Interpretatie als onderdeel van perceptie is een cognitieve prestatie. Interpretatie hangt nauw samen met de andere cognitieve vaardigheden van observatie en oordeel. Mensen observeren een situatie, interpreteren de feiten en vormen dan een oordeel.
Wat is interpretatie?
Interpretatie hangt nauw samen met de andere cognitieve vaardigheden van observeren en oordelen. De term interpretatie gaat terug naar de Latijnse taal en betekent “vertaling”, “interpretatie”, “uitleg”. Het is het cognitieve vermogen van begrip, waarneming en subjectieve interpretatie. Mensen zijn afhankelijk van constant observeren, interpreteren en oordelen om door de omgeving te navigeren, te communiceren met de mensen om hen heen en dienovereenkomstig te reageren. Mensen zonder mentale en cognitieve stoornissen zijn bedreven in alle drie de modi, die in veel levenssituaties nauw verwant zijn. Het is heel goed denkbaar dat een persoon die hallucineert een situatie niet correct waarneemt, deze bijgevolg verkeerd interpreteert en in de laatste stap tot een verkeerd oordeel komt.
Functie en taak
Een interpretatie is altijd een cognitieve prestatie waarmee perceptie wordt geclassificeerd. Het is dus een mentaal vermogen. Alleen op basis van waarnemingen zijn mensen in staat feiten te interpreteren en tot een oordeel te komen. Met name bij maatschappelijk gevoelige onderwerpen als politiek of religie kan de gedachtewisseling erg levendig worden, omdat iedereen deze onderwerpen anders interpreteert. Degene die gesprekspartners vindt die zijn of haar mening delen, bevindt zich in een prettige situatie, omdat communicatie minder moeilijk is. Bij verschillende interpretaties leidt een meningsverschil al snel tot een afwijkende mening. In deze situatie wordt duidelijk dat elke deelnemer aan het gesprek de observaties die hij over het onderwerp heeft gemaakt op een andere manier interpreteert en evalueert. Aangezien dit een subjectieve zintuiglijke prestatie is, gaan de meeste mensen ervan uit dat ze zelf gelijk hebben. Ze zien hun kijk op de dingen als waar en gaan ervan uit dat anderen de feiten onjuist hebben geobserveerd, geïnterpreteerd en beoordeeld. Er is geen bewuste scheiding tussen de drie manieren van observeren, interpreteren en oordelen; ze smelten soepel samen. Om consensus te bereiken is het belangrijk dat alle deelnemers over dezelfde informatie beschikken. Als een man bijvoorbeeld zijn vrouw ervan beschuldigt niet langer van hem te houden, maar haar niet vertelt waarom hij dat denkt, kan ze niet op gepaste wijze reageren op zijn beschuldiging omdat ze de reden voor zijn veronderstelling niet kent. De man zag de vrouw de dag ervoor in het gezelschap van een onbekende man in een restaurant en merkte op dat de twee elkaar goed kenden. Op basis van deze observatie heeft hij de situatie zo geïnterpreteerd dat zijn vrouw hem bedriegt met de andere man en gelooft dat ze niet langer van hem houdt. Om de interpretatie van haar man op te lossen, moet de vrouw vragen waarom haar man zo denkt. Als ze de relevante informatie heeft, kan ze de situatie verduidelijken. Haar man weet dat hij de situatie die hij heeft waargenomen verkeerd heeft geïnterpreteerd en is daarom tot de verkeerde conclusie gekomen. Het oplossen van problemen kan heel eenvoudig zijn op basis van een mind-set-reactie. Het komt echter vaak voor dat mensen boos worden op de interpretatie en mening van de mensen om hen heen en te snel ruzie krijgen. Er zijn echter ook zaken die niet kunnen worden geïnterpreteerd omdat het vaste feiten zijn. 1 + 1 is altijd 2. Volgens de jurisprudentie is het verboden om van de medemens te stelen. Wie zich hier niet aan houdt, wordt bedreigd met juridische sancties zoals een boete of gevangenisstraf. De dissident kan niet beweren deze wet anders te hebben geïnterpreteerd en dus rechtmatig te hebben gehandeld. Aan de andere kant zijn bijvoorbeeld kunstwerken voor een groot deel vatbaar voor interpretatie. Ieder mens interpreteert de foto van een schilder en zijn uitspraak anders, het is een subjectief gevoel.
Ziekten en kwalen
Mensen met een verstoorde zintuiglijke waarneming kunnen externe zintuiglijke indrukken niet goed in de centrale verwerken zenuwstelselEr is sprake van een stoornis wanneer de verbinding van de individuele sensorische systemen beperkt is of niet meer functioneert. De getroffen mensen kunnen zich niet meer correct oriënteren in hun omgeving en communiceren met hun medemensen. Als een persoon lijdt aan perceptuele stoornissen, heeft hij of zij slechts een beperkt vermogen om feiten correct te observeren, te interpreteren en te beoordelen en zich gepast te gedragen. Perceptuele fouten kunnen optreden als gevolg van een fysieke of geestesziekte, zoals dementie, Depressie, hoofdpijn or 피로, maar ook vanwege de sociale omgeving die bepaalde gedragspatronen verwacht. Als een persoon door afwijkend gedrag opvalt omdat hij of zij een probleem anders interpreteert dan door zijn of haar sociale omgeving wordt verwacht, valt hij of zij meestal negatief op. De individuele interpretatie is echter slechts een van de vele mogelijke interpretaties die op een waarneming volgen. Aan de andere kant veroorzaken degenen die hun eigen interpretatie altijd als de enige ware beschouwen, vaak geschillen met hun medemensen. Het besef dat percepties ook op andere manieren kunnen worden geïnterpreteerd, stelt mensen in staat om afwijkende meningen te begrijpen en te accepteren.
