Taken van het sympathische zenuwstelsel
De sympathieke zenuwstelsel maakt deel uit van het autonome zenuwstelsel, dwz de zenuwstelsel die onafhankelijk van de hersenen. Het vertegenwoordigt het activerende deel. Dit betekent dat het reageert in situaties die potentieel gevaarlijk kunnen zijn en alle lichaamsfuncties aanpast aan een mogelijk gevecht.
Tegenwoordig komen mensen zelden in situaties terecht die echt levensbedreigend zijn. Desalniettemin is het sympathiek zenuwstelsel wordt gebruikt, en altijd als we gestrest zijn. De sympathische zenuwstelsel is verantwoordelijk voor de hart- sneller kloppen en de bloed de druk stijgt, waardoor een verhoogde bloedtoevoer wordt verzekerd.
Onze luchtwegen verwijden zodat we meer zuurstof krijgen. De schepen die de darmen voorzien bloed worden vernauwd om het bloed beschikbaar te maken voor andere organen, zoals de hersenen, aangezien de spijsvertering sowieso maar een ondergeschikte rol speelt in stressvolle situaties. De pupillen zijn verwijd zodat men beter kan zien. Daarnaast is er een verhoogde zweetproductie en worden energiereserves zoals vetophopingen verminderd waardoor energieleverende stoffen zoals vetten en koolhydraten kan in de spier worden gebruikt.
Hyperfunctie van het sympathische zenuwstelsel
Een overfunctie van de sympathische zenuwstelsel kan de oorzaak en het symptoom zijn van verschillende ziekten. In het geval van de ziekte van Raynaud is bijvoorbeeld hyperfunctie de oorzaak; in het geval van feochromocytoom, het is het symptoom. De effecten op het lichaam zijn echter in beide situaties gelijk, uiteraard altijd binnen de omvang van afwijkingen die binnen een ziekte kunnen optreden.
Bijvoorbeeld bloed de druk loopt soms zo hoog op dat schepen volledig geblokkeerd raken en de getroffen gebieden worden langzaam onder bevoorraad. Dit kan leiden tot enorm zweten, rusteloosheid, slapeloosheid, erge, ernstige hoofdpijn en problemen met de spijsvertering. Afhankelijk van de ziekte kunnen dan verdere specifieke symptomen optreden. Dit alles verklaart waarom de juiste diagnose van sommige ziekten daarom erg moeilijk kan zijn.
Taken van het parasympathische zenuwstelsel als tegenstander
In tegenstelling tot de activerende functie van de sympathische zenuwstelsel parasympathische zenuwstelsel is verantwoordelijk voor regeneratie en spijsvertering. Na uit de stressvolle situatie te zijn ontsnapt, ontspant ons lichaam zich weer en begint het energiereserves aan te vullen door de spijsvertering te stimuleren. Dit wordt gedaan door het bloed te verwijden schepen naar de darm, waardoor er meer dan de minimale hoeveelheid bloed kan passeren die nodig is om de darm in stand te houden.
Ook worden de bloedvaten die vanuit de darm naar het lichaam leiden, verwijd, zodat alle opgenomen voedingsstoffen direct kunnen worden verwerkt en opgeslagen. De hartslag vertraagt, bloeddruk druppels en de diameter van de luchtwegen wordt verminderd. Het sympathische en parasympathische zenuwstelsel kunnen daarom slechts in beperkte mate parallel actief zijn. Welke van de twee vooral nodig is, hangt af van onze omgeving en onze persoonlijke beleving.
Alle artikelen in deze serie:
