Lumbale wervelkolom - syndroom of facetsyndroom
De zogenaamde facet syndroom is een degeneratieve aandoening van het facet gewrichten. Deze vormen samen met de tussenwervelschijven de verbinding tussen aangrenzende wervellichamen. Kenmerkend voor de pijn dat voorkomt in facet syndroom is een verergering van de pijn na het laden of bij het naar achteren buigen van het bovenlichaam. De pijn straalt vaak uit in de benen. De lumbale wervelkolom syndroom veroorzaakt vaak gevoelloosheid of een veranderd gevoel in de benen.
ICD 10
De GdB (mate van invaliditeit) hangt af van de handicap van de patiënt. Een zorgvuldig onderzoek en daaropvolgende beoordeling door een orthopedisch chirurg of een ongevalchirurg moeten worden uitgevoerd. Als er geen bewegingsbeperking of instabiliteit van de wervelkolom is, komt dit overeen met een GdB van 0.
Bij lichte beperkingen als gevolg van recidiverende korte spinale symptomen komt dit overeen met 10, bij vaak terugkerende problemen die meerdere dagen aanhouden, 20. Indien 2 spinale secties worden aangetast, komt dit overeen met een GdB van 30 tot 40, bij verstijving van grote delen van de wervelkolom 50 tot 70. Waarden van 80 tot 100 worden bereikt bij de meest ernstige belastingsproblemen tot en met onvermogen om te staan.
Therapie van een lumbaal wervelsyndroom
Aangezien de lumbale wervelkolom syndroom is een verzameling van verschillende klachten in het lumbale wervelkolomgebied, afhankelijk van de oorsprong van de pijn moet voor een andere therapeutische aanpak worden gekozen. Het is daarom bijzonder belangrijk dat een exacte anamnese (verzameling van de medische geschiedenis) wordt genomen zodat de oorzaak van de pijn zo goed mogelijk kan worden verkleind. De meest voorkomende oorzaak van de acute, plotseling optredende lumbale wervelkolom syndroom is een hernia (prolaps van de lumbale wervelkolom).
In het geval van een hernia in de lumbale wervelkolom drukt de verplaatste schijf op zenuwen in de wervelkolom, waardoor pijn en verlamming kunnen optreden, die vaak uitstralen naar de benen. Als de hernia net is opgetreden, is het eerste doel van de therapie het verminderen van de pijn van de patiënt. Reeds in deze fase kan de pijn van de patiënt actief worden verlicht door bepaalde fysiotherapeutische positioneringsmanoeuvres, bijvoorbeeld door step-positionering.
Als de pijn ernstiger is, moet een MRI-scan van de lumbale wervelkolom van de rug worden gemaakt om te bepalen waar en hoeveel de tussenwervelschijf drukt op de zenuwen. Als dit niet kan worden behandeld met conservatieve therapie zoals: niet behandelbaar, moet een operatie aan de hernia van de lumbale wervelkolom worden overwogen als een uitweg. In principe is chirurgie echter alleen superieur aan conservatieve behandelmethoden als de patiënt al symptomen van verlamming in de benen heeft.
Naast fysiotherapie kunnen verwarmende banden of kompressen worden aangebracht. Tijdens de gehele therapie moet er altijd voor worden gezorgd dat de patiënt zo pijnloos mogelijk is door middel van geschikte medicatie pijnstillers. In zeldzame, bijzonder ernstige gevallen wordt de patiënt geadviseerd een operatie te ondergaan waarbij de aangrenzende wervellichamen worden verstijfd (spondylodese).
Om de toekomstige ontwikkeling van het lumbale wervelkolomsyndroom te voorkomen, moet ik de getroffen patiënt nauwkeurige instructies geven van zijn arts of fysiotherapeut met betrekking tot de juiste houding in het dagelijks leven en voor sport- of fysiotherapeutische activiteiten die de geblesseerde gebieden in de rug sparen en tegengaan. hernieuwde schade.
- Behoud
- Acupunctuur
- Fysiotherapie
De eenvoudigste behandeling voor de klachten van een lumbaal wervelkolomsyndroom bestaat uit een verandering van houding en een optimalisatie van bepaalde bewegingssequenties. Het is vooral belangrijk om ervoor te zorgen dat u voldoende op uw knieën gaat bij het optillen van voorwerpen. Bij het opstaan vanuit een liggende positie moet erop worden gelet dat ze zijwaarts afrollen om de rug te ontlasten.
Het is ook raadzaam om tijdens het slapen een getrapte houding te gebruiken, waarbij de benen omhoog zijn en de knieën haaks gebogen zijn, om het ongemak te verlichten. Wandelingen kunnen helpen om jezelf te ontspannen en zo ook de spieren los te maken. Warmte is meestal ook nuttig voor pijn in de rug.
Het kan worden geprobeerd om de pijn van het lumbale wervelkolomsyndroom te verlichten met behulp van homeopathische middelen. Er zijn crèmes met actieve ingrediënten die op de pijnlijke plek kunnen worden aangebracht of bolletjes kunnen worden ingenomen. Het wordt aanbevolen om aan te brengen Rhus toxicodendron als een gel of neem 5 keer per dag 3 bolletjes.
Aconitum en Bryonia Colocynthis zouden ook nuttig zijn voor pijn in de lumbale wervelkolom. De toepassing van kinesiotapes kan de symptomen van een lumbaal wervelsyndroom. Een reden hiervoor is dat de tapes de rug meer stabiliteit geven en de houding vaak wordt verbeterd door aan de tapes te trekken.
Anderzijds veroorzaken de tapes als gevolg van de beweging wrijving tussen de huid en het onderliggende weefsel, waardoor warmte ontstaat. Warmte is vooral nuttig in gevallen van spieronevenwichtigheden en ontspant de spieren. Er zijn vier banden nodig om het gebied van de lumbale wervelkolom af te plakken.
De patiënt moet licht naar voren gebogen zitten. De eerste strip wordt in het pijnlijke gebied onder maximale spanning langs de wervelkolom geplakt. De tweede strip wordt horizontaal over het pijnpunt geplakt zodat de twee tapes elkaar kruisen op het pijnpunt. De andere twee stroken worden diagonaal verlijmd zodat er aan het uiteinde een ster ontstaat. De banden moeten bij het opzetten opkrullen.
