Introductie
Een glasvochtloslating is het optillen van het glaslichaam van de omliggende structuren. Er wordt onderscheid gemaakt tussen anterieure en posterieure loslating van het glasvocht, waarbij de posterieure vorm veel vaker voorkomt. In dit geval komt het glasvocht los van het netvlies.
Dit houdt meestal verband met het vloeibaar worden van het glaslichaam tijdens het ouder worden. Dit veroorzaakt symptomen zoals plotselinge lichtflitsen wanneer het oog beweegt. Als de glasvochtloslating volledig is, is meestal geen therapie nodig omdat de symptomen verdwijnen.
Bij glasvochtloslating treden vaak zeer typische symptomen op. Deze zijn afhankelijk van het feit of de glasvochtloslating volledig is of dat het glasvocht op sommige plaatsen nog met het netvlies is verbonden. De begeleidende symptomen zijn onder meer de zogenaamde mouches volantes.
Deze term betekent zoiets als "vliegen muggen ”en verwijst naar optische verschijnselen die worden waargenomen door de getroffenen. Als gevolg van het loslaten van het glaslichaam zien de betrokken personen permanent gebogen lijnen en / of punten die bewegen. Dit komt door het vloeibaar worden van het glaslichaam, waardoor het licht op een andere manier van buitenaf in het oog komt.
In sommige gevallen leidt het loslaten van het glaslichaam ook tot condensaties door samenvallende structuren, wat ook tot deze optische waarnemingen kan leiden. Bovendien zijn lichtflitsen tijdens oogbewegingen heel typerend voor het loslaten van het glasvocht. Deze treden op bij een onvolledige glasvochtloslating en worden veroorzaakt door het trekken van het glasvocht aan de nog verbonden delen van het netvlies.
In sommige gevallen kan ook bloeding van het glasvocht of scheuren van het netvlies optreden. Dit laatste kan zelfs leiden tot het loslaten van het netvlies en daarmee gepaard gaande visuele beperking. Als er een glasvochtloslating wordt vastgesteld, a medische geschiedenis, dwz een arts-patiënt consult, en een algemeen onderzoek van beide ogen moet eerst worden uitgevoerd.
Als een glasvochtloslating wordt vermoed, moet ook een oftalmoscopie worden uitgevoerd. Tijdens deze procedure wordt het achterste deel van het oog beoordeeld met behulp van speciale onderzoeksinstrumenten. Het is belangrijk om eventuele scheuren van het netvlies uit te sluiten bij een glasvochtloslating.
Daarom moet het netvlies altijd worden gecontroleerd op intactheid. In sommige gevallen kan de evaluatie van het posterieure segment van het oog ook worden aangevuld met een ultrageluid examen. De behandeling van een glasvochtloslating hangt af van de mate waarin het glasvocht loskomt van de omliggende structuren en van de lokalisatie van het loslaten.
Als de loslating van het glasvocht volledig is, verdwijnen meestal alle bijbehorende symptomen, zodat behandeling niet nodig is. Wel is het belangrijk dat regelmatige controles worden uitgevoerd door een oogarts om mogelijke complicaties van loslaten van het glasvocht uit te sluiten. In sommige gevallen kunnen deze pas later optreden.
Af en toe kunnen de symptomen erg lang aanhouden en de getroffen persoon erg storen. In dat geval kan chirurgische verwijdering van het glaslichaam worden overwogen. Deze procedure, ook wel “vitrectomie” genoemd, is zeer complex en brengt enkele risico's met zich mee.
Een loslating van het glasvocht kan soms tot complicaties leiden. Deze hebben meestal behandeling nodig, en daarom is de therapie van glasvochtloslating gericht op het beheersen en behandelen van de mogelijke complicaties. Er kunnen bijvoorbeeld scheurtjes en gaatjes in het netvlies zitten waar mee behandeld kan worden lasertherapie afhankelijk van hun ernst.
Door het netvlies te bestralen met een laser, wordt het netvlies weer verbonden met de omliggende structuren. Als het netvlies loslaat, moet het mogelijk operatief worden behandeld. Aangezien glasvochtloslating niet wordt behandeld, zijn er geen geneesmiddelen die effectief geschikt zijn als therapie voor het loslaten van het glasvocht.
Diverse homeopathische middelen kunnen een ondersteunende werking hebben, maar hebben geen genezende werking. Een van de homeopathische middelen is bijvoorbeeld Conium, dat de compressie van het glaslichaam tegengaat wanneer het wordt losgemaakt. Calcium en China kan ook een ondersteunende werking hebben.
Een loslating van het glasvocht treedt meestal op in de loop van natuurlijke veroudering. De substantie van het glasvocht wordt vloeibaar, waardoor het instort. Het glasvocht wordt losgemaakt van zijn steun, meestal in de achterkant van het oog van het netvlies.Een andere oorzaak, vooral bij jongere patiënten, is ernstig bijziendheid, dwz bijziendheid.
In dit geval is het oog langer dan bij een normaalziende persoon, wat betekent dat het glaslichaam een grotere ruimte moet vullen. Hierdoor loopt het op bepaalde plaatsen meer risico om los te komen van de omringende laag. Een trauma aan het oog, dat wil zeggen een ongeval met bijvoorbeeld een impact op het oog, kan ervoor zorgen dat het glaslichaam loskomt van de voorste omliggende structuren.
