Therapie | Water in de longen

Therapie

De therapie is onderverdeeld in onmiddellijke maatregelen, die moeten leiden tot een snelle verlichting van symptomen en klachten, en oorzakelijke therapie, die het oorspronkelijke probleem zou moeten elimineren dat water in de longen​ In ieder geval is opname in een ziekenhuis belangrijk, aangezien medische hulp in alle gevallen gegarandeerd moet zijn. Directe maatregelen zijn onder meer een zittende positie van de patiënt, waarbij de benen laag worden geplaatst (hangende benen).

Dit vermindert de hydrostatische druk in de schepen, vooral de longslagaders, die de overdracht van vloeistof naar het weefsel zouden moeten verminderen. Het is ook belangrijk om de patiënt te kalmeren en eventueel strakke kleding en andere maatregelen te verwijderen ademhaling makkelijker. sedativa zoals morfine or diazepam kan worden toegediend om te verlichten pijn en kalmeer de patiënt.

Dit mag echter niet worden ingenomen als er luchtwegen zijn Depressie (te traag en inadequaat ademhaling​ Bovendien wordt zuurstof via een neussonde aan de patiënt toegevoerd. Tegelijkertijd moeten secretie en vloeistof via een buis worden opgezogen om de situatie acuut te verbeteren en te maken ademhaling makkelijker.

In ernstige gevallen moet de patiënt mogelijk tijdelijk worden beademd. De keuze van de causale therapie hangt af van de oorzaak van de ziekte. Als het water in de longen werd veroorzaakt door een hartoorzaak, dwz hartinsufficiëntie, moeten medicijnen worden gegeven om de belasting van de te verminderen hart-.Waaronder nitroglycerine or diureticaBijvoorbeeld furosemide.

Deze laatste bevorderen de uitscheiding van water door de nieren, waardoor het volume in de bloedbaan afneemt en de afscheiding wordt verlicht hart-​ Als de nieren zwak zijn en de bloed volume en belasting zijn te hoog, dialyse ("Bloed wassen") wordt aangegeven. Als de trigger gifstoffen of een allergie is, worden vaak corticosteroïden toegediend.

Dialyse is een invasieve procedure die voornamelijk wordt gebruikt bij patiënten met nierinsufficiëntie om het geheel te “wassen” bloed volume eenmaal. Dialyse machines kunnen ook worden geprogrammeerd om water uit het lichaam te verwijderen om oedeem in verschillende delen van het lichaam te verlichten. Omdat echter tijdens dialysebehandeling alleen het totale vloeistofvolume wordt verminderd en water op een bepaald punt niet specifiek wordt verwijderd, kan het gebeuren dat oedeem ondanks dialyse niet voldoende verdwijnt.

Als dit het geval is, moet men wachten op verschillende dialysesessies en het lichaam de tijd geven om het vloeistofvolume opnieuw te verdelen. Bovendien moet medicamenteuze behandeling voor drainage worden overwogen en moet een beperking van de hoeveelheid vloeistof die kan worden gedronken worden vastgesteld. Als het water alleen in de long gap, een prik kan worden uitgevoerd om de druk te verlichten.

Als er water in de long of de pleurale opening, er zijn talloze maatregelen om het daar weg te krijgen. Ten eerste de oorzaak die heeft geleid tot water in de longen moet uitgeschakeld zijn. Aan de andere kant kan men proberen de urineproductie te verhogen met spoelmedicatie (diuretica).

Op deze manier wordt er tegelijkertijd meer water uit het lichaam getransporteerd. Als deze behandeling enkele dagen wordt uitgevoerd, zal het vocht in de longen langzaam afnemen. De uitgewassen medicijnen kunnen via een infuus aan de patiënt worden toegediend (vooral als er veel water in de longen zit) of als tabletten (vooral als er een kleine hoeveelheid water is).

Als deze maatregelen niet voldoende zijn en er steeds meer water de longen of de pleurale opening binnendringt, moeten verdere en vooral invasieve maatregelen worden genomen om het toenemende wateroverlast van de longen te voorkomen. Als zich vocht in de pleurale opening ophoopt, kan een kleine naald worden gebruikt om toegang te krijgen tot de pleurale opening. De vloeistof loopt dan uit de opening en kan worden opgevangen.

Dit wordt ook wel genoemd pleurale punctie​ Het te prikken gebied wordt eerst gedesinfecteerd en het omliggende gebied steriel afgedekt. De borstvliesuitstroming wordt gedetecteerd door middel van een ultrageluid apparaat en de toegang wordt vervolgens op deze site geplaatst.

Dit blijft op zijn plaats totdat er voldoende vloeistof is afgetapt. Als er geen vocht meer in de pleurale opening zit, begint de patiënt dat meestal hoesten​ Het succes wordt bevestigd door een Röntgenstraal​ Als er niet genoeg water is afgevoerd, kan het nodig zijn om dit te herhalen prik.