Synoniemen
Zenker's divertikels, emulsie divertikels, tractie divertikels, hypofaryngeale divertikels, cervicale divertikels, slokdarmontslagen Medisch: slokdarm divertikels
Definitie
Divertikels zijn aangeboren of verworven uitsteeksels van wanddelen van een hol orgaan (slokdarm, darm, blaas Divertikels kunnen gedurende het geheel voorkomen spijsverteringskanaal Ze worden het vaakst aangetroffen in de dikke darm (diverticulose), maar ze zijn ook te vinden in de slokdarm.
Oesofageale divertikels (oesofageale divertikels) is de term die wordt gebruikt om een uitstulping in de wand van de slokdarm te beschrijven. Er zijn verschillende soorten divertikels, afhankelijk van welke lagen van de slokdarmwand betrokken zijn bij de vorming van divertikels. Er wordt onderscheid gemaakt tussen tractie-divertikels ("echte" divertikels) en pulsatiedivertikels ("valse" divertikels).
Epidemiologie
Slokdarm divertikel (oesofageaal divertikel) is een zeldzame ziekte, maar het risico op het ontwikkelen van de ziekte neemt toe met de leeftijd. 80% van de getroffenen zijn mannen, van wie tweederde ouder is dan 70 jaar. Het meest voorkomende divertikel is het zenker-divertikel met ongeveer 70%, gevolgd door het parabrochiale divertikel met ongeveer 21%.
Epifrenale divertikels komen in ongeveer 9% van de gevallen minder vaak voor. Normale slokdarm met overgang naar de maag
- Divertikels
- Slokdarm
- Maag (Gaster)
Een echt divertikel (tractie divertikel) is een uitsteeksel van alle slokdarmwandlagen. Deze vorm wordt veroorzaakt door een trek (tractie) vanaf de buitenkant van de slokdarmwand.
Deze vorm van divertikel kan vooral voorkomen in het gebied waar de luchtpijp wordt gevorkt (tracheale vertakking) en de grote hoofdbronchiën (takken van de luchtpijp). Ze worden daarom ook wel parabronchiale divertikels genoemd (= divertikels die naast de takken van de luchtpijp liggen). De oorzaken voor de ontwikkeling van tractie divertikels zijn verschillend: tijdens de embryonale ontwikkeling (de periode van prenatale ontwikkeling van de mens) kunnen restanten van weefselbruggen tussen de slokdarm en de luchtpijp achterblijven en zo een tractie op de slokdarmwand creëren.
Dit betekent dat de slokdarm niet volledig loskomt van de luchtpijp. Een tractie met littekens, bijvoorbeeld na lymfadenitis, kan ook leiden tot de ontwikkeling van een tractie-divertikel (niet-specifieke ontsteking, tuberculose Deze littekens zorgen ervoor dat de slokdarmwand als een naald of trechter naar buiten wordt getrokken.
Op deze manier gevormde divertikels zijn meestal een willekeurige bevinding, klein en veroorzaken meestal geen ongemak. In tegenstelling tot tractie-divertikels wordt de valse divertikel (emulsie of pseudodivertikels) vaak geassocieerd met ongemak voor de patiënt. Pulsie divertikels worden veroorzaakt door zwakke punten in de spierwand van de slokdarm.
Tijdens het slikken veroorzaakt de spiercontractie van de slokdarm en het transport van het voedsel een toename van de druk in de slokdarm, waardoor delen van het slijmvlies (slijmvlies en submucosa) kunnen door een opening in de spierwand van de slokdarm uitsteken. Er kan worden gezegd dat er een onbalans is tussen de druk in de slokdarm en de stabiliteit van de spierwand. Het divertikel van de Zenker is een van de pulsatiedivertikels.
Het divertikel van de zenker (genoemd naar de patholoog Friedrich A. von Zenker 1825-1898) is met 70% het meest voorkomende divertikel van de slokdarm en ligt kort boven de slokdarm mond (slokdarm entree voor de maag) in de lage achterwand van de keel (hypofarynx). De typische spierzwakte van het divertikel van de Zenker wordt ook wel de Kilian-driehoek genoemd. Dit is een regelmatige zwakte van de slokdarmwand, daarom ontwikkelen zich veel Pulion-divertikels in dit gebied.
Een andere aanname is dat er sprake is van een functionele aandoening van de bovenste slokdarmsfincter (slokdarmsfincter mond Deze disfunctie leidt tot een toename van de druk op de Kilian-spieropening, wat leidt tot de vorming van divertikels. In ongeveer 10% van de gevallen liggen de pulmonale divertikels net voor de passage van de slokdarm door de diafragma in de buik.
Daar worden ze epiphrenale divertikels genoemd (divertikels die boven de diafragma Dit divertikel kan worden veroorzaakt door een sterke onderste slokdarmsfincter (onderste slokdarmsfincter), die voedselcongestie kan veroorzaken en zo de druk op de slokdarmwand in dit gebied kan verhogen. Het epifrenale divertikel kan een behoorlijke omvang bereiken en daardoor worden ook vaker klachten veroorzaakt. In zeldzame gevallen kan een slokdarmdivertikel worden veroorzaakt door een slokdarmtumor of door overmatig functioneren van de slokdarmspieren (hypercontractiele slokdarm).