Chorioretinitis, dwz ontsteking van de aderen en het netvlies in het achterste deel van het oog, kan ook leiden tot loslating van het glaslichaam in dit gebied. Bovendien kan een zogenaamde afakie, dwz het ontbreken van een lens, een oorzaak zijn van het loslaten van het voorste glasvocht. De afakie wordt meestal veroorzaakt door een operatie, maar kan in zeldzame gevallen ook worden veroorzaakt door een trauma, dat wil zeggen een ongeval aan het oog.
Dit onderwerp is misschien ook interessant voor u: kneuzing van de oogbol Een loslating van het glasvocht kan van verschillende duur zijn. De belangrijkste oorzaak is het loslaten van het glaslichaam van de omliggende structuren. Het meest voorkomende type loslating van het glasvocht, dat wil zeggen de posterieure vorm veroorzaakt door leeftijdsgebonden liquefactie van het glasvocht, zal naar verwachting enkele dagen tot weken aanhouden.
Als het glaslichaam eenmaal los begint te komen van het netvlies, wordt het steeds instabieler, waardoor het loslaten van het glasvocht meestal relatief snel verloopt. In zeer zeldzame gevallen is het echter mogelijk dat de symptomen, dwz de flitsen en optische waarnemingen, maanden tot jaren na het begin van het loslaten van het glasvocht nog aanwezig zijn. In dit geval moet chirurgische verwijdering van het glaslichaam worden overwogen als de getroffen persoon zich ernstig beperkt voelt.
In een groot aantal gevallen worden de symptomen echter na een bepaalde tijd niet meer waargenomen, omdat de getroffen persoon eraan gewend raakt en de symptomen afnemen naarmate de glasvochtloslating voortschrijdt. Een genezing van glasvochtloslating is als zodanig niet mogelijk. Een loslating van het glasvocht is een niet ongebruikelijk verschijnsel dat op oudere leeftijd kan optreden.
Door het vloeibaar maken van het glaslichaam komt het los van de omliggende structuren. Omdat het glaslichaam uit verschillende materialen bestaat, die bij het vloeibaar maken uit elkaar vloeien en na verloop van tijd weer worden geabsorbeerd, dwz via het vaatstelsel worden afgevoerd, is het niet mogelijk om de consistentie van het glaslichaam te herstellen. Dit is echter niet per se nodig, aangezien het zicht nog steeds mogelijk is ondanks volledige loslating van het glasvocht.
Wanneer het loslaten van het glasvocht is voltooid, verdwijnen de symptomen meestal volledig. Het is belangrijker om mogelijke complicaties te voorkomen. Een loslaten van het glasvocht kan leiden tot een loslating van het netvlies.
Dit is veel belangrijker voor de getroffen persoon dan het genezen van het loslaten van het glasvocht, omdat het langdurige visuele beperkingen kan veroorzaken. Daarom regelmatige controles door een oogarts zou moeten plaatsvinden. Vergelijkbare onderwerpen: Symptomen van netvliesloslating Evenals chirurgie voor netvliesloslating Een zeer typisch symptoom van glasvochtloslating zijn lichtflitsen die de getroffen persoon waarneemt.
Deze komen voornamelijk voor tijdens bewegingen van het oog. Ze worden veroorzaakt door een onvolledige loslating van het glasvocht van het netvlies. Bij deze posterieure onvolledige glasvochtloslating is er een verhoogde spanning op het netvlies ter hoogte van de nog verbonden delen van het glasvocht en het netvlies.
Het resultaat is dat het netvlies op deze punten geïrriteerd raakt wanneer het oog beweegt en er een lichtflits wordt geproduceerd voor het oog van de patiënt. Deze flitsen zijn zeer kenmerkend voor het loslaten van het glasvocht. Sport heeft verschillende rollen bij een glasvochtloslating.
Enerzijds kan sport een oorzaak zijn van het loslaten van het glasvocht. Een loslating van het glasvocht kan worden veroorzaakt door een trauma, dat wil zeggen een ongeval, aan het oog, vooral bij jongere patiënten, bijvoorbeeld als u door een bal direct in het oog wordt geraakt. Aan de andere kant is het belangrijk om voorzichtig te zijn met sporten als er al een glasvochtloslating aanwezig is.
Vooral als het loslaten van het glasvocht onvolledig is, kunnen schokkerige oogbewegingen, zoals die vaak worden gezien bij balsporten, leiden tot een scheuring van het netvlies en dus tot een verminderd gezichtsvermogen. Andere sporten, zoals krachttraining en gewichtheffen, moet ook met de nodige voorzichtigheid worden uitgevoerd in het geval van loslaten van het glasvocht. In de meeste gevallen is de oogarts zal adviseren om met dergelijke sporten te wachten totdat een scheur of gat in het netvlies veilig kan worden uitgesloten. Daarnaast is het erg belangrijk dat de getroffenen op de hoogte zijn van mogelijke symptomen van een netvliesloslating, zoals een plotselinge zwarte sluier, zodat ze deze vroegtijdig kunnen opmerken en indien nodig een oogarts kunnen raadplegen.
