Periosteitis, of periostitis, beïnvloedt het periosteum dat het bot bedekt. De voorwaardeveroorzaakt door verschillende oorzaken, is in de meeste gevallen volledig te genezen met de juiste behandeling.
Wat is periosteitis?
Osteomyelitis beschrijft een inflammatoire verandering in het periosteum van een persoon. In gespecialiseerde geneeskunde, de voorwaarde wordt daarom ook wel aangeduid als periostitis. In de meeste gevallen, periostitis gaat gepaard met verdikking en water retentie in het gebied van het aangetaste periosteum. Periostitis komt vaak voor in delen van een bot waar pezen en / of spieren zijn aangehecht. Er wordt bijvoorbeeld onderscheid gemaakt tussen acute en chronische vormen van periostitis; in de geneeskunde wordt periostitis chronisch genoemd als de ziekte lange tijd aanwezig is. In de meeste gevallen wordt periostitis als chronisch beschouwd als de symptomen al minstens 3 maanden aanwezig zijn. Periostitis kan erg pijnlijk zijn en komt relatief vaak voor bij atleten - periosteitis is hier vaak gelokaliseerd op het scheenbeen.
Oorzaken
Periosteitis kan worden veroorzaakt door zowel mechanische als bacteriële oorzaken. Mechanische oorzaken die achter periostitis kunnen liggen, zijn bijvoorbeeld langdurige overbelasting van het bot. Vooral bij atleten kunnen mechanische factoren zoals oververmoeide spieren, het dragen van ongeschikt schoeisel, voetafwijkingen of slagen of trappen tijdens contactsporten ook periostitis bevorderen. Als periostitis bacterieel is, ontwikkelt het zich meestal als onderdeel van een infectie met stafylokokken (bolvormig bacteriën) Of streptokokken (bolvormig tot eivormige bacteriën). Infectie met verschillende virussen kan ook leiden tot de ontwikkeling van periostitis. Zo'n pathogenen het lichaam binnendringen, bijvoorbeeld tijdens een operatie of bij open verwondingen. Als een persoon al besmettelijke onderliggende ziekten heeft, pathogenen kan van hieruit in de bloedbaan komen en leiden tot periostitis elders.
Symptomen, klachten en tekenen
Periostitis kan leiden tot een verscheidenheid van volksgezondheid problemen en kan in geïsoleerde gevallen ernstige complicaties veroorzaken. Ongeacht waar de periosteitis optreedt, ernstig, meestal kloppend pijn ontwikkelt zich naarmate de ziekte vordert. Dit pijn is het meest merkbaar tijdens beweging of wanneer er druk wordt uitgeoefend op het getroffen gebied. Een karakteristiek kenmerk van de pijn is dat het voornamelijk optreedt tijdens fysieke beweging en snel afneemt tijdens rustperioden. Het getroffen gebied kan rood gekleurd en oververhit zijn en er kan ook zwelling optreden. Bovendien zijn bewegingsbeperkingen mogelijk. Purulente periostitis kan begeleidende symptomen veroorzaken zoals malaise en koorts In deze vorm kan de pijn erg hevig zijn. Een etterende afscheiding treedt vaak op in het gebied van ontsteking of een zacht weefsel fistel ontwikkelt dat kan sijpelen en jeuk kan veroorzaken. De symptomen van periosteum ontsteking verschijnen meestal vrij plotseling. Door de pijn treden dan slaapstoornissen en depressieve stemmingen op, die gepaard gaan met een verdere afname van het welbevinden. In individuele gevallen vormt zich oedeem, waaruit infecties en huidveranderingen kan ontwikkelen. Als periostitis vroeg wordt behandeld, verdwijnen de symptomen snel. Indien onbehandeld, complicaties zoals permanente bewegingsstoornissen of chronische pijn Kan ontwikkelen.
Diagnose en verloop
Een patiëntgesprek kan de behandelende arts eerste aanwijzingen geven over de oorzaken van mogelijke periosteitis. Om periostitis te diagnosticeren, worden overeenkomstige delen van het lichaam meestal onderzocht op typische symptomen, zoals water retentie of verdikking. Vaak helpt palpatie van het deel van het lichaam dat wordt beïnvloed door symptomen door de behandelende arts ook om de diagnose periostitis te bevestigen. Röntgenfoto's kunnen onder andere worden gebruikt om te bepalen of periostitis al chronisch is. In tegenstelling tot acute periostitis ontwikkelt periostitis met een chronisch beloop zich meestal geleidelijk; de symptomen van chronische periostitis zijn aanvankelijk ook vaak milder dan die van acute periostitis. Met vroeg en deskundig therapieVooral acute periostitis kan in veel gevallen volledig worden genezen.
