Na een breuk van de kruisband, immobilisatie van de knie om de wond genezen van de acute fase is de eerste belangrijke maatregel. De arts bepaalt vervolgens het verdere verloop van de behandeling. Zodra de beweging is losgelaten, kan de patiënt beginnen met zorgvuldige mobilisatieoefeningen.
1. Oefening In het begin dient een zorgvuldige mobilisatie in rugligging plaats te vinden. Met hulp van de therapeut wordt de hiel met een sleepbeweging naar de billen over het kussentje getrokken. De bewegingsbeperking van de arts moet worden gevolgd en met de patiënt worden geoefend.
Als de patiënt de oefening spier alleen kan doen, kan de oefening thuis worden gedaan. 2e Oefening Naast de flexie is de extensie uitermate belangrijk om te trainen. De laatste extensie van het kniegewricht is noodzakelijk voor een fysiologisch gangpatroon.
Zelfs als de patiënt afhankelijk is van steunen, moet hij proberen de voet volledig uit te rollen en de kniegewricht in het proces. Om deze extensie te oefenen, duwt de patiënt de achterkant van de knie door de holte van de knie zodat er geen opening is tussen de knie en de steun. Deze oefening moet ook thuis worden gedaan.
Meer informatie is te vinden in het artikel Looptraining. 3e oefening In het verdere verloop van wond genezen andere oefeningen kunnen worden toegevoegd. In zittende positie plaatst de patiënt zijn voet op een handdoek op de grond en trekt deze zover mogelijk naar achteren.
(Alternatief: bal) Daarnaast kan fietsen in rugligging worden meegenomen. 4e oefening voor stretchingwordt de 3e oefening voor het strekken aangevuld met het optillen van de been Oefeningen in het water en fietsen op een ergometer zijn aanvullende manieren om de mobiliteit te verbeteren.
Naarmate de oefening vordert, wordt duidelijk in hoeverre de mobiliteit is hersteld. Als de beweging nog steeds beperkt is na een breuk van de kruisbandkan manuele therapie helpen. In dit geval duwt de therapeut het scheenbeen in buikligging met de kniegewricht gebogen naar de billen.
Voor de stretchingduwt de therapeut de femurcondylen in rugligging met het onderste been onder naar de steun of alternatief in buikligging de tibia ook naar de steun. Als de beweging eindelijk weer mogelijk is na a kruisband scheuren, stretching Er worden oefeningen gedaan om de aangetaste spieren soepeler te maken. De aangetaste spieren zijn voornamelijk de ischiocruciale spieren (posterieur dij) en de voorste spieren, de quadriceps femoris en de iliopsoas.
De adductoren, ontvoerders en kuitspieren mogen niet worden vergeten. 1e oefening Om de ischiocruciale spieren te strekken, ligt de patiënt op zijn rug, strekt zijn rug been en probeert het zo ver mogelijk naar het bovenlichaam te trekken. Als alternatief kan de patiënt staan en het been op een verhoging plaatsen en het bovenlichaam naar het been kantelen of de vloer met de handen aanraken terwijl hij staat.
2e oefening Als een stuk voor de quadriceps femoris, de patiënt staat op één been en probeert de voet naar de billen te trekken. 3e Oefening Voor de Iliopsoas-spier (heupbuiger) ligt de patiënt op de grond, trekt een been naar het bovenlichaam en strekt het andere been helemaal door en probeert ook de achterkant van de knie tegen de grond te drukken. 4e oefening Om de adductoren, de patiënt staat in een zijwaartse stappositie en probeert het gewicht opzij te schuiven.
Het been, dat daarbij gestrekt wordt, wordt gestrekt. Als alternatief kan de patiënt het been op een verhoging aan de zijkant plaatsen en met zijn handen naar de grond reiken. 5e Oefening De kuitspieren kunnen worden gestrekt door de romp naar voren te buigen met gestrekte benen of in een uitvalstap door een hiel op de grond te houden en het gewicht naar het voorbeen te verplaatsen.
Raadpleeg het artikel voor verdere oefeningen Rekoefeningen of kruisbandruptuur Nazorg Wanneer er een kruisbandruptuur optreedt, is het cruciaal om de gehele omliggende spieren te versterken zodat de knie stabiel wordt. Het is vooral belangrijk tijdens conservatieve behandeling, omdat de spieren de taak van de kruisbanden moeten overnemen. Betrokken zijn: M. Quadriceps femoris, ischiocruciale spieren, M.Sartorius, M. tensor fascie latae, adductoren, kuitspieren M. Quadriceps femoris Zoals in het algemeen krachttrainingalle oefeningen moeten correct worden uitgevoerd, dwz nooit de knieën over de toppen van de voeten duwen, de billen naar achteren duwen, het bovenlichaam recht houden, de buik- en rugspanning blijft behouden. (M. Sartorius, M. Tensor, Fascia latea) Voor de spieren van de adductoren en abductoren zijn de oefeningen van de ischios en M. quadriceps net zo goed, maar kunnen door de bovengenoemde oefeningen nog versterkt worden.
Kuitmusculatuur Verdere oefeningen zijn te vinden op de pagina's
- Rugligging of stoel: duw door de holte van de knie van het gestrekte been zodat de M. Quadriceps gespannen is (gestrekt been heffen in doorgedrukte positie)
- Kniebocht (variaties: blijf in de gebogen positie of alleen de muurzitjes, of de laterale kniebocht)
- Mislukking stappen
- Zie boven kniebuiging en uitval
- Overbrugging (rugligging, voeten met de hielen op hun plaats, bekken optillen) Variatie: afwisselend benen optillen; duw bekken op en neer; schrijf cijfers met gestrekt been
- Liggende positie of 4-footed stand, been strek gebogen of naar boven gestrekt
- Leg pers
- Beenextensies
- Overbruggen met een bal tussen de knieën en actief knijpen
- Zijpositie; plaats het bovenbeen naar voren en druk het in de vloer
- Overbruggen (zie hierboven) met Theraband rond de knieën? Druk naar buiten
- Zijpositie; been omhoog (verschillende Wdh en passen)
- Brede kniebocht
- Kuitpers (teenstand) met één been of aan beide zijden
- Fysiotherapie na een kruisbandruptuur
- Oefeningen voor knieartrose
Voor de coördinatie oefeningen is het belangrijk om de bevestiging van de arts te krijgen dat de volledige capaciteit is bereikt. Coördinatie training voor een ruptuur van de kruisband is essentieel.
De training is specifieker dan krachttraining via proprioceptie, en de stabiliserende spieren worden specifieker aangestuurd. De oefeningen moeten worden opgebouwd van eenvoudig naar moeilijker en moeten worden uitgevoerd afhankelijk van het vermogen van de patiënt om met stress om te gaan. Oefeningen: 1-beenstandoefening (belangrijk: knieën licht gebogen houden): hardlopen op een Airex-mat, trampoline, wiebelbord: 1-beenstandoefening: na enkele weken de oefeningen verhogen: springt op de mat of eenbeenstand
- Beweeg met het andere been in alle richtingen (8e letter)
- Therapeut geeft weerstand aan bekken, knie of voet
- Gooi de bal zodat de concentratie niet meer op de knie ligt
- Normaal lopen om aan de metro te wennen
- Van wandelstop op commando en houdpositie
- Sneller lopen (toenemen met ook stoppen uit beweging)
- Verhogen zie hierboven
- Slingerbewegingen met het andere been
- Lunges op het oneffen oppervlak
- Knie buigt op de oneffen ondergrond
- Springt van rechts naar links met behoud van de beenas
- Spring op een been op een oneffen ondergrond
- Sprinten op een grote mat met plotselinge stops
Door de blessure kan een reactieve spanning van de spieren optreden.
Deze spanning blijft langer bestaan en moet worden losgelaten om de flexibiliteit van de beweging te herstellen. Voor dit doel wordt een massage kan worden uitgevoerd door een therapeut die de triggerpoints loslaat en de spieren laat ontploffen. EEN massage kan ook moeilijk zijn om uit te voeren, omdat het niet mogelijk is om volledig te ontspannen.
Een mogelijkheid is om de aangetaste gebieden los te maken met een triggerstick, cupping-glas of fascial roller. Meer informatie is te vinden in het artikel bindweefsel massage en triggerpoint-therapie Als de stabiliteit en veerkracht zijn hersteld na een kruisbandruptuur, jogging kan voorzichtig worden gestart.
Zodra pijn optreedt, moet de belasting echter weer worden verminderd. Pijn kan optreden als gevolg van een kortstondige overbelasting, die kan worden verminderd door kou en een pauze na een trainingssessie. Het is belangrijk om goed schoeisel te dragen om valse statische gegevens te voorkomen lopend.
A lopend Hiervoor wordt een analyse door een deskundige aanbevolen. Als het pijn langer blijft en erger wordt, moet u stoppen lopend voorlopig. Dit wordt gevolgd door verhoogd coördinatie training om de stabiliteit verder te verbeteren en stap voor stap dichter bij het hardlopen te komen. Met ondersteunende taping rond de knie kan de patiënt het gevoel krijgen dat hij weer stabiel staat.
Dit is vaak voldoende, omdat de patiënt mogelijk pijn heeft geheugen en reageren daarom gevoeliger op veranderingen rond de knie. Met fietsen kan in een eerder stadium worden begonnen. Het moet echter met een laag wattage worden gestart en rijden moet als mobilisatie worden gebruikt.
Als er pijn optreedt, komt dit waarschijnlijk door het gebrek aan beweging in het kniegewricht en kan dit worden verminderd door de radius te verkleinen. Als de pijn niet verbetert, moet autorijden worden vermeden, omdat het misschien te vroeg was. In het verdere verloop van wond genezenHet kan echter opnieuw worden gestart, omdat het een zachte manier is om de spieren te trainen en de mobiliteit in het kniegewricht te verbeteren.
Alle artikelen in deze serie:
