Uvea is de medische naam voor het midden huid van het oog, ook algemeen bekend als de tunica media bulbi. De naam is afgeleid van de Latijnse term voor druif, waar de uvea naar verluidt op lijkt wanneer deze wordt ontleed.
Wat is de uvea?
De uvea is de pigmentdragende laag van het oog en daarmee verantwoordelijk voor de verschillende oogkleuren. Dit hangt af van de sterkte van de pigmentatie, die van persoon tot persoon individueel verschilt en verder genetisch bepaald is. Blauwe of lichtgrijze of groene ogen zijn het resultaat van een vrij zwakke pigmentatie. Een sterke pigmentatie daarentegen zorgt ervoor dat de ogen bruin lijken. De pigmentvormende cellen zelf, de zogenaamde melanocyten, zijn slechts enkele micrometers groot. Pas na de geboorte zijn ze volledig gevormd, wat de overwegend blauwe ogen van baby's verklaart. Binnen de oogbal ligt de uvea direct onder de niet-transparante sclera. In tegenstelling tot het innerlijke oog huid, die onder de uvea ligt, is de sclera sterk verstrooid. De uvea daarentegen beschermt het oog tegen deze verstrooiende straling. Het wordt gepenetreerd door de oogzenuw in het posterieure gebied en is aan de voorkant open als de pupil
Anatomie en structuur
Het middenoog huid is samengesteld uit de iris, corpus ciliare, en choroïde, die verschillende taken uitvoeren als onderdeel van de oogfunctie. Het weefsel zelf is vergelijkbaar met het zachte hersenvliezen Direct achter de lens bevindt zich de iris, vaak de irishuid genoemd, die de achterste van de voorste oogkamer scheidt. Het bestaat voornamelijk uit bloed schepen, gladde spiercellen, de pigmentcellen en de leerling opening. Het wordt vergezeld door het ciliaire lichaam, dat wordt omlijst door de ciliaire epitheel Het corpus ciliare of straallichaam is via zonulavezels direct met de lens verbonden en kan dus zorgen voor een verandering van de lenskromming door samentrekking of ontspanning van zijn ciliaire spier, respectievelijk. Het derde onderdeel van de uvea is de choroïde, medisch de choroidea genoemd. Het omringt bijna het gehele glaslichaam van het oog en is het meest intensief doorbloede weefsel in het menselijk lichaam. Onderdelen van de choroïde zijn divers schepen, bindweefsel cellen (fibrocyten) en de reeds genoemde pigmentvormende melanocyten. Verder het structurele eiwit collageen is detecteerbaar.
Functie en taken
De taken van de drie afzonderlijke elementen, iris, corpus ciliare en choroidea, verschillen, en daarom kan in het algemeen geen specifieke functie worden toegeschreven aan de uvea. De belangrijkste functie van de iris is om de leerling en dus controle over de lichtinval. Net als een diafragma in fotografie, is de leerling wordt verwijd of samengetrokken met behulp van twee spieren, waardoor de lichtinval toeneemt of afneemt. De beweging van de twee spieren wordt gecontroleerd door de autonome zenuwstelsel Opzettelijke activering is niet mogelijk. Onder spanning, in het donker of als je in de verte kijkt, wordt de lichtinval vergroot door de pupil te verwijden. Onder 피로, in een heldere omgeving en als je van dichtbij kijkt, trekt de leerling zich samen. Het corpus ciliare vervult twee functies. Ten eerste is het verantwoordelijk voor de productie van kamerwater. Het produceert ongeveer 2 microliter water per minuut, die eerst de achterste oogkamer vult. De water stroomt vervolgens in de voorste oogkamer, waar het rond het hoornvlies en de lens spoelt. Hierdoor worden beide, en bovendien het glaslichaam, van voedingsstoffen voorzien water Bovendien heeft het oog het geproduceerde kamerwater nodig om de oogdruk te behouden. De tweede taak van het ciliaire lichaam wordt uitgevoerd door zijn spier. Door zijn directe verbinding met de lens regelt het de precieze kromming en maakt het mogelijk om de gezichtsscherpte aan te passen aan de afstand van het object. De choroidea voorziet het onderliggende netvlies van de zuurstof en voedingsstoffen die het nodig heeft. Als onderdeel van de centrale zenuwstelsel, deze laag zenuwcellen is afhankelijk van de toevoer van de choroidea.
Ziekten
De mogelijkheden van ziekte van de uvea zijn talrijk. Ze kunnen aangeboren zijn of tijdens het leven voorkomen. In de meeste gevallen is medische behandeling onvermijdelijk om vooral late effecten te voorkomen blindheid. Een gewone ontsteking is uveitis Deze ziekte, algemeen bekend als iris, wordt gekenmerkt door pijnrode ogen, gevoeligheid voor licht en verminderde gezichtsscherpte.Door deze symptomen bestaat er een risico op verwarring met conjunctivitis De behandeling is meestal met een zalf die bevat cortisone. Terwijl uveitis kan verschillende delen van de uvea aantasten, iridocyclitis beïnvloedt de iris en het corpus ciliare. Dit ontsteking komt ook tot uiting door pijn en visuele stoornissen. Bovendien komen trage pupilreacties en veranderingen in de oogkleur vaak voor. Iridocyclitis veroorzaakt door virussen of zelfs bepaalde reumatische aandoeningen kunnen leiden naar glaucoma of staar. Een van de meest ernstige ziekten is choroïdaal melanoma Het ontwikkelt zich door gedegenereerde melanocyten en wordt in veel gevallen te laat of alleen bij toeval ontdekt. Vroege opsporing is echter belangrijk gezien de neiging zich wijd te verspreiden. De kans op het optreden van de meest voorkomende oogtumor is het grootst tussen de 60 en 70 jaar. Genetisch wordt een ziekte van de uvea veroorzaakt door albinisme, die wordt gekenmerkt door ontbrekende pigmentcellen. Deze ontbreken dan ook helemaal in de uvea en dus alleen de bloed schepen van het vaatvlies zijn zichtbaar in het oog. Het oog van een albino, die tegelijkertijd wordt beïnvloed door visuele beperking, lijkt daarom rood.