Afscheidingsangst is een gevoel dat zijn tol kan eisen van patiënten, hun partners en hun families. De manier om met deze angst om te gaan, is door je bewust te worden van de emotionele processen en nieuwe gedragspatronen te leren.
Wat is verlatingsangst?
Scheidingsangst is een grote (in de meeste gevallen) feitelijk ongegronde angst waar zowel kinderen als volwassenen last van kunnen hebben. De angst om de belangrijkste verzorger te verliezen, komt bijvoorbeeld vaak voor bij kinderen wanneer ze voor het eerst worden meegenomen kleuterschool en vroeg om daar te blijven. Als de getoonde angsten echter veel langer duren dan normaal, zodat het sociale leven dus beslissend wordt aangetast, wordt verlatingsangst als pathologisch beschouwd. Artsen classificeren dergelijk gedrag met de kinder- en jeugdpsychiatrische diagnose 'emotionele stoornis van jeugd”Met verlatingsangst. Afscheidingsangst is niet ongebruikelijk in deze levensfase en gaat in de meeste gevallen snel over. Er zijn echter ook gevallen waarin verlatingsangst langer aanhoudt en nog steeds optreedt tijdens de schooljaren. Op volwassen leeftijd is de kwestie van verlatingsangst in interpersoonlijke relaties ook relevant. Vooral in zeer conflictarme relaties wordt een (of zelfs beide) partners vaak getroffen door verlatingsangst. Zodra de partner meer zelfactualisatie wil zijn, voelt de partner zich bedreigd met grotere verlatingsangst. Zelfs als trouw of het verbreken van de relatie geen probleem is, kunnen jaloezie en paniek optreden.
Oorzaken
Het vinden van een betrouwbare trigger voor verlatingsangst is moeilijk. Een complexe interactie tussen de omgeving en iemands emoties ligt altijd ten grondslag aan een angststoornis Zeer verlegen en introverte kinderen respectievelijk volwassenen hebben een hoger risico op het ontwikkelen van angst. Het is niet ongebruikelijk dat mensen met verlatingsangst in het begin ook een ernstige "vervreemding" hebben ervaren jeugd Kinderen die last hebben van verlatingsangst, zijn vaak bang dat er iets met hun ouders kan gebeuren terwijl ze weg zijn. Als ouders deze situaties niet vakkundig oplossen uit onwetendheid, maar gewoon angstwekkende situaties vermijden, kunnen de nakomelingen niet leren omgaan met hun angst om alleen te zijn. Natuurlijk kunnen ervaringen van afwijzing en daadwerkelijk verlies ook een traumatisch effect hebben en zo bijdragen aan het ontstaan van verlatingsangst. Wanneer verlatingsangst wordt gevonden in volwassen relaties, is de oorzaak vaak het gevoel niet voor zichzelf te kunnen zorgen als alleenstaande. De angst voor verlies zorgt ervoor dat emotionele afhankelijkheid ontstaat.
Symptomen, klachten en tekenen
Wanneer kinderen last hebben van verlatingsangst en daar niet heen willen kleuterschool of 's morgens op school, noemen ze hoogstwaarschijnlijk niet de echte reden (van hun angst), maar ontwikkelen ze psychosomatisch misselijkheid, hoofdpijn or maag doet pijn. Veel kinderen reageren ook met openlijke uitingen van ongenoegen, huilen en schreeuwen als het gaat om “scheiding”. Angst om te gaan slapen kan ook een uiting zijn van verlatingsangst. Om de nachtelijke drama's te vermijden, is slapen in het bed van de ouders een kortetermijnoplossing, maar het bereikt niet de wortel van verlatingsangst. Hetzelfde geldt voor relaties met volwassenen waar verlatingsangst een probleem is. Ofwel wordt de angst niet openlijk getoond. In deze gevallen probeert de persoon met verlatingsangst meestal het conflict te vermijden om de relaties koste wat het kost te behouden. De persoon met verlatingsangst geeft niet toe openlijk op te komen voor zijn eigen gevoelens en verlangens. Als de verlatingsangst openlijk wordt getoond, kan dit op zijn beurt leiden aan scènes die de ander onder druk zetten en bedoeld zijn om hem of haar te laten toegeven. Beide zijn denkbaar.
Diagnose en verloop van de ziekte
Afscheidingsangst wordt herkend in situaties waarin een (zeer korte) scheiding nodig is en de andere persoon (kind of volwassene) onevenredig reageert. Angst is een intense menselijke emotie. Angst stelt ons in staat om bedreigingen te herkennen en zo overleving te verzekeren. Personen die getroffen zijn door verlatingsangst hebben een irrationele behoefte aan veiligheid die in feite al wordt geboden. Als hulp nu bestaat uit toegeven, raakt het gedrag verankerd.
Complicaties
Uitgesproken verlatingsangst is een grote last voor de getroffen persoon, evenals voor zijn of haar familieleden en vrienden. Getroffen kinderen ontwikkelen vaak psychosomatische klachten zoals misselijkheid, hoofdpijn or pijn in de buik Als verlatingsangst niet therapeutisch wordt aangepakt, ontwikkelt zich vaak psychisch lijden, dat kan aanhouden tot in de volwassenheid en de getroffen persoon aanzienlijk beperkt in de manier waarop hij of zij zijn of haar leven leidt. Volwassenen die last hebben van verlatingsangst spanning en angst bij hun partner. Op de lange termijn lijdt het partnerschap en ontstaan er steeds weer nieuwe conflicten, en dat is in de meeste gevallen leiden tot scheiding. Voor de getroffen persoon is zo'n breuk een traumatische ervaring. Zonder psychologische hulp kunnen psychische stoornissen (bijvoorbeeld minderwaardigheidscomplexen of sociale angst) ontstaan. In individuele gevallen bestaat het risico op zelfmoord - niet alleen vanwege het emotionele pijn gevoeld door de getroffen persoon, maar vaak ook als een soort uitdagende reactie op de scheiding. Medicamenteuze behandeling van verlatingsangst kan in verband worden gebracht met kortdurende of permanente persoonlijkheidsveranderingen. Vermoeidheid en gevoelloosheid zijn typisch bijwerkingen van antidepressiva die de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen, althans tijdelijk.
Wanneer moet je naar een dokter?
Angst om een dierbare te verliezen wordt als een natuurlijk gevoel beschouwd. Als twee mensen uit elkaar gaan vanwege een verhuizing, het einde van een relatie of een mogelijk overlijden, zien velen de ontwikkeling hulpeloos tegemoet. In de meeste gevallen kan het overwinnen van de gebeurtenissen worden bereikt door de steun van de sociale omgeving. Een dokter of therapeut is niet nodig. Gesprekken, het proces van het begrijpen en accepteren van de situatie leiden tot verlichting van het ongemak na enkele weken of maanden. Dit is een natuurlijk proces waarvoor geen medische zorg nodig is. Als zich echter veel ongemak of problemen voordoen, is het zoeken naar therapeutische hulp aangewezen. Bij gedragsafwijkingen, gewichtsveranderingen, ontwenningsgedrag of apathie wordt overleg met een arts aanbevolen. Een depressieve houding, paniekerige reacties of hysterische gedragskenmerken worden als zorgelijk beschouwd. Als er sprake is van slaapstoornissen, vegetatieve onregelmatigheden, concentratie stoornissen of hoofdpijnmoet een arts worden geraadpleegd. Als er sprake is van innerlijke rusteloosheid, de ervaring van langdurig lijden of trillen van de ledematen, heeft de getroffen persoon hulp nodig. Misselijkheid, braken, diarree of een innerlijke spanning zijn tekenen van een volksgezondheid voorwaarde en moet worden besproken met een arts. Als de gebruikelijke taken niet meer kunnen worden uitgevoerd, moet een bezoek aan de arts worden gebracht.
