Oogachtergrondonderzoek voor diabetes
Hoewel suikerziekte mellitus is een ziekte die voornamelijk voorkomt de alvleesklier en dus het suikermetabolisme van het lichaam, het is ook een ziekte van de lever. Deze aandoening treft echter het hele lichaam en alle orgaansystemen, inclusief de ogen. De belangrijkste gevolgschade die suikerziekte oorzaken voor het oog is de ontwikkeling van cataract, diabetische retinopathie en secundaire of neovascularisatie glaucoma.
Diabetische retinopathiekan op zijn beurt worden onderverdeeld in twee subvormen, de proliferatieve en de niet-proliferatieve vorm. In dit geval is het bloed suikerniveaus, die vaak slecht zijn aangepast gedurende vele jaren, en de bloeddruk, die ook te hoog is, kleine schade aan het bloed veroorzaken schepen in de achterkant van het oog. Deze voeden het netvlies, dat beschadigd kan raken en afsterven zonder voldoende zuurstof.
Door de kleine laesies die zich in de vaatwand hebben ontwikkeld, ontstaan daar kleine uitstulpingen, zogenaamde microaneurysma's, die kunnen barsten en bloedingen in het netvlies veroorzaken. Dit stadium van retinopathie wordt niet-proliferatief genoemd. In een meer gevorderd stadium, nieuw klein bloed schepen worden gevormd in het netvlies, aangezien het netvlies afhankelijk is van een voldoende toevoer van zuurstof, maar de defecte bloedvaten het bloed niet meer overal naartoe kunnen transporteren.
Deze zijn echter vers schepen zijn erg zwak en kwetsbaar, wat het risico op bloeding in het netvlies verder vergroot. Als het bloed komt zelfs in het glaslichaam van het oog zelf, wordt het gezichtsvermogen ernstig aangetast. Ondanks de ernst van de ziekte, merken de getroffenen aanvankelijk geen symptomen op.
Soms is het zicht enigszins verminderd en wordt het zicht een beetje wazig. Als de eerste symptomen optreden, is het meestal te laat om het ziekteverloop effectief tegen te gaan en moet eerst en vooral de gevolgschade worden behandeld. Daarom is het voor diabetici uitermate belangrijk om nauwgezet nota te nemen van de regelmatige controles van de oogfundus die door de behandelende arts worden uitgevoerd, aangezien preventie de beste manier is om oogletsel te voorkomen.
Cataract is een geleidelijke vertroebeling van de lens, die het licht in het oog belemmert en het zicht vermindert. EEN staar op oudere leeftijd, dwz ouder dan 65 jaar, is heel normaal. Bij diabetici ontwikkelt het zich echter vaak veel sneller en eerder. De eerste symptomen kunnen zijn saai en wazig zicht, steeds slechter nachtzicht, gevoeligheid voor licht en halo's rond heldere lichtbronnen. De vertroebeling veroorzaakt niet pijn, dus het geleidelijke proces wordt door veel getroffen mensen nauwelijks of pas heel laat opgemerkt.
Volgende stappen
Voor sommige van de ziekten zijn dan verdere onderzoeken nodig, zoals een vasculaire beeldvorming (fluorescentie angiografie) of een ultrageluid examen.
Besturen van een auto na een oogfundusonderzoek
Na een netvliesonderzoek mag de patiënt gedurende een bepaalde tijd geen auto besturen en mag hij niet actief deelnemen aan het openbaar verkeer. Dit komt doordat de pupillen zich niet meer kunnen aanpassen aan het invallende licht van de omgeving en het zien van dichtbij en ver weg door de verwijding van de pupillen door medicatie. Het zicht wordt wazig en het oog is gevoeliger voor licht dan normaal.
Als gevolg hiervan is het zicht veel slechter dan normaal en is men vaak niet in staat afstanden en snelheden correct in te schatten. In de regel is het effect van de leerling-verwijden oogdruppels moet na ongeveer drie tot vijf uur zijn verdwenen en de patiënt kan weer volop deelnemen aan het verkeer. De verwijding van de leerling want het onderzoek heeft uiteraard verder geen gevolgen voor het oog of het gezichtsvermogen.
Alle artikelen in deze serie:
