Afhankelijk van de patiënt, beenmerg insufficiëntie kan verschillende oorzaken hebben. Sommige vormen van beenmerg insufficiëntie kan worden genezen met behulp van geschikte therapeutische stappen.
Wat is beenmerginsufficiëntie?
In het kader van beenmerg insufficiëntie, die cellen in het beenmerg die verantwoordelijk zijn voor de vorming van bloed zijn gestoord of aanzienlijk verminderd bij een getroffen persoon. Overeenkomstige beenmergcellen kunnen worden onderverdeeld in rood bloed cellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes Afhankelijk van de vorm die beenmergatrofie aanneemt bij een individu, het bovengenoemde bloed-vormende beenmergcellen worden elk in verschillende mate aangetast door afbraak. Beenmergverlies, dat optreedt als een symptoom van zogenaamd aplastisch bloedarmoede (een vorm van bloedarmoede) treft bijvoorbeeld alle bloedvormende cellen van het beenmerg - bij overeenkomstige patiënten zijn deze beenmergcellen volledig afwezig. Beenmerginsufficiëntie in de context hiervan bloedarmoede komt tot uiting in de getroffen persoon, bijvoorbeeld door mogelijke symptomen zoals bleekheid van de huidalgemene zwakte, kortademigheid en / of hartkloppingen. Als alleen de bloedplaatjes worden beïnvloed door beenmergverlies, de insufficiëntie kan zich bijvoorbeeld manifesteren door hematomen (huid bloeden).
Oorzaken
In relatief zeldzame gevallen kan beenmerginsufficiëntie een symptoom zijn van vormen van bloedarmoede die al aangeboren zijn. In de meeste gevallen wordt beenmergverlies echter tijdens het leven verworven:
Bijvoorbeeld blootstelling aan gifstoffen zoals benzine kan atrofie van bloedvormende beenmergcellen veroorzaken. Diverse infecties veroorzaakt door pathogenen zoals virussen en bacteriën zijn ook een mogelijke oorzaak van beenmerginsufficiëntie. Een andere veroorzakende factor van beenmergatrofie is blootstelling van het menselijk lichaam aan radioactieve straling dergelijke straling kan bijvoorbeeld tijdens straling vrijkomen therapie of ongevallen met radioactiviteit. Ten slotte, naast beenmergtumoren, die beenmerginsufficiëntie kunnen bevorderen, brengen verschillende medicijntoediening ook het risico met zich mee dat beenmergatrofie wordt bevorderd - relevant drugs omvatten bijvoorbeeld middelen die worden gebruikt in de loop van chemotherapie.
Symptomen, klachten en tekenen
Als beenmerginsufficiëntie is gebaseerd op aangeboren anemie, treden karakteristieke symptomen van de ziekte op, zoals 피로, kortademigheid en cardiovasculaire klachten. Symptomen zoals hartkloppingen, recidiverend duizeligheid en concentratie problemen zijn ook typisch. De getroffenen voelen zich over het algemeen erg onwel en hun prestaties zijn soms ernstig beperkt. Uiterlijk manifesteert de ziekte zich door huid bleekheid en oogranden, en gewichtsverlies kunnen ook voorkomen. Vergelijkbare symptomen komen voor in de niet-aangeboren vorm. Tegelijkertijd ontwikkelen zich zweren op de huid. De kneuzingen verschijnen vaak zelfs bij lichte druk en houden vervolgens langer aan. De bovengenoemde symptomen kunnen wijzen op verschillende aandoeningen. Een duidelijk symptoom is bloedarmoede, die meestal gepaard gaat met de onderliggende oorzaak voorwaarde Als de beenmergdisfunctie professioneel wordt behandeld, verdwijnen de symptomen meestal. Het is onwaarschijnlijk dat de ziekte vanzelf zal genezen. Zonder therapieworden de symptomen van de ziekte ernstiger en veroorzaken complicaties zoals flauwvallen of bedlegerigheid. Bloedingen op de huid kunnen op betrouwbare wijze worden behandeld. Bij een ernstige ziekte littekens of sensorische stoornissen blijven bestaan. Als interne organen al beschadigd zijn door de insufficiëntie, kunnen late effecten jaren later nog optreden.
Diagnose en verloop
Een vermoedelijke diagnose van beenmerginsufficiëntie kan in eerste instantie worden gesteld op basis van het optreden van de beschreven symptomen bij een getroffen persoon. Een diagnosticerende arts kan gewoonlijk verdere aanwijzingen van een patiënt afleiden medische geschiedenis Ten slotte wordt, om de aanwezigheid van beenmerginsufficiëntie te bevestigen, vaak microscopisch onderzoek van het bloedmonster van een getroffen persoon uitgevoerd. Beenmerguitstrijkjes kunnen ook helpen om de diagnose van beenmergfalen onder microscopisch onderzoek te bevestigen. Het beloop van beenmerginsufficiëntie bij een bepaalde patiënt hangt voornamelijk af van de oorzaak van de ziekte; als beenmergverlies wordt veroorzaakt door onderliggende ziekten zoals bloedarmoede, is onafhankelijk herstel relatief zeldzaam. Het beloop van beenmerginsufficiëntie kan vaak positief worden bevorderd door vroege en deskundige controle van onderliggende factoren.
Complicaties
In de meeste gevallen van beenmerginsufficiëntie treden diverse klachten op. De getroffenen lijden aan zeer ernstige bloedarmoede. Dit kan leiden tot algemene zwakte en bleekheid, en tijdens het proces de veerkracht van de getroffen persoon aanzienlijk verminderen. Het is ook niet ongebruikelijk om hartkloppingen en daarmee samenhangende te ervaren ademhaling moeilijkheden of paniekaanvallen Het is niet ongebruikelijk dat patiënten flauwvallen en zichzelf mogelijk verwonden bij een val. De kwaliteit van leven wordt aanzienlijk verminderd door de beenmerginsufficiëntie. In de meeste gevallen is het ook niet meer mogelijk om verschillende sporten of activiteiten te beoefenen. Er is ook bloeding op de huid, die sporadisch optreedt en zo het dagelijks leven van de patiënt kan bemoeilijken. Bij de behandeling van beenmerginsufficiëntie zijn er meestal geen bijzondere complicaties of klachten. De oorzakelijke onderliggende ziekte kan echter niet in alle gevallen worden genezen, dus in sommige gevallen kunnen alleen de symptomen worden behandeld. Niet zelden moet psychologische behandeling ook plaatsvinden als Depressie of er treden andere psychische klachten op. Of de levensverwachting afneemt, is niet algemeen te voorspellen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als wordt vermoed dat er bloedarmoede is, moet een arts worden geraadpleegd. Als er een bleke teint is, verhoogde vorming van blauwe plekken, koud vingers of voeten, en een verhoogde behoefte aan slaap, is er reden tot bezorgdheid. Vermoeidheidsnelle vermoeidheid en verlies van het normale prestatieniveau moeten worden onderzocht en behandeld. Een bezoek aan de huisarts is noodzakelijk zodra de klachten enkele weken aanhouden of in intensiteit toenemen. Als er andere symptomen optreden, moet ook een arts worden geraadpleegd. Gevoeligheid voor koud, gevoelloosheid van de huid of andere gevoeligheid en sensorische stoornissen zijn indicaties die moeten worden onderzocht. Gedetailleerd medisch onderzoek zal de oorzaak bepalen, zodat een passende behandeling kan worden gestart. Als de getroffen persoon lijdt aan hartkloppingen, afwijkingen van de hart- ritme, duizeligheid of interne zwakte, heeft hij of zij medische zorg nodig. In ernstige gevallen bestaat het risico van instorting van de bloedsomloop, resulterend in levensbedreigend voorwaarde Als er zowel bewustzijnsstoornissen als bewustzijnsverlies zijn, moet zo snel mogelijk actie worden ondernomen. Er moet een arts worden geraadpleegd of een ambulancedienst moet worden gealarmeerd. Problemen met ademhaling, kortademigheid of onderbreking van de ademhaling aangeven volksgezondheid aandoeningen, en er is ook een onderaanbod van het organisme. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk om het optreden van acute aandoeningen op tijd te voorkomen.
Behandeling en therapie
Bij de behandeling van beenmerginsufficiëntie, maatregelen om symptomen te bestrijden moet worden onderscheiden van interventies om overeenkomstige oorzaken van de ziekte te beheersen. Symptomatisch bijvoorbeeld therapie van beenmerginsufficiëntie heeft tot doel de hematopoëse bij het getroffen individu te bevorderen. Afhankelijk van de patiënt en de vorm van beenmerginsufficiëntie kan de bloedvorming worden gestimuleerd door het gebruik van zogenaamde anabole steroïden dit zijn meestal kunstmatig vervaardigde preparaten op basis van testosteron (een mannelijk geslachtshormoon). Groeifactoren, die kunnen worden geproduceerd met gentechnologie technieken, kan ook de bloedaanmaak stimuleren bij beenmerginsufficiëntie. Als beenmerginsufficiëntie het gevolg is van ernstige bloedarmoede of als de aangedane patiënt een sterke neiging tot bloeden heeft, kunnen de bovengenoemde maatregelen is mogelijk niet medisch geschikt; een alternatief is in dit geval bijvoorbeeld het overbrengen van bloedproducten uit donorbloed. Een medische maatregel om de oorzaak te bestrijden is bijvoorbeeld beenmerg transplantatie als intacte beenmergcellen van een geschikte donor met succes kunnen worden overgedragen aan de patiënt, kan dit een genezing bewerkstelligen bij sommige vormen van beenmerginsufficiëntie. Andere vormen van oorzaakcontrole voor beenmergverlies zijn gericht op de specifieke factoren die hebben geleid of leiden tot de vermindering van hematopoëtische beenmergcellen bij het individu.
