Oorzaken van anorexia
De oorzaak van schadelijk eetgedrag is meestal de psyche van de persoon. Dit wordt gevormd door de omgeving en de ervaringen van de betrokkene, maar ook genen spelen een belangrijke rol. Een bijzonder hoog risico wordt daarom gevormd door mensen met een naast familielid die er al last van heeft anorexia.
Welke genen in deze context precies belangrijk zijn, is nog onduidelijk en een genetische aanleg alleen maakt iemand niet anorexia, anders zouden veel meer mensen in een gezin ziek worden. Pas als er andere factoren bij komen, zoals psychosociale problemen of hoge druk vanuit de schoonheidsidealen van onze samenleving, neemt het risico op eetstoornissen toe, vooral bij meisjes en jonge vrouwen. Deze kunnen uitgroeien tot echt anorexia als de problemen aanhouden, is het zelfrespect van de persoon laag en beginnen de eerste positieve veranderingen van een voedselbeperking. In het begin leidt het tekort aan voedingsstoffen tot een regelrechte medicijnachtige reactie in de hersenen, wat de term verklaart anorexia "Verslaving". Als de hierboven genoemde risicofactoren een eetstoornis, de biologische processen in het lichaam en hersenen verergeren de eetstoornis en anorexia wordt zichzelf in stand.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
De diagnose anorexia kan meestal worden gesteld door de patiënt te nemen medische geschiedenis en specifieke vragenlijsten. Stoornis-specifieke instrumenten: Eetstoornis Inventaris (EDI, Garner et al., 1983) De EDI omvat 8 schalen met typische psychologische kenmerken van anorexia en boulimia patiënten: De nieuwere versie EDI-2 werd aangevuld met de schalen ascese, impulsregulatie en sociale onzekerheid.
Vragenlijst eetgedrag (FEV, Pudel & Westenhöfer, 1989) FEV registreert drie psychologische basiskenmerken van anorexia en boulimia. Dimensies van eetgedrag: Het onderliggende concept is 'terughoudend eten' (Herman & Polivy, 1975), wat een voorwaarde kan zijn voor verminderd eetgedrag. Gestructureerd interview voor anorectische en bulimische eetstoornissen (SIAB, Fichter & Quadflieg, 1999) De SIAB bestaat uit een zelfbeoordelingsblad voor de patiënt (SIAB-S) en een interviewgedeelte voor de onderzoeker (SIAB-EX).
Het omvat de diagnostische criteria van ICD-10 en DSM-IV en naast de typische anorectische en boulimische symptomen, andere relevante symptoomgebieden zoals Depressie, worden angst en dwanghandelingen ook overwogen.
- Afslanken streven
- Boulimia
- Bodyl. Ontevredenheid
- Ineffectiviteit
- Perfectionisme
- Interpersoonlijk wantrouwen
- Onderschepping en angst om op te groeien.
- Cognitieve controle over eetgedrag (terughoudend eten), rigide versus flexibele controle.
- Verstoring en instabiliteit van eetgedrag indien geremd door situationele factoren
- Gevoelens van honger en hun gedrag correleren
Gewichtsverlies is een fenomeen dat veel voorkomt in de geneeskunde.
Vanuit psychiatrisch oogpunt, Depressie moet zeker worden uitgesloten. Patiënten die lijden aan de symptomen van schizofrenie kan ook af en toe een pathologisch veranderd eetgedrag vertonen. Ook kunnen zeer veel lichamelijke ziekten leiden tot aanzienlijk gewichtsverlies (tumor ziektenontstekingsveranderingen van het maagdarmkanaal enz.).
In de meeste gevallen ontbreekt bij deze ziekten de angst voor gewichtstoename die typisch is voor anorexia. De meeste patiënten nemen maatregelen om gewichtstoename koste wat het kost te voorkomen. Deze omvatten braken, misbruik van laxeermiddelenovermatige lichamelijke activiteit, uitdrogende middelen (diuretica), klysma's (klysma's) en het gebruik van medicatie. Ongeveer de helft van alle anorexia-patiënten ervaart aanvallen van hongerige eetlust in de loop van de ziekte, die de patiënt probeert te voorkomen met de bovengenoemde maatregelen.
