Pijn na een ongeval
A kruisband breuk treedt meestal op in verband met een ongeval. De directe symptomen na een ongeval resulterend in een scheur kruisband worden voornamelijk gedomineerd door ernstig pijn.De pijn dat ontstaat na het ongeval, kan worden verklaard door de processen in de knie na het scheuren van het achterste kruisband Het ongeval veroorzaakt een bloederige uitstroming in de gezamenlijke capsule en creëert een bepaalde druk op de capsule.
De capsule wordt geleverd met zenuwen die de stretching en veroorzaken de pijn Een vermindering van de effusie na het ongeval kan daarom helpen om de pijn te verminderen. Welke therapeutische maatregel wordt genomen, is afhankelijk van verschillende factoren: als een jonge patiënt die actief is in competitiesport en die tijdens zijn werk ook aan een hoge mate van fysieke belasting wordt blootgesteld, lijdt aan een achterste kruisbandruptuur zonder enig begeleidend letsel , is chirurgische therapie het meest waarschijnlijk succesvol.
Het individuele letsel moet echter altijd in overeenstemming zijn met de verschillende therapeutische maatregelen. In het kader van de operatieve therapiemaatregelen heeft plastische chirurgie van de kruisband de eerste prioriteit. Zo'n operatie wordt meestal niet direct uitgevoerd.
Te groot is het risico op littekens in het gewricht door het inbrengen van de eigen pees van het lichaam tijdens de operatie, wat mogelijk zou leiden tot bewegingsbeperkingen. Een lichaamseigen pees kenmerkt zich doordat de verloren greep van het gewricht er bijna mee hersteld kan worden. De "oude" eigendommen en zijn functies zijn bedoeld om het ideaal na te bootsen voorwaarde bijna zo dicht mogelijk bij de natuur.
Het lichaam is van eigen pezen bieden daarom op een bijzondere manier de mogelijkheid tot anatomische reconstructie. Deze 'ideale eigenschappen worden niet door elke lichaamseigen pees vervuld. In het kader van kruisbandplastic, de patellapees (= patellapees), evenals de pezen van de Musclus semitendinosus en Musculus gracilis (= hamstring) hebben zich bewezen.
- De leeftijd van de patiënt
- De activiteit van de patiënt, inclusief vooral sportactiviteiten
- De last in het kader van het beroep
- De mogelijke aanwezigheid van bijkomende verwondingen (meniscusruptuur)
- Als een jonge patiënt die actief is in competitiesport en die tijdens zijn werk ook aan een hoge mate van fysieke belasting wordt blootgesteld, een achterste kruisbandruptuur blijkt te hebben zonder enig begeleidend letsel, is chirurgische therapie hoogstwaarschijnlijk de meest geschikte behandeling. Het individuele letsel moet echter altijd in harmonie zijn met de verschillende therapeutische maatregelen. In het kader van de operatieve therapiemaatregelen heeft plastische chirurgie van de kruisband de eerste prioriteit.
Zo'n operatie wordt meestal niet direct uitgevoerd. Te groot is de kans op littekenvorming in het gewricht door het inbrengen van de eigen pees van het lichaam tijdens de operatie, wat mogelijk zou leiden tot bewegingsbeperkingen. Kenmerkend voor een lichaamseigen pees is dat de verloren greep van het gewricht er bijna mee hersteld kan worden.
De "oude" eigendommen en zijn functies zijn bedoeld om het ideaal na te bootsen voorwaarde bijna zo dicht mogelijk bij de natuur. Het lichaam is van eigen pezen bieden daarom op een bijzondere manier de mogelijkheid tot anatomische reconstructie.
- De patellapees: Veel mensen zijn waarschijnlijk bekend met de patellapeesreflex Dit is de reflex die kan worden geactiveerd door een lichte slag met een reflexhamer en die een reflexreactie kan uitlokken.
Als je de patellapees als kruisbandplastic wilt gebruiken, verwijder je niet de hele patellapees. Voor een kruisbandplastic is het voldoende om een 1 cm breed stuk van deze pees te verwijderen. Het is echter belangrijk dat aan beide uiteinden een blok bot blijft plakken.
Deze botblokken worden in de boorkanalen gefixeerd door middel van zogenaamde interferentieschroeven, die bestaan uit titanium of suiker (= koolstofverbindingen). Het transplantaat wordt arthroscopisch ingebracht, in de vorm van een kniegewricht endoscopie De botblokken van de patellapees groeien meestal binnen 4-6 weken.
- De semitendinosus of gracilis pees Dit is een pees van de dij.
Om het als kruisbandplastic te gebruiken, wordt het zo dicht mogelijk bij de kniegewricht door een kleine incisie aan de binnenkant dij (op het binnenste scheenbeenplateau). Na de verwijdering wordt er een viervoudige graft, ook wel een viervoudige hamstring-graft genoemd, van gemaakt door dubbele plaatsing. De verdubbeling is nodig om een overeenkomstige scheurweerstand te verkrijgen.
Dit transplantaat kan ook worden gemaakt van een andere dijbeenpees, de gracilispees. In sommige gevallen kan naast de semitendinosuspees ook de gracilispees worden verwijderd. In dat geval wordt de transplantatie acht keer uitgevoerd. De voordelen van semitendinosus en gracilis grafts zijn het lagere percentage complicaties, minder pijn na het verwijderen van de pezen en slechts een klein, cosmetisch gunstig huidlitteken. Een nadeel is de tragere genezing van de pezen in de botkanalen in vergelijking met de patellapees. In tegenstelling tot de patellapees met zijn botblokken, groeien de semitendinosus- en gracilispees pas na ongeveer 10-12 weken in de botkanalen.
Alle artikelen in deze serie:
