Frequentie
Meestal worden vrouwen en mannen tussen de 30 en 50 jaar getroffen. Meer vrouwen worden getroffen vóór de leeftijd van 30. Daarna kunnen mannen ook de symptomen van een prikkelbaar hebben blaas.
Een prikkelbaar blaas komt relatief zelden voor bij kinderen. Urinestoornissen bij hen hebben meestal andere oorzaken (bijv. Opwinding, emotionele conflicten, enz.). Naar schatting lijden ongeveer 3-5 miljoen mensen in Duitsland aan een prikkelbaar blaas. Zoals hierboven vermeld, is er echter een groot aantal niet-gemelde gevallen, omdat de getroffen mensen uit schaamte niet naar de dokter gaan of anderen in vertrouwen nemen.
Symptomen
veelvuldig drang om te plassen en de uitscheiding van kleine hoeveelheden urine (zogenaamde pollakisurie). De getroffenen gaan vaak 20-30 keer per dag naar het toilet, waar slechts een paar ml urine kan worden uitgescheiden. De urine is niet geconcentreerd (licht) en zonder bloed mengsel.
Pijn wanneer urineren kan voorkomen. Door veelvuldig legen kan echter een gevoel van druk ontstaan. Meer informatie over dit onderwerp: Frequent urineren An prikkelbare blaas is geen onafhankelijk ziektebeeld in de ware zin van het woord, maar een diagnose van uitsluiting.
Vanwege de talrijke oorzaken van vaker plassen, is de afwezigheid van bijkomende ziekten (zie hierboven) vaak de reden voor de diagnose van een prikkelbare blaasEen van de belangrijkste diagnostische instrumenten is het afnemen medische geschiedenis, dwz het ondervragen van patiënten. Tijdens dit gesprek moet de arts kunnen bepalen of het probleem meer van organische aard is of van een prikkelbare blaas. Hij stelt vragen als: “Wanneer is het probleem begonnen?
Heeft u bloed in uw urine? Hoe vaak moet je naar het toilet? Zijn er bijkomende ziekten?
Kwam dit probleem ook voor in de familie? Heeft u pijn bij het plassen? Ben je momenteel onder stress? "
De arts zal de patiënt vragen om een ​​urinemonster af te geven om erachter te komen of het een blaasontsteking is (nitrietmengsel, mogelijk bloed), of dat het vermoeden van een blaastumor moet worden onderzocht (bloed vaak alleen zichtbaar onder een microscoop). Dan zal hij een ultrageluid onderzoek van de blaas en de urinewegen, zoals de urineleiders en nieren, om veranderingen te zien zoals ontsteking of vernauwing en congestie of urineweg- en blaasstenen. Verder een ultrageluid Door onderzoek kan de arts bepalen hoeveel urine er in de blaas achterblijft na het plassen.
Zo kan hij het volume schatten waarbij een drang om te plassen wordt al getriggerd (in het geval van prikkelbare blazen zijn enkele ml vaak voldoende). Dit onderzoek wordt meestal uitgevoerd door een uroloog, terwijl de urineonderzoek kan al door een huisarts worden uitgevoerd. Een aanvullende diagnostische maatregel is de cystoscopie, waarbij een optisch instrument in de urinebuis en blaas.
Deze procedure wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving en kan ook bewijs leveren van tumorachtige ziekte. Een meting van de blaasdruk of ook wel cystomanometrie genoemd geeft informatie over de capaciteit van de blaas. Dit is een complexe testprocedure waarbij elektroden in de blaas en anus meet de druk wanneer de blaas gevuld en geleegd is. Bij de diagnose van de prikkelbare blaas, die alleen door een uroloog kan worden uitgevoerd, worden eerst de methoden gebruikt die voor de patiënt het minst gecompliceerd en het minst belastend zijn.
