Diagnose
De arts kan tijdens het gesprek met de patiënt al een perifere arteriële occlusieve aandoening vermoeden. Dit vermoeden kan worden bevestigd tijdens de fysiek onderzoek. De fysiek onderzoek is verdeeld in het kijken naar de huid (huidskleur, wonden), het voelen van de pulsen (verzwakt / geen pulsen voor perifere arteriële occlusieve aandoening) en het controleren van de huidtemperatuur en het gevoel in de been.
Klinische functionele tests, zoals lopen op een loopband, kunnen ook worden gebruikt om perifere arteriële aandoeningen te diagnosticeren. Beeldvormende diagnostiek wordt gebruikt om de bloed stroom in de getroffen gebieden. UltrageluidHiervoor worden CT (met en zonder contrastmiddel) of MRT gebruikt.
sommige bloed waarden zijn ook diagnostische parameters bij perifere arteriële occlusieve ziekte. Naarmate de ziekte vordert, kunnen de symptomen verergeren en pijn kan zelfs in rust voorkomen. Dit gebeurt meestal 's nachts of na de been is opgeheven, zoals de bloed de druk daalt 's nachts en het bloed kan daarom de vernauwing maar moeilijk passeren.
In de laatste fase van pAVK, weefselsterfte (necrose), zwarte kleurstof (gangreen) van de benen en zweren (zweer) kunnen zelfs voorkomen. In extreme gevallen kan dit zover leiden amputatie kan nodig zijn. .
De zenuwen kan ook worden beschadigd door een tekort aan bloed (en dus zuurstof) (ischemische neuropathie). Dit leidt tot misvattingen (paresthesie), die zich op verschillende manieren kunnen uiten. Bijvoorbeeld gevoelloosheid (hypesthesie), maar ook pijnlijk en brandend sensaties (causalgie) zijn mogelijk, die meestal aan de voeten beginnen.
Therapie
De therapie van perifere arteriële occlusieve ziekte hangt af van de stadia van de ziekte. In een vroeg stadium van de ziekte helpt het om leefgewoonten te veranderen en zo cardiovasculaire risicofactoren te verminderen. Dit omvat bijvoorbeeld: bloedlipideniveaus en bestaande hoge bloeddruk moet worden verminderd om de schepen.
Bovendien heeft veel bewegen een goede bijwerking: hoe meer je beweegt, hoe hoger de zuurstofbehoefte van de spieren. Als je elke dag veel beweegt, vormt het lichaam nieuw bloed schepen, zogenaamde collaterals, om de spieren van voldoende zuurstof te voorzien. Deze collateralen verminderen de mate van perifere arteriële occlusieve ziekte, omdat het omliggende spierstelsel weer meer zuurstof krijgt.
Over het algemeen moeten de benen laag worden geplaatst, zodat er voldoende bloed in de benen kan komen en blessures moeten worden vermeden wond genezen is moeilijker. In lage stadia van perifere arteriële occlusieve ziekte is medicamenteuze therapie ook nuttig. Enerzijds bloedverdunnende medicijnen zoals ASA of clopidogrel worden gebruikt om de vorming van een stolsel (trombus) in de vernauwing te voorkomen schepen.
Als dit al het geval is, worden ook zogenaamde trombolytica gebruikt, die het stolsel weer kunnen oplossen. Als de perifere arteriële occlusieve aandoening zich in een meer gevorderd stadium bevindt, kan naast conservatieve therapie ook chirurgische therapie worden overwogen. Er zijn verschillende mogelijkheden op het gebied van chirurgische therapie.
Een mogelijkheid is angioplastiek, waarbij de vernauwing bloedvat wordt weer verwijd door een katheter die via het vasculaire systeem wordt ingebracht. Deze procedure is minimaal invasief, wat betekent dat er maar één bloedvat moet worden doorboord om de katheter in te brengen. Bovendien kan een trombendarteriëectomie operatief worden uitgevoerd, waarbij de bloedvaten operatief worden blootgelegd en opnieuw worden geopend.
Als alternatief kan men ook de zenuwen (sympathectomie) die verantwoordelijk zijn voor het verkleinen van de bloedvaten in het getroffen gebied. Een andere mogelijkheid is de bypass-operatie. Bij deze operatie wordt een vat ingebracht dat is gemaakt van lichaamseigen of vreemd materiaal, dat de vernauwing omzeilt en dus nog steeds voldoende bloed levert aan het volgende weefsel.
- Een gezond dieet
- Beweging en de
- Stop met roken
Als er sprake is van een perifere arteriële occlusieve aandoening, moeten patiënten bijzonder voorzichtig zijn met hun benen en voeten, omdat de circulatiestoornissen geassocieerd met het ziektemerk wond genezen moeilijk en daardoor kunnen zelfs de kleinste wonden uitgroeien tot chronische grote wonden. Het is daarom aan te raden om de voeten en benen dagelijks te inspecteren op drukpunten of wonden en een spiegel te gebruiken voor die moeilijk te zien plekken. Medische voetverzorging helpt de voeten in goede conditie te houden voorwaarde en verwijdert professioneel gebarsten eelt.
Bovendien moeten verwondingen aan de voeten worden vermeden en als ze optreden, moet u tijdig een arts raadplegen om het genezingsproces onder controle te houden. Daarnaast dient de huid regelmatig te worden gecremeerd, bij voorkeur voor het slapengaan of na het douchen. Crèmes met ureum worden aanbevolen, omdat dit actieve ingrediënt bijzonder effectief is tegen droge huid.