Behandeling en therapie
Afscheidingsangst treedt op als er angst is voor scheiding. Aangezien deze angsten om in de steek gelaten te worden meestal ongegrond zijn, is het belangrijk om het probleem aan te pakken en zo de diffuse angsten duidelijk te maken. Toegeven en vermijden zijn geen goede ideeën. Dit geldt voor zowel kinderen als de partner die last heeft van verlatingsangst. Het is eerder een kwestie van het creëren van positieve nieuwe ervaringen om nieuwe conditionering te ontwikkelen. Ouders kunnen leren om voor kinderen noodzakelijke dingen te creëren, om uitdagingen aan te gaan. Ze kunnen aan het kind laten weten dat ze hem of haar vertrouwen om met "scheiding" om te gaan. In relaties met volwassenen zijn veel verhelderende gesprekken ook nuttig wanneer verlatingsangst wordt vastgesteld. Op voorwaarde dat de relatie gebaseerd is op trouw en eerlijkheid, zal de verlatingsangst van een partner geen bedreiging vormen. In zeer enkele gevallen is professionele hulp van een therapeut nodig. Als dat het geval is, dan therapie zal proberen de oorzaak van de angst te achterhalen.
het voorkomen
preventieve maatregelen om verlatingsangst te voorkomen, is het verwerven van vaardigheden die gericht zijn op de onafhankelijkheid van een persoon. Voor kinderen kan dat boodschappen doen bij de bakker of overnachten bij een vriendinnetje. Volwassenen moeten leren op eigen benen te staan. In een relatie moet elke partner de ruimte hebben om zichzelf te realiseren en zijn eigen ervaringen op te doen.
Nazorg
Na een therapie Bij verlatingsangst is een consistente nazorg belangrijk om een opflakkering van de symptomatologie zo duurzaam mogelijk te voorkomen. De nazorg kan worden afgestemd met de behandelende therapeut. Het bijwonen van een steungroep kan ook erg handig zijn: mensen die dezelfde problemen met verlatingsangst hebben of hebben gehad, kunnen elkaar ondersteunen en handige tips geven. Gesprekken met de partner zijn vaak ook een middel om verlatingsangst in de nazorgfase tegen te gaan. Twijfels over de trouw en loyaliteit van de partner kunnen dus vaak vanaf het begin worden weggenomen, voordat de sterke verlatingsangst ontstaat. Belangrijk voor mensen met verlatingsangst zijn twee andere aspecten die vooral als pijlers van nazorg moeten worden geïntegreerd. Ten eerste moet het zelfvertrouwen van de patiënt worden versterkt, zodat ze niet bang worden van het alleen zijn en ze het gevoel krijgen dat ze het goed kunnen redden in geval van een echte scheiding. Dit vermindert in veel gevallen verlatingsangst. Ook is het cruciaal om sociale contacten buiten de maatschap te onderhouden en deze tijdens de nazorg te reactiveren of zelfs uit te breiden. Op deze manier ligt de focus niet alleen op de partner. Verzorgd voelen in een sociaal netwerk kan dan ook helpen om verlatingsangst goed te voorkomen.
Dit is wat u zelf kunt doen
Afscheidingsangst is een fenomeen waarbij de getroffen persoon zijn situatie vaak merkbaar kan verbeteren door zelfhulp in het dagelijks leven. Het is in deze context bijzonder nuttig om de reden voor verlatingsangst te kennen. Als de oorzaak ligt in een gebrek aan zelfrespect of het gevoel niet alleen te kunnen zijn, zijn remedies die het zelfvertrouwen vergroten vaak nuttig. Hobby's en gezelschap met vrienden zijn geschikt om sociale contacten op een brede basis te leggen. Op deze manier kan fixatie op de partner als veel voorkomende oorzaak van verlatingsangst worden verminderd. Als de oorzaak van verlatingsangst in de partner zelf ligt, zijn gesprekken vaak een goede manier om de angst voor scheiding te bespreken. Vrienden en andere vertrouwelingen zijn ook vaak nuttige gesprekspartners om dit zeer persoonlijke probleem te bespreken. Als het probleem niet alleen verband houdt met de huidige partner, maar zich ook heeft voorgedaan in eerdere partnerschappen, kan dit systeem ook doelbewust worden besproken in een speciale zelfhulpgroep voor partnerschapsproblemen. Sereniteit en basisvertrouwen zijn belangrijke factoren met betrekking tot een ontspannen relatie zonder verlatingsangst. Klassiek ontspanning methoden zoals PMR (Progressive Muscle Relaxation volgens Jacobsen) of Autogene training kan hier nuttig zijn. Regelmatige beoefening van yoga kan ook helpen.
