Symptomen
Men spreekt van chronisch nek pijn als de klachten langer dan 3 maanden duren. Typisch voor chronisch pijn is een veranderende symptomatologie, dwz er is een permanent pijn van verschillende intensiteit. Pijnpieken zijn vaak 's ochtends na het opstaan en' s avonds nadat de werkdag is afgelopen, wanneer de betrokkene tot rust komt.
De pijn gaat vaak gepaard met aanvullende permanente bewegingsbeperkingen vanwege het feit dat de nek wordt beschermd, zodat het draaien, buigen en stretching bewegingen van de cervicale wervelkolom worden verminderd. Chronisch nek pijn kan aanwezig zijn als een geïsoleerde symptomatologie, maar komt vaak voor in combinatie met schouder- en armpijn, spanning hoofdpijn of chronisch pijn in de rug. Chronisch en acuut: soms komen beide samen Acuut nek pijn kan zich ontwikkelen tot chronische pijn, maar een acuut probleem van de cervicale wervelkolom kan ook voortvloeien uit chronische pijn.
Voorbeeld: chronische nek en mogelijk hoofdpijn is al aanwezig, de patiënt wordt 's ochtends wakker met een acute pijnlijke stoornis en kan zijn hoofd naar de zijkant. Pijnversterker: pijn geheugen: De oorzaak van het ontstaan en behandelen van chronische pijn wordt al jaren intensief onderzocht in pijnonderzoek, omdat chronische pijn een toenemend probleem is voor zowel de patiënt als de patiënt. volksgezondheid zorgsysteem.
- Werk boven het hoofd / sporten boven het hoofd (bijv. Tennis of handbal)
- Zware activiteiten met de schoudergordel
- Koude tocht in de nek, vochtig koud weer
- Bovendien verworven acute pijnpatronen als gevolg van blokkades, ongevallen, enz.
- Verhoogde "stressbelasting" in het dagelijks leven en op het werk
Rust wordt aanbevolen in geval van acute pijn (bv B.
in het geval van een discusprobleem of een ernstige blokkering veroorzaakt door 'de nek' s nachts bewegen) absoluut noodzakelijk en verstandig om geïrriteerd, zeer pijnlijk weefsel te verlichten. De pijnkwaliteit wordt omschreven als scherp, stekend, snijdend of puntig. In deze fase, afhankelijk van de oorzaak, een medicijn (pijn en ontstekingsremmers), manuele therapie, fysieke maatregelen zoals warmte, elektrotherapie, tape en eventueel een zorgvuldige actieve fysiotherapeutische behandeling voor mobilisatie is geïndiceerd.
Bovendien moet bij een acute pijngebeurtenis van de nek de beschermingsfase zo kort mogelijk worden gehouden om de kans op chronificatie zo klein mogelijk te houden. Voorwaarde hiervoor is een consistente en voldoende pijnbehandeling in de acute pijnfase. Anders bestaat het risico dat bij voortdurende rust en de angst voor pijn een proces van ongunstige houdings- en bewegingspatronen in het dagelijks leven ontstaat (bijv. De aanhoudende kromme houding van de hoofd), die de getroffen personen na enige tijd niet meer als veranderd gedrag ervaren en daarom niet kunnen corrigeren.
Het gevolg van de pijngerelateerde verlichting is een toenemende verlaging van de stressgrens en een afnemende veerkracht in het dagelijks leven en op het werk. Er zijn echter ook getroffen personen die niet het pad van bescherming bewandelen, maar eerder doorzettingsstrategieën hebben ontwikkeld ("de happy bite through bites") voor hun dagelijks leven. Omdat je geen rekening houdt met hun klachten, gaan ze constant over hun stressgrens heen.
Deze groep komt uiterlijk opgewekt en luchtig over, waardoor de therapeuten, familieleden en vrienden de indruk krijgen dat de getroffenen klachtenvrij en goed veerkrachtig zijn. Dit gedrag werkt ook als een zogenaamde "pijntrigger". De mechanismen van pijnchronificatie zijn gebaseerd op het vermogen van zenuwcellen om zich aan verschillende stimuli aan te passen.
Er is geen precies gedefinieerde periode tussen acute schade en het tijdstip waarop chronificatie plaatsvindt. Meerdere weefselschade en ontstekingen leiden tot een verhoogde prikkelbaarheid van pijngeleidende zenuwcellen in de hersenen als deze verwondingen (medisch trauma) niet consequent en voldoende zijn behandeld met pijnstillers. Daarnaast zijn er psychosociale aspecten die de individuele beleving van pijn significant beïnvloeden.
Het gevolg van de verhoogde prikkelbaarheid van zenuwcellen (de pijn is “quasi opgeslagen in de cellen” = pijn geheugen) is de overmatige perceptie van pijnprikkels, of pijnsensatie in het geval van prikkels die niet echt pijn veroorzaken. De pijnkwaliteit wordt omschreven als saai, boren, trekken, brandend of scheuren. Er is een onafhankelijk ziektebeeld ontstaan.
De getroffen personen reageren niet adequaat op koude prikkels, lage fysieke belasting of stress (triggers), maar kunnen ook niet opzettelijk worden beïnvloed met een toename van pijn aan de bekende nek en / of hoofdpijn. Deze “overgevoeligheid” is moeilijk te begrijpen voor de patiënten zelf, maar ook voor werkgevers en naasten. Het gebrek aan begrip en acceptatie van de omgeving verhoogt de emotionele en psychologische stress en dus ook de pijngevoeligheid.
Een alomvattend behandelconcept zou het gevolg moeten zijn van de kennis over de vele mechanismen van de ontwikkeling van chronisch nek pijn. Multimodaal pijntherapie (therapie met verschillende behandelmethoden) kan alleen interdisciplinair gerealiseerd worden in een team van artsen, psycho- en fysiotherapeuten en heeft zich al bewezen bij de behandeling van chronische pijn in de rug. Het is bewezen dat deze multimodale behandelconcepten de beste resultaten opleveren. Helaas zijn ze in werkelijkheid vaak niet consistent of slechts gedeeltelijk haalbaar vanwege kosten- of tijdgebrek.
Alle artikelen in deze serie:
