordt de tand niet langer van voedingsstoffen voorzien.
In de tand worden afbraakgassen gevormd die niet kunnen ontsnappen en tot hoge druk leiden pijn. De tand bonst, is gevoelig voor bijten en de pijn straalt vaak uit in het gezicht en hoofd regio. De vorming van een abces is ook mogelijk.
Dit ingekapseld abces is gezwollen, pijnlijk, ziet er verhit en rood uit. Soms zoekt de ontsteking zijn weg naar buiten en vormt geen abces maar a fistel tractus. Hierdoor kan de pus om binnen of buiten de mondholte.
Getroffen personen zien het einde van de fistel kanaal als een puistje, dat gevoelig is voor aanraking. Over het algemeen verliezen gedevitaliseerde tanden hun vocht en worden ze broos. Daarom lopen deze tanden een hoog risico om te breken en zijn ze niet zo kauwbaar als vitale tanden.
Als een dode tand afbreekt, kan de afgebroken rand niet alleen scherp en storend zijn, maar ook veroorzaken pijn. Als het vruchtvlees, dat de schepen, wordt geopend door de breuk, bacteriën kan de tand binnendringen en het omliggende weefsel onder de worteltip infiltreren. Het bot kan ontstoken raken en de tand kan zo loskomen dat hij eruit kan vallen.
Om de vele symptomen van een dode tand in een vroeg stadium en om de tand lang te behouden, moet deze zo snel mogelijk een wortelkanaalbehandeling en een kroon ondergaan om hem te herstellen als een volwaardig lid van de tandstelsel. Verdere nuttige informatie is hier te vinden: De dode tand Bij een onbehandelde wortelkanaalontsteking verbetert de pijn uiteraard nadat de zenuw is overleden. bacteriën koloniseer het vruchtvlees tot aan de punt van de wortel en verspreid het vervolgens naar het omliggende bot. Deze fase is vaak pijnloos.
Een dode tand kan nu aanleiding geven tot verschillende secundaire ziekten. Een ontsteking die zich uitbreidt naar een abces is mogelijk, net als een radiculaire cyste of een ontsteking van de beenmerg (osteomyelitis). Meestal vormt zich eerst een radiculaire cyste.
De voortschrijdende ontsteking is ingekapseld rond de worteltop, maar breidt zich continu uit naarmate het omringende bot groter wordt en oplost. Door de dode tand is dit proces pijnloos. Onder bepaalde omstandigheden kan de aangedane persoon last hebben van bijtende pijn of kan een toegenomen losraken van de tand worden opgemerkt. Bij de kaakchirurgie kan een zogenaamde radiculaire cyste worden gedetecteerd in de Röntgenstraal afbeelding.
