Voetreflexologie

Voetreflexologie therapie (voetreflexologie massage) behoort tot de natuurlijke geneeswijzen. Het is een heel oude methode, die al werd toegepast door de Indiaanse volkeren in Amerika. Rond 1912 nam de Amerikaanse arts Dr. William Fritzgerald deze kennis over en ontwikkelde deze verder door het menselijk lichaam in 10 longitudinale zones te verdelen en elk een overeenkomstig gebied op de voet toe te wijzen. Voetreflexologie is daarom gebaseerd op de aanname dat elk orgaansysteem of lichaamsdeel via een verbinding met de voet is verbonden zenuwen (cutiviscerale verbindingen) of energiestromen. Het doelwit massage van deze zogenaamde reflexzones geeft de behandelende therapeut informatie over verstoringen van het organisme en maakt een directe verzachtende invloed mogelijk. Hanne Marquardt uit Duitsland sinds 1958.

Indicaties (toepassingsgebieden)

Contra-indicaties

  • Ontsteking van de aders en het lymfestelsel.
  • Ziekten die een chirurgische behandeling vereisen
  • Zeer febriele of infectieziekten
  • Gangreen (weefselsterfte door verminderde bloed stroming of andere schade).
  • Reumatische aandoeningen (vooral de enkels).
  • Zwangerschappen met een hoog risico

De procedure

De massage techniek verschilt afhankelijk van het gewenste effect. Terwijl de duim de voetzool behandelt, de wijsvinger vinger rust op het dorsale gedeelte van de voet. Er zijn twee hoofdmethoden:

  • Toning grips: dit zijn cirkelvormige, snelle bewegingen met druk die in intensiteit toenemen of afnemen. Het doel is om de activiteit van de bijbehorende orgaangebieden te vergroten.
  • Kalmerende grepen: De aangetaste gebieden worden behandeld door voorzichtig tegen de klok in te draaien of door ze gelijkmatig vast te houden. Het doel is het kalmeren van vegetatief sterk opgewonden orgaansystemen.

De huidige classificatie van de voetreflexzones is erg complex. Een overzichtsclassificatie ziet er als volgt uit:

  • Zones van het hoofd in het gebied van de tenen
  • Zones van de borst en bovenbuik in het gebied van de metatarsus.
  • Zones van de buik en het bekken aan de tarsaal botten.
  • Ruggengraat bij de mediale (binnenste) delen van de longitudinale bogen.

Reflexzones waarin sprake is van een stoornis worden belaste reflexzones genoemd. Deze zijn te herkennen aan:

  • Lokale pijn
  • Vegetatieve irritatie (bijv. Verhoogde transpiratie op het lichaam of handen, verandering in gezichtskleur of lichaamstemperatuur, versnelling van ademhaling en hartslag, en speekselvloed)
  • Bevindingen van palpatie (veranderingen in de tonus van de spieren).
  • Statische misvormingen in de transversale en longitudinale boog van de voet.
  • Huid tekenen (verhoorning, eelt, verkleuring of nagelafwijkingen).
  • Zwellingstoestand (lymfatische of veneuze congestie).

Het effect van voetreflexologie is, net als de meeste andere natuurlijke therapieën, gebaseerd op het stimuleren van zelfgenezing van het lichaam. Genezingsrisico's zijn kortdurende reacties na de eerste behandeling van de patiënt op de therapie​ Het zijn onaangename maar gewenste effecten zoals opflakkeringen van oude klachten. De behandeling moet 3 tot 5 keer per week worden gedaan en de laatste circa. 30 minuten.

Voordelen

Voetreflexologie is een nuttige aanvulling op de conventionele conventionele geneeskunde. Het is effectief bij veel ziekten en is ontspannend en pijn verlichtend.