Duur van de actie | Propofol

Duur van de actie

propofol heeft slechts een relatief korte werkingsduur. Dit komt voornamelijk door de korte plasmahalfwaardetijd, die gepaard gaat met een snelle afname van bloed concentratie. Na het aanbrengen treedt het effect binnen 10 tot 20 seconden in en neemt het na ongeveer XNUMX tot XNUMX minuten af ​​als er geen verdere toepassing wordt gedaan. Om een ​​anesthesie of schemering te behouden, moeten meerdere toepassingen of een continue infusie (continue infusie) worden uitgevoerd.

Dosering

Een dosis van 20 tot 40 mg om de tien seconden wordt meestal gebruikt om op te wekken anesthesie. Dit gaat door totdat de patiënt klinisch een toestand van bewusteloosheid vertoont. Tot de leeftijd van 55 jaar is de gebruikelijke dosis voor volwassenen 1.5 - 2.5 mg propofol/ kg lichaamsgewicht.

Ouderen hebben een lagere behoefte aan propofol voor inductie van anesthesie. Hetzelfde geldt voor patiënten met een verhoogd risico op complicaties tijdens de operatie. Anesthesie wordt gehandhaafd met een dosis van 4 - 12 mg propofol / kg lichaamsgewicht per uur.

Voor puur verdoving, dwz om een ​​schemertoestand te bereiken, is een dosering van 0.3 tot 4 mg propofol / kg lichaamsgewicht / uur voldoende. De dosering bij kinderen moet apart worden overwogen en is over het algemeen hoger (3-5 mg / kg lichaamsgewicht). Ondanks de goede verdraagbaarheid en controleerbaarheid, zijn er enkele significante bijwerkingen.

Propofol heeft in feite een smal therapeutisch bereik, wat betekent dat er niet veel marge is tussen het gewenste effect en de ongewenste bijwerking. Het is daarom niet ver van de optimale dosering tot het bereik van over- of onderdosering. Als bijwerking heeft Propofol een dempende werking ademhaling en hartslag.

Verder een drop-in bloed druk wordt veroorzaakt door verminderde vaatweerstand. Oudere patiënten en patiënten met eerdere hart- ziekten worden in het bijzonder getroffen. zelden waargenomen bijwerkingen zijn levendige dromen, soms ervaren als onaangenaam, pijn en zwelling op de injectieplaats, spiertrekkingen van individuele spieren, hoesten, krampen en ernstige allergische reacties onder andere op de sojaolie in het product, een oplosmiddel dat propofol zijn witte melkachtige kleur geeft. Het voorkomen van longoedeem wordt zelfs nog zeldzamer beschreven als propofol wordt toegediend.

Als het verdovingsmiddel niet correct in het weefsel wordt geïnjecteerd in plaats van in het aderkunnen er ernstige weefselreacties optreden. Het zogenaamde propofol-infusiesyndroom (PRIS) is een zeer zeldzame complicatie en beschrijft een levensbedreigend complex van symptomen na toediening van propofol. Het wordt vaak geassocieerd met zeer hoge doseringen en infusies gedurende een lange periode.

De exacte oorzaak is nog onbekend. Verstoringen van normaal hart- functie en ritme evenals metabolisch acidose (hyperaciditeit als gevolg van defecte metabolische processen) komen in de meeste gevallen voor. Rabdomyolyse (ontbinding van de skeletspieren) en acuut nier falen behoren ook tot de meest voorkomende symptomen van het infusiesyndroom. Naast maatregelen ter ondersteuning van de bloedsomloop is de onmiddellijke stopzetting van de toediening van propofol de belangrijkste therapeutische stap.