Manuele therapie: behandeling, effecten en risico's

Manuele therapie is een algemeen term voor verschillende vormen van therapie gebruikt om aandoeningen van het bewegingsapparaat te behandelen. Manuele therapie procedures behoren tot de alternatieve geneeskunde, maar maken ook deel uit van de manuele geneeskunde, die door veel fysiotherapeuten en masseurs wordt uitgevoerd.

Wat is manuele therapie?

Manuele therapieën omvatten osteopathie, chiropractie, craniosacrale therapie, orthobionomie, atlaslogie en orthopedisch manuele therapie (OMT). In de breedste zin: de term handleiding therapie verwijst naar procedures voor de therapie van gewrichten, spieren of zenuwen​ Handleiding therapie omvat zowel diagnostische als behandelingstechnieken. Manuele therapieën omvatten osteopathie, chiropractie, craniosacrale therapie, orthobionomie, atlaslogie en orthopedische manuele therapie (OMT). In engere zin is manuele therapie een beschermde behandelingsvorm van fysiotherapie en kan door de behandelende arts worden voorgeschreven door middel van een recept voor therapeutische producten. De aanvullende opleiding Manuele Therapie voor fysiotherapeuten omvat een bijscholing met minimaal 250 lesuren. Pas na afronding van deze opleiding mag de aanduiding manueeltherapeut worden ingezet.

Functie, effect en doelen

Bij klassieke manuele therapie door de fysiotherapeut een diagnose van gewrichtsmechanica, spierfuncties en coördinatie van bewegingen wordt eerst gemaakt. Op basis van de resultaten van het onderzoek wordt een behandelplan opgesteld. Dit omvat verschillende handgrepen en mobilisatietechnieken. Deze technieken zijn bedoeld om te verlichten pijn en het elimineren van disfuncties van het bewegingsapparaat. Een deel van de behandelingstechnieken is passief, wat betekent dat alleen de therapeut de spieren mobiliseert en gewrichten van de patiënt. Een ander deel van de behandeling wordt uitgevoerd door middel van oefeningen waarbij de patiënt actief wordt betrokken. Het doel van klassieke manuele therapie is om fysiologische interactie tussen spieren mogelijk te maken, gewrichten en zenuwen. Chiropractie is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Daniel David Palmer. Zijn doel was om chiropractische behandelingstechnieken te gebruiken om de normale mobiliteit van beperkte gewrichten te herstellen. Een focus van chiropractie is de behandeling van de wervelkolom. Speciale handgrepen worden gebruikt om subluxaties, dat wil zeggen verplaatsingen, van de wervellichamen te behandelen. Chiropractie is gebaseerd op de aanname dat verplaatste wervellichamen een breed scala aan symptomen kunnen veroorzaken door druk uit te oefenen op de wervelkolom. zenuwen en spinal cord​ Zogenaamde tracties worden gebruikt om druk te verminderen en gewrichtsdruk te verlichten door gewrichtsstructuren uit elkaar te trekken. In combinatie met stretching van de omliggende ligamenten en gezamenlijke capsule, dit zou moeten resulteren in verbeterde mobiliteit. Stretching en ontspanning technieken passen de spieren aan het nieuwe bewegingsbereik aan. Zoals chiropractie, craniosacrale therapie is ontstaan ​​in de Verenigde Staten. Cranio-sacrale therapie is gebaseerd op de aanname dat een bepaald ritme, de craniosacrale pulsatie, te vinden is in het hersenvocht. De spinale vloeistof dient om de zenuwstelsel​ Volgens craniosacraal therapie verspreidt het craniosacraal ritme zich door het hele lichaam. Als het ritme verstoord is, kan dit resulteren in pijn, beperkte beweging, spanning en aantasting van de immuunsysteem​ De taak van de craniosacraal therapeut is om het ritme van het craniosacraal systeem aan te voelen en, als het ritme verstoord is, het ritme te corrigeren door middel van zachte trek- en duwbewegingen. Osteopathie werd ook opgericht in Amerika. Het uitgangspunt van osteopathie is dat het lichaam zichzelf kan reguleren en genezen. Voorwaarde hiervoor is echter dat alle structuren in het lichaam mobiel en goed gevoed zijn. Bewegingsbeperkingen belemmeren de toevoer van de omliggende weefsels en kunnen daardoor aandoeningen veroorzaken. De osteopaat onderzoekt daarom het hele lichaam van de patiënt om eventuele beperkingen in de beweeglijkheid van weefsels, spieren en gewrichten te vinden. Als hij dergelijke beperkingen vindt, kan hij ze met verschillende technieken oplossen. Ortho-Bionomy is een manuele therapie gebaseerd op fysiotherapie, osteopathie en de meridiaanleer van Traditioneel Chinees Medicijn.Ortho-Bionomy richt zich ook op de zelfregulatie van het lichaam en beschouwt zichzelf als een salutogenetische procedure. Salutogenetische procedures dienen meer om in stand te houden volksgezondheid en ziekte te voorkomen dan ziekte te behandelen. Naprapathy is een procedure uit Zweden die alleen mag worden uitgevoerd door getrainde artsen van naprapathie of artsen van naprapathische geneeskunde. De theorie van Naprapathy is dat littekenweefsel in spieren, bindweefsel en ligamenten veroorzaakt door verwondingen en giftige afzettingen de zenuwen aantast, bloed en weefselvocht schepen, waardoor lichamelijk ongemak ontstaat. Via speciale handleiding stretching technieken, heeft naprapathie tot doel het beschadigde weefsel te herstellen, zodat bloed en weefselvocht kan weer vrij stromen, en ook om een ​​goede overdracht van zenuwimpulsen te garanderen.

Risico's, bijwerkingen en gevaren

De effectiviteit van manuele therapieprocedures is controversieel onder artsen. Sommige wetenschappers beschouwen chiropractische en manuele therapieprocedures zelfs als schadelijk. Schade aan de wervelkolom door laesies, ongelukken of bot vóór elke handmatige therapie metastasen moet eerst worden uitgesloten. Diagnostische beeldvormingsprocedures moeten mogelijk worden gebruikt. Met name onjuiste behandelingen in de cervicale wervelkolom vormen een risico op beschadiging van de bloed schepen in de nek​ Als hierin arteriosclerotische afzettingen aanwezig zijn schepen, ze kunnen worden losgemaakt, vooral door schokkerige handmatige technieken in de cervicale wervelkolom, en bereiken de hersenen​ Daar kunnen de losgeraakte arteriosclerotische componenten een beroerte, bijvoorbeeld. Bij zachtere procedures, zoals craniosacrale therapie of osteopathie, is het risico van beroerte is verdwijnend klein. Voorzichtigheid is geboden bij manuele therapie bij aandoeningen zoals osteoporose, kanker, vers hart- aanval, botbreuken of febriele infecties zijn aanwezig. Raadpleeg bij twijfel de behandelende arts.