Semantisch geheugen maakt deel uit van het declaratieve geheugen en bevat objectieve feiten over de wereld, gecodeerd door een specifiek circuit van synapsen in de temporale kwab. De hippocampusis onder meer betrokken bij de uitbreiding van semantiek geheugen In vormen van geheugenverlies, semantisch geheugen kan worden aangetast.
Wat is semantisch geheugen?
Semantiek is de theorie van betekenis. Semantisch geheugen staat bekend als een onderdeel van het langetermijngeheugen. Semantiek is de theorie van betekenis. Omdat semantisch geheugen bekend is als onderdeel van het langetermijngeheugen. Dit langetermijngeheugen is het permanente opslagsysteem van het hersenen en bestaat uit de supersets van declaratief en procedureel geheugen. Declaratief geheugen heeft voornamelijk betrekking op de neocortex van de hersenen Het declaratieve geheugen is het kennisgeheugen, waarin zowel feitelijke objectieve wereldkennis als persoonlijke kennis over ervaren gebeurtenissen is opgeslagen. Het declaratieve geheugen bevat dus alle feiten en gebeurtenissen die een persoon bewust kan reproduceren. Het declaratieve geheugen bestaat uit een episodisch en een semantisch deel. Het semantische deel bevat iemands kennis van de wereld. Dit zijn objectieve feiten die onafhankelijk zijn van de persoon. De temporale kwab van de neocortex is vooral betrokken bij semantisch geheugen. De subcorticale regio's van de hersenen zijn ook relevant voor opslagprocessen in dit deel van het geheugen. Alle leren en geheugenprocessen hebben neuronale leerprocessen als basis en zijn afhankelijk van de vorming van verschillende neuronale schakelpatronen.
Functie en taak
Het menselijk langetermijngeheugen is geen eenheid, maar komt overeen met verschillende opslagcapaciteiten en verschillende informatieopslagplaatsen. Een capaciteitsbeperking is niet bekend met betrekking tot het langetermijngeheugen. Vier verschillende processen spelen een rol bij het langetermijngeheugen: leren en codering voor nieuwe opslag van informatie, onthouden en opvragen voor bewustwording van bepaalde geheugeninhoud, consolidatie en retentie voor informatieconsolidering door herhaalde opvragingen, en vergeten in de zin van verval van bepaalde geheugeninhoud. Om nieuwe inhoud over te dragen naar het langetermijngeheugen en deze vast te houden, moet informatie uit het werkgeheugen (kortetermijngeheugen) zo vaak mogelijk bewust worden opgeroepen. Hoe diep ze zijn verankerd in het langetermijngeheugen, hangt af van hun betekenis, hun emotionele inhoud en de link naar reeds bestaande inhoud. In het declaratieve deel van het langetermijngeheugen (en dus in het kennisgeheugen) worden feiten en gebeurtenissen opgeslagen die mensen zich bewust kunnen herinneren. Het semantische geheugen bevat de wereldkennis in de zin van de objectief algemene feiten. Omdat het bij dit artikel bijvoorbeeld een feitelijk kennisartikel betreft, slaat de lezer de gepresenteerde verbindingen met het semantisch geheugen op in het semantisch geheugen. Als daarentegen feiten uit het eigen leven moeten worden opgeslagen, gaan ze naar het episodische geheugen. De naam van familieleden bevindt zich dus op een andere plaats in het declaratieve geheugen dan kennis over algemene wereldverbanden. Betrokken bij declaratief geheugen is de neocortex Terwijl het episodische geheugen is gebouwd op de rechter frontale kwab en de temporale cortex, is de basis van het semantische geheugen bijna uitsluitend de temporale kwab. Subcorticale regio's dragen bij aan opslag, zoals de limbisch systeem, het mediale systeem van de temporale kwab, en de hippocampus Deze geheugenprocessen worden samengevat in het Papez-neuronencircuit. De geheugeninhoud komt dus overeen met verschillende verbindingen van individuele neuronen. Dus in het geval van semantisch geheugen codeert elke verbinding een specifieke betekenis. Dit wordt vaak de synaptische efficiëntie van neuronale netwerken genoemd. Ongeveer 100 miljard neuronen bevinden zich tussen 100 en 500 biljoen verschillend synapsen Synaptische plasticiteit is het cruciale element. Deze term verwijst naar het aanpassingsvermogen van synapsen, die hun anatomische vorm kunnen veranderen. Overdrachtseigenschappen tussen synapsen worden bovendien permanent aangepast door nieuwe vorming en degradatieprocessen van synapsen, en dus geheugeninhoud.
Ziekten en aandoeningen
Een van de bekendste vormen van geheugenstoornissen is geheugenverlies.Geheugenverlies kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door ziekten zoals epilepsie, hersenvliesontsteking or encefalitis, naast ongevallen met traumatisch hersenletsel Hetzelfde geldt voor een beroerte, hypoxie, vergiftiging of dementie Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen geheugenverlies na traumatische ervaringen, waarbij bepaalde geheugeninhoud slechts geblokkeerd wordt, en geheugenverlies door een fysieke oorzaak. In het geval van geheugenverlies met een lichamelijke oorzaak is hersenbeschadiging meestal de belangrijkste oorzaak van de geheugenstoornis. Afhankelijk van de locatie van de schade kan het geheugenverlies bijvoorbeeld beperkt zijn tot een beperkt geheugengedeelte. Zo lijden sommige patiënten alleen aan geheugenverlies van het korte- en langetermijngeheugen, terwijl anderen lijden aan gegeneraliseerd geheugenverlies van het korte- en langetermijngeheugen. Theoretisch kan geheugenverlies ook uitsluitend het semantische geheugen aantasten, waardoor alleen de herinnering aan feitelijke informatie wordt vergeten, maar niet de namen van familieleden. Een andere vorm van geheugenverlies verwijst naar niet-werkelijk geheugenverlies maar aan het onvermogen om nieuwe informatie op te slaan in het langetermijngeheugen. Dit type geheugenverlies treedt vaak op wanneer het mediale temporale kwabsysteem of de hippocampus, inclusief de aangrenzende gebieden, worden getroffen door letsel. Een vaak genoemd geval in deze context is het geheugenverlies van een patiënt die is geweest
hippocampus werd therapeutisch verwijderd vanwege ernstige epilepsie Na de operatie heeft de patiënt er geen last meer van epilepsie maar worstelde met ernstig anterograde amnesie Om deze reden kon hij zich geen nieuwe dingen meer herinneren. Daarentegen bleef zijn eerder verworven geheugeninhoud intact.