Vooruitzichten en prognose
Dankzij de huidige medische mogelijkheden is de prognose voor beenmerginsufficiëntie bij de meeste patiënten gunstig. Artsen en artsen hebben daarvoor verschillende opties voor therapie leiden tot aanzienlijke verlichting van de symptomen. Niettemin hangt de uiteindelijke prognose af van de oorzaak van de ziekte. In een groot aantal gevallen is langdurige therapie noodzakelijk. Ondanks alle inspanningen wordt niet altijd een volledige genezing van de patiënt bereikt. Toch kunnen verschillende klachten met succes worden behandeld. Zonder medische zorg is de prognose voor de getroffen persoon ongunstig. Er kunnen verschillende complicaties optreden, die in ernstige gevallen tot vroegtijdig overlijden kunnen leiden. Bij het maken van een algemene prognose moet rekening worden gehouden met secundaire ziekten. Er kunnen emotionele problemen optreden, die vaak aanhouden en die het welzijn en de kwaliteit van leven van de patiënt aantasten. Aangezien zowel de behandeling als de individuele klachten veel van de patiënt vragen, is de kans op het optreden van een geestesziekte wordt verhoogd naast de lichamelijke klachten. Als de enige mogelijke therapie een beenmergtransplantatie is, moet ook rekening worden gehouden met de bijbehorende risico's en bijwerkingen. Er is een donor nodig om de bestaande symptomen te verlichten. Anders verslechtert de prognose aanzienlijk.
het voorkomen
Een reeds aangeboren vorm van beenmerginsufficiëntie is meestal niet te voorkomen. Regelmatige medische controles kunnen helpen bij het diagnosticeren van ziekten die beenmerginsufficiëntie in een vroeg stadium kunnen bevorderen. Een geschikte, vroege behandeling van mogelijke onderliggende ziekten kan dus het risico op het optreden of verergeren van beenmerginsufficiëntie verminderen.
Follow-up
Bij beenmerginsufficiëntie, niet bijzonder maatregelen van nazorg zijn beschikbaar voor getroffen personen. In de regel moet bij deze ziekte in een zeer vroeg stadium een arts worden geraadpleegd om verdere complicaties te voorkomen en ook om verdere verergering van de symptomen te voorkomen. In sommige gevallen zijn de maatregelen van nazorg echter zelfs volledig beperkt, zodat de focus ligt op vroegtijdige opsporing van de ziekte. In de meeste gevallen zijn patiënten met deze ziekte afhankelijk van het gebruik van verschillende medicijnen. Het is altijd nodig om bij de regelmatige inname op de juiste dosering te letten. In geval van onduidelijkheid of bijwerkingen moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Regelmatige controles en onderzoeken door een arts zijn erg belangrijk om verdere schade aan de interne organen en om het in een vroeg stadium te behandelen. Patiënten met beenmerginsufficiëntie zijn vaak ook in hun dagelijks leven afhankelijk van de hulp en ondersteuning van hun eigen familie. Mogelijk leidt de ziekte tot een verminderde levensverwachting van de getroffen persoon. Het verdere verloop is sterk afhankelijk van het tijdstip van diagnose van de ziekte, zodat in dit geval geen algemeen verloop kan worden gegeven.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met beenmerginsufficiëntie lijden zowel lichamelijk als psychisch onder de symptomen die kenmerkend zijn voor de ziekte en wensen vaak op eigen verantwoordelijkheid manieren om hun dagelijkse kwaliteit van leven te verbeteren. Medische therapie heeft echter de eerste prioriteit, aangezien de ziekte soms gepaard gaat met ernstige complicaties. Daarom moeten alle zelfhulpmaatregelen in principe met de specialist worden besproken. Tijdens beenmerginsufficiëntie lijden patiënten aan zwakte, gemakkelijke vermoeidheid en een algemene afname van de veerkracht. Als gevolg hiervan ondervinden patiënten moeilijkheden bij het uitoefenen van hun betaalde baan en bij dagelijkse bezigheden. Patiënten moeten zichzelf echter de nodige rust gunnen en zichzelf in geen geval overbelasten. Dit komt omdat plotseling bewustzijnsverlies door zwakte het risico op ongelukken vergroot. Patiënten passen hun dagelijkse routine tijdelijk aan de medische behandeling aan en gaan naar de nodige dokters- en behandelafspraken. Door het verminderde prestatievermogen zien patiënten af van sport en inspannende activiteiten. Een naaste ondersteunt de patiënten in hun dagelijkse leven zodat ze zichzelf niet overbelasten. Als patiënten depressieve stemmingen ontwikkelen als gevolg van de symptomen en de bijbehorende psychologische spanning, zoeken ze onmiddellijk de hulp van een psychotherapeut om hen te helpen de ziekte het hoofd te bieden.
