Oorzaken | Multiple sclerose

Oorzaken

De oorzaak van multiple sclerose encefalitis disseminata is controversieel omdat het nog niet voldoende is onderzocht. Diverse mogelijkheden staan ​​ter discussie: Welke pathologische (zieke) mechanismen karakteriseren de ziekte daarentegen, is goed beschreven: De zenuwkoorden, die uit vele dunne zenuwvezels bestaan, zijn meestal omgeven door een eiwitomhulsel. Dit dient ter bescherming van de zenuwen, maar het verhoogt ook de geleidingssnelheid.

Dankzij deze schede van eiwitten (myeline), de zogenaamde myeline schedekunnen signalen zeer snel worden verzonden. Dit transport van informatie gebeurt in twee richtingen. Enerzijds worden commando's verzonden vanuit de hersenen aan de spieren, bijvoorbeeld om een ​​willekeurige beweging uit te voeren.

Aan de andere kant kunnen gewaarwordingen (scherp, bot) of temperatuur (koud, warm) ook in de andere richting worden gericht naar de hersenen hier bewust worden waargenomen. In het klinische beeld van multiple sclerose, vindt een demyelinisatie plaats om tot nu toe onverklaarde redenen: De eiwitomhulling rond de zenuwen lost langzaam op - in de hersenen, gaat de witte hersenstof verloren. Deze demyelinisatie vindt plaats in patches.

De myeline-vormende cellen worden vervangen door zenuwvezels, die als littekens (sclerose) worden beschouwd. Zodra de eiwitmantels van de zenuwen zijn gedegenereerd, wordt de snelheid van zenuwgeleiding sterk verminderd. Door de zeer lange zenuwbanen (bijvoorbeeld naar de voet) kan dit ook een volledig functieverlies betekenen.

Bijzonder vaak getroffen zijn In de spinal cordworden zenuwbanen die een belangrijke rol spelen bij vrijwillige spierbeweging, aangetast.

• Cerebellum
• Hersenstam
• Oogzenuw en
• De spinal cord.
• Het is een auto-immuunziekte. Het lichaam vecht tegen zijn eigen zenuwomhulsel eiwitten.
• Mogelijk speelt ook een genetische component een rol.

  Het feit dat er in ongeveer 10 procent van de gevallen sprake is van familiaire clustering, is indicatief.

• Ook wordt gedacht aan een virale infectie, die langzaam leidt tot het ontstaan ​​van MS. De virussen zou kunnen mazelen -, hondsdolheid - (hondsdolheid) of paramyxo - virussen.

Om MS te diagnosticeren (multiple sclerose), The medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek, mogelijk een lumbaal prik en een MRI zijn noodzakelijk. In sommige gevallen kan het neurologische onderzoek een uitgedoofde huidreflex in de buik aantonen.

In het verleden is computertomografie van de hoofd (cCT) was een van de routineonderzoeken voor verdenking op multiple sclerose. MRI van de hersenen is de onderzoeksmethode bij uitstek voor het diagnosticeren van multiple sclerose. De ontstekingshaarden zijn hier meestal beter zichtbaar dan bij CT (computertomografie).

De MRT (Magnetic Resonance Imaging) kan in verschillende sequenties worden uitgevoerd. Op de resulterende afbeeldingen van sommige van hen kunnen oude laesies, dwz littekens, beter worden herkend. Deze bevinden zich meestal naast de holtes (ventrikels) van de hersenen, die zijn gevuld met vloeistof.

Andere typische locaties bij multiple sclerose zijn nabij de hersenschors of in de verbindingsstructuur tussen de twee helften van de hersenen (de zogenaamde bars​ Het meest waardevolle hulpmiddel voor diagnostische beeldvorming bij multiple sclerose is de MRI van de hoofd. MRI van de hersenen kan op betrouwbare wijze ontstekingshaarden in de hersenen identificeren of spinal cord.

Door een contrastmiddel toe te dienen, kan de radioloog onderscheid maken tussen verse laesies (bv. Bij acute aanvallen) en oude laesies (bv. Littekens) in het zenuwweefsel. Verbeteringen in MRI-technieken hebben de diagnose veel beter gemaakt, vooral in de vervolgonderzoeken.

De andere techniek, MRI (Magnetic Resonance Imaging) van de hoofd, toont voornamelijk de nieuwe laesies met extra toediening van contrastmiddel. Ze absorberen het contrastmiddel dat via de ader en beelden ontstekingsprocessen uit. Om de functionaliteit van de hersenen en de afzonderlijke delen ervan te testen, kunnen functionele tests worden uitgevoerd op verschillende sensorische systemen.

Hier kan worden getest of visuele of auditieve indrukken de hersenen nog bereiken of hoe deze daarop reageren. Gevoeligheid (gevoel van aanraking en / of pijn) en motorische vaardigheden (beweging van ledematen door magnetische stimulatie van hersenregio's) kunnen ook worden getest. Zoals verwacht zijn de verkregen potentialen vertraagd.

De volgende zijn enkele van de karakteristieke bevindingen van de extractie van cerebrospinale vloeistof (med .: liquor) in het kader van de zogenaamde liquor diagnostiek: heldere vloeistof, veel wit bloed cellen, veel proteïne en een verhoogd celgetal. In aanwezigheid van MS, een onafhankelijke productie van antilichamen in de cerebrospinale vloeistof wordt verwacht.

Deze kunnen dan ook worden gedetecteerd. Meer informatie over extractie van cerebrospinale vloeistof vindt u in ons onderwerp: CSF-diagnostiek. De diagnose MS is duidelijk als: Als slechts twee van de drie genoemde criteria aanwezig zijn, multiple sclerose nog steeds waarschijnlijk is. Nadat tot dusverre slechts één episode is meegemaakt, verschuift het raster van "definitief" naar "waarschijnlijk".

• Ten minste 2 demyelinisatiehaarden op afstand van elkaar kunnen worden gedetecteerd in CCT (computertomografie van de schedel) MRI (magnetische resonantie beeldvorming) en
• Een kenmerkende bevinding van cerebrospinale vloeistof van CSF-diagnostiek is aanwezig EN
• Minimaal 2 terugval of progressieve klachten gedurende minimaal een jaar