Bepaalde omstandigheden en ziekten kunnen het voor mensen onmogelijk maken om met de hand te eten. Om ervoor te zorgen dat het lichaam van alle belangrijke voedingsstoffen wordt voorzien, kunnen medische professionals een voedingssonde inbrengen. Op deze manier komt voedsel het spijsverteringskanaal direct zonder de noodzaak van ontbinding door mond.
Wat is een voedingssonde?
Om ervoor te zorgen dat het lichaam van alle essentiële voedingsstoffen wordt voorzien, kunnen medische professionals een voedingssonde plaatsen. Zo'n operatie is bijvoorbeeld nodig bij premature baby's. Kunstmatige voeding is niet alleen bedoeld om vitale functies te behouden. Tegelijkertijd is een voedingssonde een factor bij het verbeteren volksgezondheid en kwaliteit van leven. Niettemin is voordat een dergelijke beslissing wordt genomen, vaak een uitvoerige bespreking met de behandelende arts nodig om eventuele ethische twijfels op te helderen. Als een patiënt door lichamelijke klachten zelf geen voeding meer kan opnemen, wordt in de meeste gevallen in eerste instantie een specifieke oplossing toegediend. Hierin zitten alle belangrijke voedingsstoffen. Bepaalde ziekten kunnen er echter voor zorgen dat het hele slikproces niet meer goed werkt. Op zo'n voorwaarde maagsonde is vaak de laatste oplossing. Zo is het bijvoorbeeld geschikt voor mensen met een verlamming van de zwaluw, tumoren in het gebied van de mond en keel of, echter, in het geval van bewustzijnsverlies.
Functie, effect en doelen
Enerzijds een maagsonde is geschikt voor de administratie Van voedsel; aan de andere kant maakt de buis het verwijderen van elementen van de maag inhoud. Zo'n procedure wordt bijvoorbeeld na vergiftiging gebruikt om de stoffen uit het lichaam te kanaliseren voordat de spijsvertering doorgaat in de darmen. De maagsonde is een buis gemaakt van een zacht materiaal. Dit meestal maatregelen 75 centimeter. Hoe ver de buis wordt ingebracht, hangt grotendeels af van de gewenste positie en de grootte van de patiënt. De diameter van de meeste buizen is tussen de één en 13 millimeter. Maagbuizen kunnen leiden direct in de maag of eindig in de twaalfvingerige darm or dikke darm. Terwijl het ene uiteinde gaten heeft waardoor voedsel het organisme binnendringt, kunnen specifieke apparaten op het andere uiteinde worden aangesloten. Bijvoorbeeld bij het afkolven maagzuur of andere inhoud, is hier een afzuigapparaat bevestigd. Het inbrengen van een maagsonde wordt doorgaans als onaangenaam ervaren, maar is niet pijnlijk. De buis kan worden bevestigd via de neus- of via de mond. In de meeste gevallen wordt een transnasale voedingssonde gebruikt. Dit wordt als minder storend ervaren tijdens het spreken en kan tegelijkertijd beter worden verholpen. In het geval van schedel breuken of ander letsel aan de hoofdkan de sonde vaak alleen via de mond worden toegediend. Als langdurige kunstmatige voeding onvermijdelijk is, gaat de sonde de maag rechtstreeks door de buikwand. De vultrechter moet daarom zijn weg vinden door de neus-keel en slokdarm voordat het op de beoogde locatie wordt geplaatst. Een voedingssonde wordt voornamelijk aanbevolen voor vier medische gevallen. Via de sonde kunnen verschillende vloeistoffen uit de maag worden verwijderd. Dit is bijvoorbeeld nodig bij darmobstructie of vanwege maagbloeding. Op deze manier, bloedkan maagsap of maaginhoud uit het organisme worden verwijderd. Als voor een diagnose maagsap moet worden onderzocht, kan het voor dit specifieke doel ook via een maagsonde worden verwijderd. Meestal brengen artsen echter een maagsonde in voor de kunstmatige voeding van patiënten die om verschillende redenen niet meer zelfstandig in hun voedingsbehoeften kunnen voorzien. Met name het gebruik van maagslangen neemt toe onder mensen in oudere leeftijdsgroepen of na ongevallen. De vierde reden voor een maagsonde is om de darmen te spoelen. Als de patiënt aan vergiftiging lijdt, kan op deze manier de darm worden ontlast. Bij voorkeur worden de giftige stoffen al in de maag weggepompt. Als zo'n proces niet meer gerealiseerd kan worden, start de behandeling in de darm.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Afhankelijk van het toepassingsgebied en de gebruikte maagsonde kunnen ook gedifferentieerde klachten optreden. Over het algemeen is de kans op complicaties door een dergelijke buis echter erg laag. Het inbrengen van de buis kan dus als zeer onaangenaam worden ervaren.Sommige patiënten reageren met een kokhalsreflex. Verdere complicaties kunnen bijvoorbeeld optreden tijdens het inbrengen van de maagsonde. De belangrijkste focus ligt hier op het materiaal van de buis. Slecht plooibare materialen hebben een verhoogd risico op beschadiging van slijmvliezen, maag, slokdarm of darmen. Omdat het gebruikte materiaal de afgelopen jaren echter is geëvolueerd, is het meestal een flexibele kunststof die het risico op letsel verkleint. Bij enkele patiënten kan de behandelende arts de sonde niet via de slokdarm inbrengen. In plaats daarvan komt de buis de luchtpijp binnen. Als de patiënt bij bewustzijn is, reageert hij of zij meestal met een hoesten reflex. Bij bewusteloze personen kan echter pas achteraf worden onderzocht of de maagsonde correct is geplaatst. Andere mogelijke complicaties zijn mogelijke irritatie van de maag slijmvlies. Deze komen voornamelijk voor tijdens gastroscopie via een gastroscoop. Aanraken kan irritatie of letsel veroorzaken. Zeer zelden doorboort de gastroscoop de slijmvlies. In zo'n geval kan niet worden uitgesloten dat de maaginhoud in het omliggende weefsel doordringt. Vaak resulteert zo'n blessure in ontsteking van de buikvlies. Naast chirurgie, antibiotica worden beheerd. Over het algemeen is het risico op letsel door een maagsonde laag. Volgens schattingen lijdt minder dan één op de 100 patiënten aan nadelige bijwerkingen en bijkomende bijwerkingen.
