Op 14 september 1849 werd Ivan Petrovich Pavlov geboren op een boerderij, de eerste van 11 kinderen. In 1870 ging hij naar de Universiteit van St. Petersburg, waar hij eerst rechten en natuurwetenschappen studeerde, en vanaf 1875 studeerde hij er geneeskunde. In 1890 werd Pavlov hoogleraar farmacologie en later hoogleraar fysiologie in Sint-Petersburg. Hij ontving in 1904 de Nobelprijs voor zijn bijdragen aan de opheldering van spijsverteringsprocessen. Pavlov werkte op zijn 86ste nog dagelijks in zijn laboratorium in Leningrad. Hij stierf op 27 februari 1936.
Pavlov's beroemde experiment
Zijn onderzoek naar het spijsverteringsgedrag van honden werd beroemd. Pavlov merkte tijdens zijn onderzoek dat wanneer hij zijn honden voer liet zien, ze reageerden met verhoogde speekselvloed. Dit is een automatische reactie die de hond aangeboren is. Zo'n gedrag, dat onvoorwaardelijk afloopt, wordt een onvoorwaardelijke reflex genoemd.
Pavlovische honden
Pavlov herschikte zijn experiment nu zodat er onmiddellijk voor het eten een bel ging. Omdat er nu altijd voer was na een belsignaal, leerde de hond in de loop van de tijd op de beltoon te reageren.
Na enige tijd begon hij te kwijlen toen alleen de bel klonk - nog voordat hij of kon zien geur het eten. De hond had in deze tijd geleerd dat na de beltoon onvermijdelijk een beloning volgt. Zelfs de perceptie van het geluid was nu voldoende om speekselvloed bij de testhond op gang te brengen.
Het resultaat van het experiment
Het luiden van de bel was aanvankelijk een neutrale prikkel en had niets met het eten zelf te maken. Nu Pavlov dit experiment had uitgevoerd, resulteerde de aangeleerde reflex op betrouwbare wijze in de verhoogde afscheiding van speeksel De voorheen neutrale stimulus veroorzaakte vanaf dat moment een nieuwe reflexreactie. Een neutrale stimulus was een voorwaardelijke stimulus geworden. Deze reactie die door Pavlov wordt beschreven, wordt een geconditioneerde reflex genoemd. Het is een aangeleerde reflex, geen natuurlijke.
