Het perichondrium is het kraakbeenachtige membraan van strak bindweefsel dat omgeeft, stabiliseert en voedt alle hyaline en elastisch kraakbeen behalve gewrichtskraakbeen. Het perichondrium bevat de bloed levering aan de kraakbeen weefsel dat ermee geassocieerd is. Verwondingen aan het perichondrium kunnen leiden naar kraakbeen schade doordat de toevoer naar het kraakbeen zo verstoord is.
Wat is het perichondrium?
Kraakbeenweefsel of kraakbeen bestaat uit gespecialiseerde chondrocyten en komt overeen met de extracellulaire grondsubstantie van opgebouwde bindweefsel Kraakbeenweefsel, in de vorm van gewrichtskraakbeen, bedekt de individuele gewrichtsoppervlakken van echt gewrichten of diarthroses van mensen, zoals de kniegewricht of de heup gewricht De functie van kraakbeen in gewrichten is om wrijvingsarme mobiliteit te bieden. Naast gewrichtsfuncties is kraakbeen de basissubstantie van tussenwervelschijven en menisci. Kraakbeenweefsels van het menselijk lichaam dragen een deklaag naar buiten gewrichten, het zogenaamde perichondrium. Het perichondrium vormt de meest oppervlakkige laag kraakbeenweefsel en heeft zelf twee lagen. De afzonderlijke lagen komen overeen met de stratum fibrosum en de cellulaire stratum. De omhullende laag houdt niet alleen het kraakbeen in leven, maar ondersteunt ook de regeneratie van kraakbeenschade tijdens de groei. Behalve de gewrichtsoppervlakken draagt alle hyaline en elastisch kraakbeen in het lichaam een perichondrium. Fibrocartilage daarentegen mist perichondrium.
Anatomie en structuur
Het perichondrium komt overeen met een strakke laag bindweefsel en dus gespecialiseerde chondrocyten. De omhullende laag is via stevig verbonden met het kraakbeenweefsel collageen vezels. De structuur van het perichondrium bestaat uit twee verschillende lagen. De stratum fibrosum vormt de buitenste vezellaag en bestaat uit strak bindweefsel met collageen vezels. Dankzij deze laag heeft het samengevoegde kraakbeen een hoge maatvastheid. De cellulaire stratum komt overeen met de binnenste laag van het perichondrium. Het is een celrijke chondrogene laag die fibroblasten en mesenchymale cellen van de ongedifferentieerde vorm bevat. De ongedifferentieerde mesenchymale cellen kunnen chondroblasten worden of zich tot chondrocyten ontwikkelen. Ze zijn dus betrokken bij de appositionele groei van kraakbeen. Het perichondrium bevat ook een capillair netwerk om al het kraakbeenweefsel te voorzien. Omdat de omhullende laag kraakbeen dus veel bevat schepen en wordt ook geleverd met zenuwuiteinden, de omhullende laag is extreem gevoelig voor pijn.
Functie en taken
Het perichondrium vervult verschillende functies in het menselijk lichaam. Al zijn functies hebben betrekking op het kraakbeenweefsel dat de omhullende laag bedekt. Ten eerste heeft het perichondrium een stabiliserend effect en neutraliseert het alle trekkrachten die via het kraakbeen inwerken op het kraakbeen. collageen vezels en elastische vezels. Bovendien is het perichondrium verantwoordelijk voor de voeding en zuurstof levering van het kraakbeenweefsel. Het weefsel vervult deze toevoerfunctie door middel van het vasculaire apparaat dat het erin draagt. Naast voedingsstoffen, bloed bevat zuurstof in hemoglobine-gebonden en vrije vorm. In het menselijk lichaam, bloed is het belangrijkste transportmedium. Naast voedingsstoffen en O2 worden groeifactoren en boodschappersubstanties gedeeltelijk in het bloed getransporteerd en bereiken hun doelweefsels via de bloedbaan. In het geval van het perichondrium, het transport van zuurstof en voedingsstoffen van het bloed naar de kraakbeencellen nemen de vorm aan van diffusie in de grondsubstantie. Verspreiding is gebaseerd op een ongerichte willekeurige beweging van moleculen vanwege thermische energie. In het geval van niet-uniform concentratie, Meer moleculen ga van de gebieden met een hoge concentratie naar die met een lagere concentratie. Op deze manier, massa transport vindt plaats zonder energieverbruik en is dus een vorm van passief massatransport. Vanuit het perichondrium bewegen zo voedingsstoffen en zuurstof langs de concentratie gradiënt in het kraakbeen en lever het weefsel. Dat gewrichtskraakbeen niet afhankelijk is van een perichondrium is voornamelijk te wijten aan het zogenaamde synoviale vloeistof in de gezamenlijke capsule. Deze synoviale vloeistof zorgt voor de voeding die in kraakbeen met een perichondrium wordt verzorgd door de omhullende laag. Naast de bovengenoemde functies kan het perichondrium indien nodig in het begin regeneratief kraakbeen vormen jeugdIn een volwassen organisme is deze functie slechts in zeer kleine of bijna geen mate aanwezig.
Ziekten
Een uiterst pijnlijke ziekte van het perichondrium wordt perichondritis genoemd. Deze ziekte is een bacterie ontsteking van het kraakbeenachtige membraan dat gewoonlijk de oorschelp aantast en zich van daaruit naar het interne of externe kan verspreiden gehoorgang. In de meeste gevallen is het pathogenen die de infectie veroorzaken stafylokokken of pseudomonas. De pathogenen doordringen het kraakbeen huid via de kleinste verwondingen aan de huid, waar ze zich vermenigvuldigen. Een insectenbeet is vaak voldoende als toegangspoort. Typisch, bij perichondritis, zwelt het aangetaste weefsel ernstig op en wordt het rood. Dermale blaarvorming van de huid kan optreden, vergezeld van ernstige pijn Indien onbehandeld, leidt perichondritis tot weefselsterfte. Oorletsel kan ook permanente schade aan het perichondrium veroorzaken. Hetzelfde geldt voor verwondingen aan al het andere perichondriale omhulde kraakbeen, zoals in het gebied van de tussenwervelschijven. Verwondingen aan het perichondrium zijn niet te onderschatten omdat de omhullende laag het kraakbeen zelf voedt. Om deze reden bestaat er na kraakbeenletsels, perichondriale letsels of zelfs hematomen tussen het perichondrium en het kraakbeen altijd het risico van necrosvorming in het kraakbeenweefsel. Dergelijke necroses zijn niet volledig omkeerbaar. Bovendien, vanwege de talrijke zenuwuiteinden in het perichondriale weefsel, ernstig pijn aanwezig is in het geval van enig letsel aan het perichondrium. Dit pijnfenomeen moet niet worden verward osteoartritis, wat overeenkomt met slijtage van gewrichtskraakbeen zonder perichondrium.
