De term sulfonylureum wordt gebruikt om verschillende te beschrijven drugs die worden gebruikt als onderdeel van een therapie For suikerziekte mellitus. sulfonylureumderivaten worden gebruikt als bloed glucose-verlagende middelen bij de bestrijding van type 2 van de ziekte. De drugs bereik dit effect door de afscheiding van te verhogen insuline. Bijgevolg, sulfonylurea zijn antidiabetica.
Wat zijn sulfonylureumderivaten?
sulfonylureumderivaten zijn belangrijke antidiabetica die worden gebruikt om type 2 onder controle te houden suikerziekte mellitus (vaak suiker diabetes in het gewone spraakgebruik). Gebruik bij type 1 is niet aangegeven. De drugs moet worden onderscheiden van de groep gliniden. Hoewel deze een vergelijkbare hebben werkingsmechanisme voor sulfonylureumderivaten hebben ze belangrijke verschillen in termen van hun actieprofiel. In de farmacologie en chemie kunnen sulfonylureumderivaten worden beschreven met de molecuulformule C 24 - H 3 - N 4 - O 5 - S. De standaardtoepassing van sulfonylurea is de regulering van bloed glucose niveaus. Na inname hebben de medicijnen invloed op de insuline inhoud zodat een relevante verlaging van bloed glucose is bereikt. Omdat sulfonylureumderivaten alleen oraal worden ingenomen, worden ze als oraal beschouwd antidiabetica Ze spelen een belangrijke rol in de loop van therapie In de Bondsrepubliek Duitsland en andere EU-landen zijn de medicijnen onderworpen aan apotheek- en receptvereisten. Verwerving is dus alleen mogelijk na voorafgaand voorschrift door een arts.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
Sulfonylurea werken door het stimuleren van de kalium kanalen van bètacellen van de pancreas, waardoor hun activiteit toeneemt. Deze excitatie resulteert in een verhoogde productie van insuline Door de verhoogde insulineafgifte stijgt het insulinegehalte in het bloed, wat resulteert in een merkbare verlaging van de bloedglucose. Sulfonylurea worden overwogen kalium kanaalblokkers vanwege hun invloed op het kaliumkanaal. De effecten worden bereikt door een verhoogde na te bootsen concentratie van ATP. Omdat sulfonylureum alleen de eigen productie van insuline door het lichaam verhoogt, is de therapie vereist een functionerende alvleesklier. De behandelde persoon moet nog voldoende insuline kunnen aanmaken. Omdat de term sulfonylureum een verzamelnaam is waaronder verschillende actieve ingrediënten zijn gegroepeerd, zijn er enkele verschillen tussen de afzonderlijke stoffen. De verschillen zijn echter beperkt tot de snelheid en duur van de begin van de actie De meest voorkomende sulfonylureumderivaten zijn de medicijnen gliclazide, tolbutamide, glimepiride, glibenclamide en glibornuride Welk middel wordt gebruikt, wordt bepaald door de individuele kenmerken van elk geval.
Medisch gebruik en gebruik voor behandeling en preventie.
Het gebruik van sulfonylureumderivaten is in de menselijke geneeskunde goed ingeburgerd voor de behandeling van type 2 suikerziekte mellitus. De eerste preparaten kwamen al in 1956 op de markt. Tegenwoordig worden sulfonylureumderivaten voornamelijk gebruikt in monopreparaties. Dit zijn medicijnen die uitsluitend of voornamelijk afhankelijk zijn van één actief ingrediënt. Wel een combinatie met andere actieve ingrediënten zoals metformine is ook mogelijk. Recept is alleen voor de behandeling van diabetes type 2, maar de voorwaarde is altijd dat de alvleesklier goed moet kunnen functioneren. Anders moeten andere preparaten worden toegediend. Sulfonylureumderivaten worden oraal ingenomen in de vorm van filmomhuld tablets In de Europese Unie zijn verschillende preparaten op de markt. Alle sulfonylureumderivaten zijn onderworpen aan apotheek- en receptvereisten vanwege het risico op bijwerkingen. Daarom mogen ze alleen worden gekocht nadat een recept is afgegeven in een erkende apotheek. Het is essentieel om de instructies van de arts op te volgen bij het innemen van het product. Zo kan het in het bijzonder nodig zijn om de inname van de preparaten af te stemmen op de dagelijkse maaltijden.
Risico's en bijwerkingen
Sulfonylurea zijn niet vrij van risico's en bijwerkingen. De gebruiksveiligheid is echter gegarandeerd, tenzij er een contra-indicatie is. Dit is bijvoorbeeld het geval tijdens zwangerschap en borstvoeding. In dergelijke gevallen mogen ze niet worden ingenomen. Hetzelfde geldt voor patiënten met ernstige lever or nier schade. Er is ook een contra-indicatie bij type 1 diabetes mellitus omdat sulfonylureumderivaten een effect hebben op de bloedglucosespiegels, interacties met andere medicijnen moet rekening worden gehouden. De behandelende arts moet altijd worden geïnformeerd over alle genomen voorbereidingen. Nadelig interacties zijn mogelijk met orale anticonceptiva of schildklier hormonen, bijvoorbeeld. Deze leiden tot verminderde werkzaamheid. Het effect van sulfonylureumderivaten kan ook worden versterkt door bètablokkers of insuline te gebruiken. Verder interacties met thiazide diuretica, MAO-remmers, salicylaten en sulfonamiden zijn mogelijk. Bovendien moet op bijwerkingen worden gelet. Hierbij moet prioriteit worden gegeven aan de mogelijkheid van hypoglycemie veroorzaakt door de insuline. De kans op het optreden van deze bijwerking is groter bij stoffen met een lange werkingsduur, zoals glibenclamide, dan met werkzame stoffen met een korte werkingsduur, zoals tolbutamide Andere bijwerkingen van sulfonylureumderivaten zijn onder meer alcoholintolerantiegastro-intestinale symptomen (misselijkheid, braken, diarree), algemene malaise, en bloedarmoede Bovendien resulteert behandeling met sulfonylureumderivaten gewoonlijk in een gewichtstoename van ongeveer 2 kg.
