Protonpompremmers behoren tot een groep van drugs die tot de sterkste verkopers ter wereld behoren. De drugs remmen het proton-kalium pomp, een enzym dat fungeert als een protonpomp in de bewonerscellen van de maag om maagzuur te produceren en af te geven. De drugs worden daarom voornamelijk gebruikt voor de behandeling van klachten en ziekten die mogelijk samenhangen met toegenomen maagzuur productie.
Wat zijn protonpompremmers?
Protonpompremmers, ook wel protonpompremmers (PPI's) of gewoon zuurblokkers genoemd, remmen de protonpompremmerskalium pomp in de bewonerscellen van de maag voering. Dit is het enzym H + / K + -ATPase, dat verantwoordelijk is voor de uitdrijving van protonen (H +) en de introductie van K + -ionen in de vestibulaire maagcellen. De protonen combineren met negatief chloride ionen om te vormen zoutzuur (HCl). De benodigde energie wordt verkregen door de omzetting van ATP (adenosine trifosfaat) naar ADP (adenosinedifosfaat). Door dit proces te remmen of te blokkeren, kunnen de meeste zoutzuur productie in de maag is verhinderd. De zogenaamde vestibulaire cellen of pariëtale cellen bevinden zich in bepaalde delen van de maag slijmvlies. In aanvulling op zoutzuur, ze geven ook de belangrijke intrinsieke factor vrij die zuurgevoelig bindt vitamine B12 naar zichzelf in de maag en voert de vitamine naar het terminale deel van de dunne darm, waar het wordt vrijgegeven en vervolgens weer wordt geabsorbeerd.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
Protonpompremmers zorgen voor blokkering van H + / K + -ATPases in de vestibulaire cellen van het maagslijmvlies. De specifieke ATPases zijn transmembraan eiwitten die positief geladen uitscheiden waterstof ionen (protonen) uit het cytoplasma tegen een elektrochemische gradiënt in en introduceren positieve K + -ionen in het cytoplasma. Het "transmembraan lock-enzym" verkrijgt de nodige energie via een hydrolytische splitsing van een fosfaat residu van ATP, dat daardoor ADP wordt met slechts twee fosfaatresiduen. Aangezien alle bekende protonpompremmers zuurgevoelig zijn, worden ze aangeboden in een enterisch omhulde vorm. De medicijnen worden niet vrijgegeven en geabsorbeerd totdat ze de dunne darm Via de bloedbaan komt het actieve ingrediënt van de PPI's de vestibulaire cellen binnen en blokkeert de H + / K + -ATPases direct in de secretoire uitstroomkanalen van de vestibulaire cellen. Vanwege de lange afstand die het medicijn via de maag moet afleggen, dunne darm en bloedbaan voordat het effect kan hebben in de bewonerscellen, duurt het ongeveer anderhalf uur na inname van de voorbereiding voordat het effect intreedt. De onomkeerbare blokkade van het enzym veroorzaakt een sterke afname van de zoutzuurproductie in de maag, die kan zelfs volledig tot stilstand komen. Als gevolg hiervan stijgt de pH van de spijsverteringssappen in de maag sterk en verliest deze zijn agressiviteit. Enerzijds is dit opzettelijk om bepaalde effecten te bereiken; aan de andere kant beïnvloedt de hogere pH de spijsvertering. Het maakt het bijvoorbeeld moeilijker om lange ketens af te breken eiwitten en zeker absorberen mineralen zoals calcium en magnesium Een ander effect van de zuurremmers treedt op in de vestibulaire cellen zelf. Naast zuurproductie zijn ze ook verantwoordelijk voor de uitscheiding van intrinsieke factor. Dit is een speciaal glycoproteïne dat de zuurgevoelige bindt vitamine B12 (cobalamine) uit de voedselpulp en voert het naar het onderste deel van de dunne darm, waar het wordt vrijgegeven en opnieuw wordt geabsorbeerd. PPI's verminderen ook - onbedoeld - het vrijkomen van intrinsieke factor, zodat langdurig gebruik dat kan leiden problemen veroorzaakt door een onderaanbod van vitamine B12.
Medisch gebruik en gebruik voor behandeling en preventie.
In de eerste plaats worden protonpompremmers gebruikt om slokdarm te behandelen reflux en maagslijmvliesproblemen. Veel voorkomend reflux van zure maaginhoud in de slokdarm resulteert vaak in ontsteking daar, en in sommige gevallen zelfs in de keelholte. Het terugdringen van de zuurproductie kan verlichting bieden. Personen die bijzonder sterk reageren op stressvolle situaties hebben de neiging om een pathologisch verhoogde hoeveelheid maagzuur te produceren als gevolg van een toename concentratie of spanning hormonen Om deze reden worden PPI's ook vaak gebruikt om te voorkomen reflux in de slokdarm (voedselpijp). In het geval van gastritis of maagzweren, ondersteunt een minder zure omgeving van maagsappen de genezing. PPI's worden ook gebruikt om de behandeling van zweren in de twaalfvingerige darm te ondersteunen. Een ander belangrijk toepassingsgebied is gastroprotectie bij langdurig gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's). NSAID's bevatten ontstekingsremmende middelen waarvan het belangrijkste effect is gebaseerd op de remming van cyclo-oxygenasen (COX), die een belangrijke rol spelen bij pijn sensaties. Remming van het weefselhormoon COX heeft daardoor onder meer een pijnstillende werking. NSAID's hebben echter ook remmende effecten op de vorming van slijm in de maag slijmvlies, zodat het beschermende effect van maagslijm wordt verminderd. Daarom dient de extra inname van PPI's ter bescherming van de maag slijmvlies door de pH te verhogen.
Risico's en bijwerkingen
Aan het kortetermijngebruik van PPI's zijn weinig risico's verbonden. In zeldzame gevallen zijn er niet-specifieke symptomen zoals pijn in de buik, diarreeof duizeligheid en hoofdpijn, die na enige tijd verdwijnen om eraan te wennen. De werkelijke risico's treden vooral op bij langdurige therapieën. Een algemeen probleem komt voort uit de hogere pH in de maag. Dit maakt het moeilijker om grote moleculen af te breken eiwitten en om op te lossen mineralen en sporenelementen van het voedselpulp. Een ander probleemgebied is de vermindering van de intrinsieke factor door PPI-inname. Dit is een speciaal glycoproteïne dat de zuurgevoelige bindt vitamine B12 (cobalamine) trekt zichzelf uit het voedselpulp in de maag en kan het zo beschermen tegen zoutzuur. Op lange termijn kan dit leiden tot een tekort aan vitamine B12 met de ontwikkeling van overeenkomstige deficiëntiesymptomen zoals milde tot ernstige neurologische problemen of arteriosclerose.
