Paroxetine is een antidepressivum medische stof die tot de groep van selectief behoort serotonine heropnameremmers. De stof wordt gebruikt om psychische stoornissen te behandelen, zoals Angst stoornissen, Depressieof posttraumatisch spanning wanorde. Het actieve ingrediënt is ontwikkeld door het Engelse farmaceutische bedrijf GlaxoSmithKline, gevestigd in Londen.
Wat is paroxetine?
Paroxetine is een zeer effectief medicijn uit de groep van selectieve serotonine heropnameremmers (SSRI's). De stof is ontwikkeld door het Engelse farmaceutische bedrijf GlaxoSmithKline, gevestigd in Londen. In Duitsland en vele andere lidstaten van de Europese Unie, paroxetine is onderworpen aan receptplicht en apotheekvereisten. Het is daarom niet vrij verkrijgbaar en kan alleen worden ingenomen na voorafgaand voorschrift door een arts. Vanwege zijn specifieke werkingsmechanisme behoort paroxetine tot de antidepressivum klasse van actieve ingrediënten. Echter, Depressie is niet het enige toepassingsgebied voor het medicijn. Paroxetine wordt ook gebruikt om andere psychische stoornissen te bestrijden, zoals Angst stoornissen, obsessief-compulsieve stoornissen en posttraumatisch spanning stoornis, evenals fibromyalgie De witte tot witachtig gele substantie heeft een moraal massa van 329.37 g / mol en wordt in de chemie beschreven met de molecuulformule C 19 - H 20 - F - N - O 3.
Farmacologische werking
Paroxetine is een van de selectieve serotonine heropnameremmers (SRRI's). Dienovereenkomstig is het effect te wijten aan de invloed van het serotoninesysteem bij de mens hersenen Serotonine is een belangrijk neurotransmitter dat bepaalde informatie transporteert over de dynamische spleet in het hersenen Serotonine is onder meer verantwoordelijk voor het beheersen van stemming en emotie. Volgens talrijke onderzoeken zorgt een hoog serotoninegehalte voor een gevoel van rust, tevredenheid en geluk. Tegelijkertijd wordt de kans op agressie verminderd en worden negatieve emoties zoals verdriet onderdrukt. Mensen met Depressie hebben vaak een bijzonder lage serotoninespiegel, waarvan wordt gedacht dat dit een (bijdragende) oorzaak is van hun overstuur. SSRI's zoals paroxetine zorgen voor een verhoogde afgifte van serotonine in de hersenen na inslikken. Dit leidt tot een verhoogde concentratie van de neurotransmitter in de synaptische spleet Tegelijkertijd vindt door paroxetine een neerwaartse regulatie plaats van die stoffen die verantwoordelijk zijn voor de afbraak van serotonine. Afbraak van serotonine wordt dus ook geremd. Nadere inlichtingen een verklaring voor het exacte farmacologische effect van de stof op het lichaam is nog niet bekend. Klinische onderzoeken hebben echter aangetoond dat er een verhoogd risico op aangeboren afwijkingen kan zijn (vooral bij cardiovasculair systeem) tijdens de eerste drie maanden van zwangerschap Omdat er kleine hoeveelheden van het actieve ingrediënt in terechtkomen moedermelkdient borstvoeding tijdens en kort na de behandeling met paroxetine niet plaats te vinden.
Medicinaal gebruik en toepassing
Paroxetine wordt meestal in tabletvorm voorgeschreven. Deze worden oraal ingenomen om te bestrijden geestesziekte of om de effecten ervan te verlichten. Een indicatie is in het bijzonder voor een depressieve stoornis, obsessief-compulsieve stoornis, gegeneraliseerde angststoornis, sociale fobieën, angststoornis (bijv. angst om het huis te verlaten of winkels binnen te gaan), en posttraumatisch spanning stoornis (vaak PTSD of PTSD genoemd). De toegenomen concentratie van serotonine in de hersenen veroorzaakt door parexotine wordt verondersteld de symptomen van deze aandoeningen te elimineren of op zijn minst te verminderen. De exacte hoeveelheid paroxetine die een patiënt nodig heeft om te worden behandeld, is afhankelijk van de ziekte die wordt behandeld. Het varieert echter meestal tussen 20 en 50 mg van het actieve ingrediënt. Paroxetine en andere SRRI's worden over het algemeen niet gebruikt bij kinderen of adolescenten jonger dan 18 jaar, maar alleen bij volwassenen. In uitzonderlijke uitzonderlijke gevallen worden echter ook recepten aan minderjarigen gegeven.
Risico's en bijwerkingen
Paroxetine kan ook leiden Bij uitgebreide tests was het dus bekend dat één tot tien behandelde personen op een totaal van 100 (vaak) last hadden van verlies van eetlustslaperigheid, slapeloosheid, spanning, duizeligheidalgemeen gevoel van zwakte, gewichtstoename, sensorische stoornissen, overmatig zweten, slaapstoornissen, hoofdpijn, en gastro-intestinale stoornissen (inclusief diarree, droog mond, braken en constipatie Af en toe (bij één tot tien mensen per 1,000), abnormale bloeding op de huid en slijmvliezen, hallucinaties, verwijding van de pupillen, motorische opwinding, emotionele fluctuaties, hartkloppingen, een daling of toename van bloed druk, huiduitslag en jeuk is ook opgetreden. In zeldzame gevallen (één tot tien mensen per 10,000), manische reacties, depersonalisatie, paniekaanvallen, en hoogte van lever enzymniveaus kunnen ook voorkomen. Bovendien lichtgevoeligheid, ernstig huid huiduitslag, een vertraagde pols of de ontwikkeling van een serotoninesyndroom (symptoomcomplex van motorische rusteloosheid, verwardheid, zweten en mogelijk hallucinaties) kan ook voorkomen. In individuele gevallen kan er een contra-indicatie bestaan. Dit is het geval wanneer een medische contra-indicatie een behandeling met het geneesmiddel absoluut onhaalbaar maakt. Er is een contra-indicatie in geval van overgevoeligheid voor de werkzame stof paroxetine. Er is ook een contra-indicatie als MAO-remmers (drugs die het lichaamseigen enzym monoamineoxidase remmen) of thioridazine worden tegelijkertijd genomen. Dit komt omdat het onvoorspelbaar is interacties kan in deze gevallen voorkomen. De behandelende arts moet dus worden geïnformeerd over de inname van anderen drugs.