Definitie
Een zegel (tandafdichting) wordt in de volksmond een tandvulling gemaakt van amalgaam, een kwiklegering (zilveramalgaam). Individuele componenten van dit vulmateriaal zijn:
- Zilver (40%)
- Blik (32%)
- Koper (30%)
- Indium (5%)
- Kwik (3%) en
- Zink (2%).
Discussies over het zegel
Amalgaamvullingen zijn nog steeds het onderwerp van veel discussies. Critici zijn van mening dat het kwikgehalte een schadelijk effect heeft op het organisme. Uit verschillende onderzoeken is echter gebleken dat dit schadelijke effect pas optreedt bij een kwikconcentratie van circa 50%.
Verder is gevonden dat een intacte afdichting geen kwik afgeeft. Desalniettemin is het aan te raden om de amalgaamvullingen regelmatig te laten controleren en defecte afdichtingen snel te laten vervangen. Over het algemeen kunnen patiënten die verschillende zware metalen in de mondholte (bijvoorbeeld amalgaam, goud en zilver) hebben doorgaans een hogere kwikwaarde.
Dit feit is te verklaren door het feit dat er door de wisselwerking van de verschillende materialen een zogenaamde elektrochemische corrosie plaatsvindt, waardoor er kwikdeeltjes vrijkomen uit de afdichting. De spanning tijdens het kauwproces kan ook leiden tot slijtage en het daarmee gepaard gaande vrijkomen van koper- en / of tindeeltjes. In een gezond organisme wordt kwik uitgescheiden via de urine, dwz via de nieren, maar het kan ook leiden tot de afzetting van bepaalde hoeveelheden kwik in verschillende organen en weefsels van het lichaam.
Doordat met name het zenuwweefsel omgeven is door vetcellen, treedt vaak beschadiging van de zenuwcellen op. Om deze redenen mogen zeehonden niet worden gebruikt bij zwangere vrouwen en nier patiënten. EEN volksgezondheid gevaar veroorzaakt door zegels is tot op heden niet bewezen. Uit een groot aantal onderzoeken blijkt zelfs dat een zeehond absoluut geen schadelijke effecten heeft. Alleen het voorkomen van pigmentstoornissen (zogenaamde amalgaam-tatoeages) van de orale slijmvlies is te wijten aan de aanwezigheid van een zegel.
