De term mediane verlamming is een afkorting voor verlamming van de mediane zenuw Deze zenuw is een van de drie belangrijkste zenuwen van de arm. In mediane zenuw verlamming, flexie van de hand en vingers en duimfunctie zijn beperkt.
Wat is mediane zenuwverlamming?
Mediane verlamming treedt op wanneer de mediane zenuw wordt op een gegeven moment beschadigd, zodat spieren die ervan afhankelijk zijn, geen zenuwimpulsen meer ontvangen. De aard en omvang van de verlamming hangt af van het verloop van de zenuwbeschadiging. Om mediane zenuwverlamming te begrijpen, is het belangrijk om een globaal begrip te hebben van de anatomie van de zenuw. De medianuszenuw (de "middelste zenuw") ontstaat in de oksel van de brachiale plexus en loopt in een groef mediaal naar de biceps brachii spier (ook bekend als "biceps") tot aan de elleboog. Daar komt het de voorkant van de onderarm tussen de twee hoofden van de pronator teres-spier en innerveren hier het grootste deel van de buigspieren. Samen met de pezen van deze buigspieren gaat de medianuszenuw door de carpale tunnel naar de hand. In de handpalm vertakt het zich in sensorische eindtakken en motorische takken voor de duimspieren. Er wordt grof onderscheid gemaakt tussen proximale (nabij de romp) mediane zenuwverlamming met laesie aan de elleboog en distale (ver van de romp) mediane zenuwverlamming, waarbij de zenuw is beschadigd aan de pols.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van mediane zenuwverlamming is schade door chronische druk in de carpale tunnel (bekend als carpaal tunnel syndroom De carpale tunnel is een kanaal gevormd door de carpale botten en bedekt door ligamenteuze structuren. Bij sommige mensen is de carpale tunnel van nature smal. Als er extra pathologische ruimte wordt gecreëerd, bijvoorbeeld door tendinitis, wordt de medianuszenuw chronisch samengedrukt. Naast permanente compressie kan externe kracht mediane zenuwverlamming veroorzaken. Proximale mediane zenuwverlamming wordt vaak veroorzaakt door botbreuken of dislocaties van het ellebooggewricht. Distale mediane verlamming kan het gevolg zijn van snijwonden aan de pols of breuken van de carpale botten.
Typische symptomen en tekenen
- Verlamming van de vingers en duim
- Bewegingsbeperkingen van de vingers
- Zintuiglijke stoornissen
Diagnose en verloop
Mediane zenuwverlamming kan meestal worden gediagnosticeerd op basis van kenmerkende motorische en sensorische gebreken. Bij proximale mediane zenuwverlamming resulteert een poging tot vuistsluiting in een 'zweerhand': alleen de ring vinger en pink kan nog steeds worden gebogen. Het ‘flessenteken’ is positief, dat wil zeggen dat een fles niet meer goed kan worden vastgepakt door het falen van de duimspieren. pronatie (binnenwaartse rotatie) van de hand is slechts onvolledig succesvol. Gevoelloosheid treedt op op de huid van de binnenkant van de hand van de duim tot de helft van de ring vinger Bij distale medianusverlamming buigen de lange hand op de onderarm nog steeds functioneren, zodat er geen vloekhand ontstaat. Het ‘flessenteken’ is in dit geval ook positief. De vingertoppen van de wijs- en middelvinger zijn gevoelloos. Naast het uitgebreide neurologische onderzoek, a medische geschiedenis helpt bij de diagnose: aanwijzingen worden gegeven door eerdere verwondingen aan de arm of een bekende carpaal tunnel syndroom Blijkbaar kan de diagnose van mediane verlamming worden ondersteund door elektrische spieractiviteit te meten (elektromyografie).
Complicaties
Mediane verlamming resulteert voornamelijk in verschillende gevoeligheidsstoornissen of verlamming die voornamelijk in de vingers en hand optreden. De duim wordt in de meeste gevallen ook aangetast door medianusverlamming. De vingers kunnen maar beperkt worden bewogen, waardoor de patiënt aanzienlijke beperkingen ervaart in het dagelijks leven. Bepaalde werkzaamheden of werkzaamheden zijn door de medianusverlamming niet meer eenvoudig uit te voeren, waardoor de kwaliteit van leven aanzienlijk wordt verminderd. Er treden ook verschillende sensorische stoornissen op, die het dagelijks leven blijven schaden. Het verdere verloop van de ziekte hangt meestal ook af van de oorzaak. In de meeste gevallen treden er echter geen bijzondere complicaties op als het letsel niet bijzonder ernstig is. De levensverwachting wordt gewoonlijk ook niet beperkt of verminderd door mediane verlamming. Behandeling voor deze verlamming is meestal niet nodig. In de meeste gevallen verdwijnen de symptomen na verloop van tijd vanzelf weer. Slechts in zeldzame gevallen zijn ingrepen nodig om de symptomen te verlichten. In dit geval zijn er ook geen verdere complicaties.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als er klachten aan het bewegingsapparaat optreden, is dit een teken van een bestaand volksgezondheid onregelmatigheid. Bij mediane verlamming zijn er beperkingen in mobiliteit in de gebieden van de armen en handen. Als de getroffen persoon de armen niet meer zoals gewoonlijk kan bewegen, heeft hij of zij een arts nodig. De stoornissen kunnen optreden vanaf de schouder langs de arm tot aan de vingers en vereisen medische aandacht. Als de bestaande symptomen in intensiteit of omvang toenemen, moet onmiddellijk een arts worden bezocht. Bij verlies van het gebruikelijke fysieke prestatieniveau of prikkelbaarheid is een controlebezoek aan een arts raadzaam. Als de grijpfunctie niet meer kan worden uitgevoerd, is een medische verduidelijking van de klachten noodzakelijk. Zodra dagelijkse handbewegingen niet meer kunnen worden uitgevoerd, heeft de getroffen persoon medische zorg nodig. Bij een uitgebreid medisch onderzoek en diverse tests moet de oorzaak van de aanwezige storingen worden vastgesteld, zodat een diagnose kan worden gesteld. Als er een perceptuele stoornis op de huid van de arm of handen is ook een arts nodig. Als er een onregelmatigheid is door aanraking, irritatie van gevoeligheid, sensorische stoornissen, tintelingen op de huidof gevoelloosheid, moet een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Behandeling van mediane zenuwverlamming hangt af van de oorzaak van de schade. Verlamming veroorzaakt door drukschade lost vaak vanzelf op. Als de zenuw wordt doorgesneden in a breuk of knippen, kan een chirurgische reconstructie worden geprobeerd. Als mediane zenuwverlamming het gevolg is van compressie in de carpale tunnel, beide conservatief therapie (bijv. medicatie en / of speciale paramedische technieken) of operatie wordt uitgevoerd, afhankelijk van de ernst. Het doel van een operatie is om de druk permanent te ontlasten, bijvoorbeeld door de gehele carpale tunnel te openen of door de pees te splitsen. Fysiotherapie is meestal nodig voor vervolgbehandeling.
Vooruitzichten en prognose
In de meeste gevallen krijgen patiënten met mediane zenuwverlamming een gunstige prognose. Vanwege het zelfgenezende vermogen van het organisme vindt er vaak een automatische regressie van de symptomen plaats totdat uiteindelijk herstel optreedt. Binnen een paar weken of maanden is de ziekte genezen. Zeker in het geval van drukschade, lichte verwondingen of een sterk lichamelijk letsel spanning van het organisme vindt na korte tijd een regeneratie van de zenuwactiviteit plaats. De verlammingen zijn tijdelijk van aard en vallen volledig terug. In de toekomst moeten er echter veranderingen in de manier van leven worden aangebracht, zodat de functionele activiteit van de zenuwvezels geen onherstelbare schade oploopt. Als klachten en volksgezondheid onregelmatigheden komen weer voor in de loop van het leven, de prognose is ook gunstig voor de genoemde oorzaken. Bij fracturen vindt in een groot aantal gevallen chirurgische ingreep plaats. Dit gaat gepaard met risico's, maar wordt meestal zonder verdere verstoringen in een routineprocedure voltooid. Over het algemeen kan mediane zenuwverlamming vaak worden genezen door de administratie van medicijnen en zelfhulp maatregelen Daarnaast worden fysiotherapeutische oefeningen gebruikt om het genezingsproces te ondersteunen en secundaire ziekten te voorkomen. De getroffen persoon kan zelfstandig iets bijdragen aan zijn verbetering van de situatie door de aangeleerde fysiotherapeutische trainingen buiten de sessies toe te passen.
