Trillingen in het oor
Het kan ook spiertrekkingen in het oor veroorzaken. In dit geval worden ofwel de spieren nabij het oor, zoals de palatinale spieren, aangetast of kleine spieren die zich direct in het oor bevinden. Deze schokken veroorzaken vaak geluiden in het oor.
Dit kan in verschillende mate voorkomen. De oorzaken van oor spiertrekkingen kan fysieke of psychologische stress zijn, gecomprimeerd zenuwen, problemen met de bloedsomloop of magnesium tekort. Zelden ziekten zoals epilepsie, Huntington's chorea of de ziekte van Parkinson veroorzaken een aparte spiertrekkingen in het oor. De behandeling hangt af van de oorzaak.
Trillen in de lip
Een spiertrekkingen in de lip kan worden veroorzaakt door verschillende triggers. De oorzaken zijn vergelijkbaar met de oorzaken van spiertrekkingen die in andere delen van het lichaam zijn gelokaliseerd spiertrekkingen is onschadelijk en behoeft geen behandeling. Bovendien kan met name hypocalciëmie een spiertrekkingen veroorzaken lip.
Dit betekent dat de calcium niveau in de bloed is te laag. Dit kan onder meer leiden tot lip trekkingen in het gezicht. Het lage calcium niveau kan te maken hebben met een slechte werking van de bijschildklier.
A calcium tekort leidt ook tot een magnesium tekort. Bovendien kunnen verschillende onderliggende ziekten spiertrekkingen van de lippen veroorzaken. De therapie hangt af van de oorzaak.
Trekkingen in het been
In het been, spiertrekkingen komen meestal sporadisch voor als goedaardige spier contracties zonder ziektewaarde. In sommige gevallen kunnen ze echter ook een symptoom zijn van verschillende ziekten. De meest voorkomende onschadelijke oorzaak zijn elektrolytfluctuaties, die de cel aantasten evenwicht van het spierweefsel.
Vooral bij het in slaap vallen, wanneer het lichaam van een wakende toestand naar slaap beweegt, zijn er schokken in de been. Het centrum in de hersenen, die verantwoordelijk is voor het ontspannen van de spieren tijdens de slaap, wordt tijdens deze periode geactiveerd, wat waarschijnlijk leidt tot de spiertrekkingen. Het exacte proces achter de nachtelijke schokken is nog onbekend.
Spiertrekkingen in de been wordt grotendeels samengevat als rusteloze benen syndroom. Dit betekent vertaald met "rusteloze benen". Ongeveer 5-10% van de bevolking wordt getroffen.
De incidentie van het rustelozebenensyndroom neemt toe met de leeftijd. De oorzaken kunnen talrijk zijn. Men maakt een onderscheid tussen een verworven en een onbekende (idiopathische) oorzaak van de beentrekkingen.
Bepaalde tekortkomingen, zoals magnesium en ijzertekort, kan de symptomen veroorzaken. Maar ook ziekten zoals de ziekte van Parkinson, nier zwakte, reumatische aandoeningen en bepaalde medicijnen kunnen de spiertrekkingen veroorzaken. Bovendien is de spiertrekkingen in het been kan het gevolg zijn van overbelastingsreacties.
Als de oorzaak echter onbekend is, is er vaak een genetische aanleg aanwezig. Het pathomechanisme van rusteloze benen syndroom is nog niet volledig begrepen. Er wordt verondersteld dat er een storing is in de overdracht van stimuli in de zenuwen.
Het is ook bekend dat de lichaamseigen boodschappersubstantie dopamine speelt een grote rol. Verdere details worden controversieel besproken. De klachten worden vaak omschreven als tintelingen, trekken en trekken van de benen.
Bij sommige patiënten treden deze symptomen ook op in de armen. Wanneer de benen worden bewogen, verdwijnt de spiertrekkingen. De klachten treden voornamelijk op in rust, namelijk in de avond- en nachturen.
De ziekte leidt tot slaapproblemen en moet vaak met medicijnen worden aangepast. Een speciale patiëntengroep voor het rustelozebenensyndroom zijn zwangere vrouwen. Ongeveer een kwart van de aanstaande moeders heeft last van het klinische beeld tijdens zwangerschap.
Het grootste probleem hierbij is dat de zwangere vrouwen daardoor niet voldoende kunnen ontspannen en er extra spanning ontstaat. Bovendien, tijdens zwangerschap, mogen gewone medicijnen niet worden gebruikt om het opgroeiende kind te behandelen, om het niet in gevaar te brengen. Het syndroom verdwijnt meestal na de bevalling.
Trekkingen in het been wordt grotendeels samengevat als rusteloze benen syndroom. Dit betekent "rusteloze benen". Ongeveer 5-10% van de bevolking wordt getroffen.
De incidentie van het rustelozebenensyndroom neemt toe met de leeftijd. De oorzaken kunnen talrijk zijn. Men maakt een onderscheid tussen een verworven en een onbekende (idiopathische) oorzaak van de beentrekkingen.
Bepaalde tekortkomingen, zoals magnesium en ijzertekort, kan de symptomen veroorzaken. Maar ook ziekten zoals de ziekte van Parkinson, nier zwakte, reumatische aandoeningen en bepaalde medicijnen kunnen de spiertrekkingen veroorzaken. Bovendien is de spiertrekkingen in het been kan het gevolg zijn van overbelastingsreacties.
Als de oorzaak echter onbekend is, is er vaak een genetische aanleg aanwezig. Het pathomechanisme van het rustelozebenensyndroom is nog niet volledig begrepen. Er wordt verondersteld dat er een storing is in de overdracht van stimuli in de zenuwen.
Het is ook bekend dat de lichaamseigen boodschappersubstantie dopamine speelt een grote rol. Verdere details worden controversieel besproken. De klachten worden vaak omschreven als tintelingen, trekken en trekken van de benen.
Bij sommige patiënten treden deze symptomen ook op in de armen. Wanneer de benen worden bewogen, verdwijnt de spiertrekkingen. De klachten treden vooral in rust op, dat wil zeggen in de avond- en nachturen. De ziekte leidt tot slaapproblemen en moet vaak met medicijnen worden aangepast.
Een speciale patiëntengroep voor het rustelozebenensyndroom zijn zwangere vrouwen. Ongeveer een kwart van de aanstaande moeders lijdt aan het ziektepatroon tijdens zwangerschap. Het grootste probleem hierbij is dat de zwangere vrouwen daardoor niet voldoende kunnen ontspannen en er extra spanning ontstaat. Bovendien mogen tijdens de zwangerschap geen gewone medicijnen worden gebruikt om het opgroeiende kind te behandelen, om het niet in gevaar te brengen. Het syndroom verdwijnt meestal na de bevalling.