Complicaties
Als gevolg van periostitis ervaren patiënten aanzienlijke beperkingen en ongemak in hun dagelijks leven. In de meeste gevallen lijden patiënten voornamelijk aan relatief ernstige bot pijn in de getroffen regio's. Deze pijn kan optreden in de vorm van pijn in rust of als drukpijn. Pijn in rust kan ook leiden tot slaapstoornissen en dus tot verhoogde prikkelbaarheid bij de patiënt. Evenzo is er meestal sprake van ernstige zwelling en roodheid, en verdere beperkingen op de bewegingen van de patiënt. De ledematen zijn niet zelden warm en er is een generaal vermoeidheid en 피로 Het vermogen van de patiënt om ermee om te gaan spanning neemt ook significant af als gevolg van het periosteum ontsteking. Water retentie kan ook optreden in de getroffen gebieden. In de regel kan periostitis goed worden behandeld als deze vroeg wordt ontdekt. Er zijn geen bijzondere complicaties. De behandeling wordt uitgevoerd met behulp van therapieën en medicijnen en leidt in de meeste gevallen tot een positief verloop van de ziekte. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt ook niet beïnvloed door periosteumontsteking. In sommige gevallen kan periostitis ook leiden tot een ontsteking van de beenmerg.
Wanneer moet je naar een dokter?
Osteomyelitis is een ziekte of een aandoening waarvoor geen onmiddellijk bezoek aan de arts vereist is. Dit komt omdat de ontsteking meestal het gevolg is van overmatig gebruik en, als de oorzaak van de spanning wordt verwijderd, geneest het in de meeste gevallen spontaan. Voordat u een arts raadpleegt, is het daarom zinvol om eerst de oorzaak te onderzoeken en weg te nemen (bijvoorbeeld overbelasting tijdens het sporten of het dragen van ongunstig schoeisel). Als de symptomen verbeteren in relatie tot het weglaten van de oorzaak, is het bezoek aan de dokter niet nodig. Dit is in feite waar, zelfs als irritatie opnieuw wordt geaccepteerd door de trigger opnieuw te laten optreden. De ontsteking van het periost is ook goed vatbaar voor zelfbehandeling. Als de symptomen echter niet verbeteren met immobilisatie en andere maatregelen zoals koeling, moet de arts worden geraadpleegd. Dit geldt ook voor gevallen waarin geen verband met een triggergedrag kan worden vastgesteld, zelfs niet bij de meest nauwkeurige observatie van de symptomen en het optreden ervan. Hier is het zinvol om de arts te raadplegen om duidelijk te maken of er geen andere verklaring is voor de pijnlijke reactie aan de voorkant van de schenen. Een bezoek aan de dokter is ook aan te raden bij eenzijdig ongemak dat niet verdwijnt, evenals bij ernstige symptomen.
Behandeling en therapie
De therapie van periosteitis hangt aanvankelijk af van de individuele oorzaak van de ziekte. Periostitis, die is gebaseerd op een overbelasting van het aangetaste bot, manifesteert zich vaak op het scheenbeen of onderarm medisch maatregelen veel gebruikt hierbij zijn onder meer afkoeling en daaropvolgende immobilisatie van het aangetaste lichaamsdeel. Een dergelijke immobilisatie is bijvoorbeeld mogelijk door toepassing van een bandage (een verband met lijm gips tape, die met name in de sportgeneeskunde veel wordt gebruikt). Een andere therapeutische component voor periostitis veroorzaakt door overmatig gebruik is vaak de administratie van zogenaamde ontstekingsremmers drugs - dit zijn geneesmiddelen met een ontstekingsremmend effect. Periostitis veroorzaakt door bacteriën wordt vaak mee behandeld antibioticum drugs Af en toe kan bacteriële periostitis gepaard gaan met osteomyelitis, vooral bij mensen met een verzwakte immuunsysteem Zo'n gecombineerde ziekte van periostitis en ontsteking van de beenmerg wordt vaak behandeld door antibioticum administratie met de hulp van infusies.