het voorkomen
Er is geen preventie die kan worden gedaan voor traumatische mediane zenuwverlamming. Voor carpaal tunnel syndroomer zijn echter aanpasbare risicofactoren Risicopersonen zijn onder meer degenen die veel zijn afgevallen, maar hun spieren niet veel hebben versterkt en daarom slap zijn bindweefsel. Patiënten met nier schade of suikerziekte mellitus hebben ook een hoger risico vanwege het gevaar van weefselzwelling. Eerste symptomen van carpaal tunnel syndroom zijn paresthesie en pijn in de palm van de duim, vooral 's nachts of na mechanisch spanning op de pols Dergelijke signalen moeten serieus worden genomen en door een arts worden beoordeeld om eventuele zenuwcompressie te behandelen voordat volledige mediane zenuwverlamming zich ontwikkelt.
Nazorg
Mediane zenuwverlamming wordt meestal geassocieerd met een verscheidenheid aan symptomen, waarvan de meeste allemaal een zeer negatieve invloed kunnen hebben op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. De nazorg richt zich daarom op het tegengaan van verdere verslechtering van de klachten. Met de hulp van fysiotherapieworden de beschadigde vingers gespierd. Dit komt doordat getroffenen in hun dagelijks leven te maken hebben met bewegingsbeperkingen. Veel patiënten zijn daarom afhankelijk van de hulp en steun van vrienden en hun eigen familie om toch het hoofd te kunnen bieden aan het dagelijkse leven. De vingers zelf kunnen niet meer goed worden bewogen. Zintuiglijke stoornissen komen ook voor in de vingers of zelfs in de hand. Aanraking of temperatuur kan niet meer correct worden beoordeeld, wat ook wel kan leiden tot ongemak in het dagelijkse leven van de getroffen persoon. De ziekte zelf is in veel gevallen goed te behandelen. Het heeft geen negatief effect op de levensverwachting van de getroffen persoon en vermindert deze meestal niet.
Wat u zelf kunt doen
De maatregelen die kunnen worden genomen voor mediane verlamming zijn afhankelijk van de oorzaak en ernst van de schade. Milde verlamming, bijvoorbeeld veroorzaakt door a blauwe plek of verstuiking van de arm, gaat meestal vanzelf weg. In het geval van ernstige verwondingen is een operatie vereist. Vooraf moet er samen met de arts een examenplan worden opgesteld, waarin de controle-onderzoeken en andere details zijn opgenomen. Kort voor de operatie mag de getroffen persoon de spier niet meer belasten en zich anderszins houden aan de instructies van de verantwoordelijke arts. Herstel kan dan worden ondersteund door de typische nazorg maatregelen, dat wil zeggen rust en verkoeling, maar ook door licht stretching opdrachten. Over het algemeen dagelijks fysiotherapie moet worden uitgevoerd met een medianusverlamming, zodat de verlamming zo snel mogelijk volledig verdwijnt. Als een motorische vervangende operatie wordt uitgevoerd, moet de donorspier specifiek worden versterkt door bijvoorbeeld fysiotherapie of door massages en AIDS Fysiotherapeutische oefeningen worden meestal na vier tot vijf weken gestart in het geval van vervangende chirurgie. Welke andere maatregelen de getroffen persoon kan nemen om genezing te bevorderen, kan alleen worden beantwoord door de verantwoordelijke specialist.
