Het netvlies bevindt zich aan de achterkant van de binnenwand van het oog en speelt een belangrijke rol bij het creëren van beeldinformatie voor de hersenen Leeftijd, ziekte en aangeboren aandoeningen kunnen de functie van het netvlies, dat een complexe structuur heeft, op veel manieren belemmeren. Er bestaat een groot aantal succesvolle therapeutische procedures.
Wat is het netvlies?
Schematische weergave van de anatomie en structuur van het oog Met netvliesloslating Klik om te vergroten. Het netvlies is een lichtgevoelige weefsellaag aan de binnenwand van het oog. Licht dat het oog binnenkomt door de leerling en door op het netvlies de externe omgeving erop te zien; het netvlies functioneert dus net als de film in een fotocamera. De lichtinval stimuleert chemicaliën en zenuwen Deze zenuwimpulsen bereiken dan de hersenen als informatie via de optische zenuw Bij embryonale groei vormt het netvlies zich uit de hersenen samen met de optische zenuw, dus het wordt gezien als onderdeel van de centrale zenuwstelsel en is hersenweefsel. Het netvlies is het enige deel van de centrale zenuwstelsel dat kan als niet-inversief worden beschouwd. Het netvlies bestaat uit een weefsel van meerdere lagen, met vele lagen neuronen, verbonden door synapsen De enige neuronen die direct aan licht worden blootgesteld, worden fotoreceptoren genoemd en bestaan uit de aan te duiden staafjes en kegeltjes.
Anatomie en structuur
Het netvlies is samengesteld uit 10 verschillende lagen. Deze zijn (vermeld van het glaslichaam van het oog tot de oogzenuw):
Binnenste grensmembraan, zenuwvezels laag, ganglion cellaag, binnenste plexiforme laag, binnenste korrelige laag, buitenste plexiforme laag, buitenste grensmembraan, binnensegment, buitensegment, retinale pigment epitheel Deze lagen kunnen worden onderverdeeld in vier basisfasen: fotoreceptie, transmissie naar bipolaire cellen, transmissie naar ganglion cellen (die ook fotoreceptoren hebben), de lichtgevoelige ganglioncellen en transmissie naar de optische zenuw Op elk synaptisch niveau zijn er ook verbindingen tussen horizontale en amacriene cellen. De oogzenuw is een centraal zenuwkoord van velen ganglion celaxonen, die voornamelijk het corpus geniculatum laterale verbinden met de voorhersenen.
Functie en taken
Een afbeelding wordt geproduceerd door stimulatie van de kegeltjes en staafjes in het netvlies. De kegels reageren op helder daglicht en geven overdag kleur met een hoge resolutie door. De staafjes reageren op nog minder licht en zijn verantwoordelijk voor monochrome contouren. In de meeste lichte situaties is een interactie van kegels en staafjes vereist. De reactie van de kegels op verschillende lichtgolven wordt hun spectrale gevoeligheid genoemd. Het is onderverdeeld in subgroepen. Als een van deze subgroepen niet correct reageert, leidt dit tot tal van oogproblemen, zoals kleur blindheid Lichtdeeltjes (fotonen) vallen op de buitenste laag van het netvlies en activeren een kegel of staafje. Binnen kegels en staven bevindt zich een gestapelde stapel visuele membranen, die op hun beurt het visuele pigment rhodopsine bevatten. Rhodopsin stimuleert transducine, een eiwit dat op zijn beurt een enzym stimuleert dat wordt afgebroken tot cyclisch guanosinemonofosfaat. Deze GMP wordt doorgegeven aan het volgende membraan. Wanneer licht op de staafjes valt, lijnt dit proces de rode en groene golfinformatie effectief uit door de geactiveerde staafjes te stimuleren, en geeft de verhouding door aan de oogzenuw. Wat er precies met deze informatie gebeurt nadat deze is doorgegeven, is nog onduidelijk.
Ziekten en aandoeningen
Er zijn verschillende aangeboren aandoeningen of ontwikkelende ziekten die het netvlies kunnen aantasten. Waaronder:
Retinopathy pigmentosa: een groep aangeboren gezichtsafwijkingen die nacht veroorzaken blindheid. Maculaire degeneratie: Verwijst naar een groep aandoeningen die resulteren in een versnipperde verslechtering van het centrale gezichtsveld. Kegelstaafdystrofie: een aandoening waarbij de kegeltjes hun functie beginnen te verliezen en zich langzaam naar de staven verspreiden. Netvliesloslating: Dit kan vele oorzaken hebben en moet snel worden behandeld voordat de schade aan het gezichtsvermogen onherstelbaar wordt. Hypertensief of diabetische retinopathie: Beide hypertensie en suikerziekte kan verstoring van de bloed levering aan het netvlies. Dit vermindert de functie en leidt tot een algemeen slechter zicht.Retinoblastoom: Dit is een kwaadaardige tumor op het netvlies die, indien onbehandeld, niet alleen tot verlies van het gezichtsvermogen leidt, maar ook tot de dood. De kansen op herstel met behandeling zijn echter erg goed.