Vooruitzichten en prognose
In principe is periosteitis te genezen. Het kan erg lang duren. Het succes van therapie en de duur hangt af van de specifieke oorzaak, omvang en intensiteit van de ziekte. Leeftijd en de voorwaarde van de immuunsysteem spelen ook een rol in het genezingsproces. Als de opgestelde therapieplannen door de patiënten worden gevolgd, is de kans groot dat er geen blijvende schade overblijft en de mobiliteit terugkeert. Als de oorzaak overmatig gebruik is, zijn 1-2 weken te verwachten totdat in milde gevallen merkbare verlichting wordt bereikt. Daarna mag de belasting van het overeenkomstige deel van het lichaam slechts langzaam worden verhoogd om een blijvende verbetering te bereiken. Als de noodzakelijke rusttijden niet in acht worden genomen of de oorzaak van de eenzijdige belasting niet wordt weggenomen in het geval van beginnende periostitis, kan daaruit een langdurige en ernstige ziekte ontstaan. Een vastgesteld therapieplan moet consequent door de patiënt worden gevolgd. Anders bestaat het risico dat de ontsteking chronisch wordt. Een chirurgische ingreep kan dan uitkomst bieden. Na de operatie moet het aangetaste deel van het lichaam enkele weken tot een maand rusten. In het geval van een bacteriële infectie als oorzaak van de periosteumontsteking, kan medicatie snel helpen. Als de pijn van het aangetaste lichaamsdeel afneemt, moet de algemene fysieke toestand van de patiënt worden beoordeeld voordat het gewicht wordt hervat.
het voorkomen
Er is beperkte preventie van periostitis veroorzaakt door pathogenen het risico op ziekte kan echter worden verminderd door het lichaam te versterken immuunsysteem Bij het sporten kan bijvoorbeeld het vermijden van overdreven intensieve lichaamsbeweging periostitis voorkomen. Het dragen van de nodige beschermende kleding en geschikt schoeisel kan ook helpen bij het voorkomen van periostitis.
Nazorg
Periostitis wordt geassocieerd met een ernstige aantasting van het immuunsysteem. Om deze reden, en vanwege de hevige pijn die met de ziekte gepaard gaat, is lichamelijke rust van het grootste belang, zelfs na succesvolle afronding van de therapie. De nazorg bestaat in eerste instantie uit het enige tijd afbouwen van de gebruikelijke lichamelijke activiteiten. Dit geldt in het bijzonder voor die sporten of bewegingen die leidden tot de periosteumontsteking. Als de ziekte werd veroorzaakt door bacteriëngeldt ook lichamelijke rust als onderdeel van de nazorg. Atleten wordt sterk aangeraden om gedurende enkele maanden na het einde van de periostitis een matig niveau van lichamelijke inspanning te handhaven om geen nieuwe uitbraak van de ziekte uit te lokken. Dit komt doordat bij afwezigheid van nazorg en een te snelle terugkeer naar de gebruikelijke trainingsgewoonten, het mogelijk is dat periostitis opnieuw optreedt, ook al leek het na de therapie volledig te zijn verdwenen. Follow-up met een volksgezondheid en geschiktheid consulent is daarom gunstig na periostitis. Nazorg kan ook betekenen dat patiënten bepaalde sporten volledig opgeven. In ieder geval is het noodzakelijk dat patiënten ten minste één tot twee jaar na periosteumitis regelmatig medische controles bijwonen om de toestand van het periosteum te laten beoordelen en om uitspraken te doen over de ontstekingsniveaus in het bloed.
Wat u zelf kunt doen
Met periosteumontsteking ervaren patiënten extreem intens bot pijn dat beperkt hun dagelijks leven aanzienlijk. Pijnlijke symptomen treden zowel op bij het uitvoeren van bewegingen als wanneer de getroffen persoon in rust is. Nemen pijnstillers biedt hier verlichting, zodat het algehele welzijn verbetert. De extremiteiten zijn slecht voorzien van bloed, waardoor de patiënt gaat voelen koud en vaak moe en suf. Een verminderde veerkracht en een verminderd concentratievermogen zijn niet ongebruikelijk. Ernstige zwelling en roodheid hebben een negatief effect op het welzijn en het vasthouden van water in de overeenkomstige gebieden verergert de toestand van volksgezondheid De getroffen persoon heeft veel rust nodig, evenals medicatie en zalven om een ernstiger verloop van de ziekte te voorkomen. Vaak beperken depressieve stemmingen en angst de kwaliteit van leven nog verder. Zowel psychologische begeleiding als de uitwisseling met andere patiënten biedt ondersteuning en heeft een gunstig effect op de gemoedstoestand. Als periostitis vroeg wordt behandeld, zijn complicaties meestal zeldzaam. echter, de zalven en verbanden kunnen allergieën veroorzaken. Een opheldering vooraf, welke allergie risico aanwezig is, kan de keuze van zalf en medicatie positief beïnvloeden. Als de periostitis een etterend beloop heeft, voelt de patiënt zich erg onwel. De algemene toestand verslechtert steeds meer en er is onmiddellijke behoefte aan medische behandeling.
