Slokdarm - anatomie, functie en ziekten

Synoniemen

Farynx, slokdarmopening

Introductie

De slokdarm is bij volwassenen gemiddeld 25-30 cm lang. Het is een spierbuis die de mondholte en maag en is voornamelijk verantwoordelijk voor het transport van voedsel na inname. van het strottenhoofd tot het middenrif

Cricoid-kraakbeen hoeveelheid
Aortastenose (einde van de buikslagader)
Membraandichtheid
Schildklier
A.
carotis (halsslagader)
Luchtpijp (luchtpijp)
Rechter hoofdbrochius (bronchiën)
Slokdarm
Diafragma (diafragma)

In zijn loop zijn er verschillende natuurlijke vernauwingen: deze zijn het gevolg van de positionele relatie van de slokdarm met andere organen: deze smalle punten lopen een bijzonder risico op verwondingen aan de slokdarm door vreemde lichamen en brandwonden (alkalische oplossingen, zuren). In de dwarsdoorsnede van de slokdarm zijn meerdere weefsellagen te onderscheiden: Laagopbouw van de slokdarm van binnen naar buiten:

De eerste smalheid ligt direct achter de strottehoofd en vormt met gemiddeld slechts 13 mm de smalste plaats; men noemt het ook de slokdarm mond.
De tweede vernauwing bevindt zich op het niveau van de omgekeerde boog van de aorta in de thorax.
De laatste vernauwing wordt gevormd door de spierbuis van de diafragma de entree naar de buikholte. Deze structuur wordt ook wel de onderste slokdarmsfincter genoemd.
Tunica slijmvlies: Deze binnenste laag van de slokdarm vormt het slokdarmslijmvlies.
Het bestaat uit drie onderste lagen: Vanwege de sterke mechanische belasting is de slokdarm bekleed met meerdere lagen slijmvlies (unkeratinized squameus epitheel De lamina propria is een losse laag bindweefsel De lamina muscularis mucosae is een smalle spierlaag die zich aanpast aan het oppervlak van de slijmvlies aan het eten.
Vanwege de sterke mechanische belasting is de slokdarm bekleed met meerlagig slijmvlies (niet-gekeratiniseerd plaveisel) epitheel).
De Lamina propria is een losse bindweefsel-verschuivende laag
De lamina muscularis mucosae is een smalle spierlaag die het oppervlak van het slijmvlies aanpast aan het voedsel.
Tela submucosa: Dit is een losse laag bindweefsel De belangrijkste functie is die van een verschuivende laag.
Hier bevinden zich ook de slokdarmklieren (Glandulae ösophageae). De Glandulae esophageae zijn klieren die een slokdarmslijm vormen, waardoor het slijmvlies glad wordt. Bovendien verspreidt zich in deze laag van de slokdarm een veneuze plexus (vasculaire plexus), die vooral uitgesproken is in het onderste deel van de slokdarm.
Tunica muscularis: De tunica muscularis bestaat uit een tweedelige spierlaag: De stratum circulare is een ringvormige en spiraalvormige spierlaag die golfvormig samentrekt en zorgt voor het voorwaartse transport van voedsel (peristaltiek = golfbeweging).
De longitudinale laag is een spierlaag lopend longitudinaal naar de slokdarm. Het is in staat de slokdarm sectie voor sectie in te korten door middel van gecontroleerde spierspanning (contractie) en zorgt tevens voor de longitudinale spanning (= golfbeweging). Tunica adventitia: Dit kussen van bindweefsel verbindt de slokdarm met zijn aangrenzende structuren, bijvoorbeeld de luchtpijp.

Het is slechts een losse verbinding, zodat de mobiliteit die nodig is voor peristaltiek gegarandeerd blijft.
De stratum circulare is een ringvormige en spiraalvormige spierlaag die golfvormig samentrekt en zorgt voor het voorwaartse transport van voedsel (peristaltiek = golfbeweging).
De longitudinale laag is een spierlaag lopend in de lengte naar de slokdarm. Door middel van gecontroleerde spierspanning (contractie) is het in staat de slokdarm in secties in te korten en zorgt tevens voor de longitudinale spanning (= golfbeweging).
Tunica adventitia: Dit bindweefselkussen verbindt de slokdarm met de aangrenzende structuren, bijvoorbeeld de luchtpijp. Het is slechts een losse verbinding, zodat de mobiliteit die nodig is voor de peristaltiek gegarandeerd is.
Vanwege de sterke mechanische belasting is de slokdarm bekleed met meerlagig slijmvlies (niet-gekeratiniseerd plaveisel) epitheel).
De Lamina propria is een losse bindweefsel-verschuivende laag
De lamina muscularis mucosae is een smalle spierlaag die het oppervlak van het slijmvlies aanpast aan het voedsel.
De stratum circulare is een ringvormige en spiraalvormige spierlaag die golfvormig samentrekt en zorgt voor het voorwaartse transport van voedsel (peristaltiek = golfbeweging).
De longitudinale laag is een spierlaag lopend in de lengte naar de slokdarm. Door middel van gecontroleerde spierspanning (contractie) is het in staat de slokdarm in secties in te korten en zorgt tevens voor de longitudinale spanning (= golfbeweging).
Tunica adventitia: dit kussen van bindweefsel verbindt de slokdarm met de aangrenzende structuren, bijvoorbeeld de luchtpijp.
Het is slechts een losse verbinding, zodat de mobiliteit die nodig is voor peristaltiek gegarandeerd blijft.
Nek deel: De slokdarm begint achter de strottehoofd. Het deel van de nek is het deel van de slokdarm tot aan de entree aan de borst.
Borst sectie: Het borstgedeelte (in de thorax) is het langste deel van de totale lengte van de slokdarm, ongeveer 16 cm. Hier ligt de slokdarm in de onmiddellijke nabijheid van de luchtpijp (luchtpijp), strikt genomen ligt het hierachter en enigszins naar links verschoven.
In zijn verdere verloop ligt de slokdarm dan achter de hart- (Kor).
Buikgedeelte: De slokdarm bereikt vervolgens de buikholte (buik) via een opening in de diafragma (hiatus slokdarm). In de buik is het slechts 1-4 cm lang en komt dan uit in de maag De opening in het diafragma wordt gevormd door een lus van de middenrifspier, die de entree naar de maag bij diepe inademing. Dit mechanisme kan worden verstoord en zo de ziektewaarde krijgen (reflux oesofagitis).
Keel
Slokdarm slokdarm
Maagingang op middenrifniveau (middenrif)
Maag (Gaster)

Lees het volgende artikel in deze serie:

Functie

Alle artikelen in deze serie: