Behandeling opties
De gouden standaard voor de behandeling van basaalcelcarcinoom is nog steeds chirurgische verwijdering. Deze behandeling gaat gepaard met het laagste terugvalpercentage. De basalioom wordt meestal onder plaatselijke verdoving door de dermatoloog verwijderd.
Hierbij is het van belang dat ook een gebied tot 5 mm groot, dus gezond weefsel, rondom de tumor wordt verwijderd. Deze zogenaamde snijrand wordt histologisch (mircoscopisch) onderzocht en mag geen gedegenereerde cellen degenereren om ervoor te zorgen dat de tumor volledig wordt verwijderd. Toch kan een recidief van de kwaadaardige tumor nooit voor 100% worden uitgesloten.
Naast chirurgische verwijdering zijn er andere behandelingsopties, die meestal alleen worden gebruikt als de locatie van het basaalcelcarcinoom (bijvoorbeeld in het oog), de grootte of voorwaarde van de patiënt (een algemene aandoening die een operatie verbiedt) of bepaalde eerdere ziekten maken chirurgische verwijdering onmogelijk. Straling met zachte röntgenstralen kan worden gebruikt voor grote en niet-operabele tumoren. Schrapen (curettage) met lokale chemotherapeutische vervolgbehandeling kan ook een optie zijn.
Een soort glazuur (cryotherapie), zoals bekend van wrattenbehandeling, is ook een optie. Relatief nieuw en alleen goedgekeurd voor de behandeling van oppervlakkige basaliomen is de behandeling in de vorm van een crème die de patiënt zelf regelmatig op de basalioom. Het actieve ingrediënt Imiquimod activeert het eigen lichaam immuunsysteem, die vervolgens de tumorcellen specifiek moet herkennen en elimineren.
Laserchirurgie of fotodynamische therapie, die lichtstralen gebruikt om gedegenereerde schade te berokkenen kanker cellen gericht, zijn ook beschikbaar als optie. Het medicijn Vismodegib, dat in tabletvorm wordt toegediend, is sinds 2013 op de markt en heeft een antitumorale werking. Het wordt voornamelijk gebruikt in gevorderde stadia van basaalcelcarcinoom of wanneer het kanker heeft zich al verspreid (uitgezaaid).
Vormen van basaalcelcarcinoom die agressief groeien en een grotere neiging tot uitzaaien hebben, zijn bijvoorbeeld basaloom terebrans of Basilioma exulcerans. In het geval van uitzaaiingen in andere organen, systemisch (hele lichaam) chemotherapie moet worden toegediend. Afhankelijk van welk orgaan is aangetast, is de prognose veel minder goed dan bij een gelokaliseerd basaalcelcarcinoom.
Zelfs bij een succesvolle behandeling van het basaalcelcarcinoom komt een recidief (recidief) relatief vaak voor in deze huid kanker ziekte. Het meest voorkomende recidief is in de eerste twee jaar na verwijdering van de oorspronkelijke tumor. Om deze reden moeten getroffen personen zich gedurende de drie daaropvolgende jaren ten minste eenmaal per jaar door een dermatoloog laten onderzoeken. Bovendien moet de patiënt zelf regelmatig en zorgvuldig het getroffen gebied en andere bijzonder gevoelige delen van het gezicht onderzoeken.
Samengevat
Basaliomen hebben in de regel een goede prognose, aangezien uitzaaiingen bij minder dan 1% van de patiënten voorkomen. Niettemin is vroege opsporing en behandeling van groot belang, omdat de tumor anders in het omringende weefsel (bot, zacht weefsel) groeit. Dit bemoeilijkt enerzijds het verwijderen en anderzijds zorgt het voor veel misvorming na het verwijderen.
Omdat het basaalcelcarcinoom voornamelijk in het gezicht voorkomt, is de psychologische last van deze misvorming voor veel patiënten enorm. Regelmatige follow-up door de patiënt zelf en door de dermatoloog is ook erg belangrijk, aangezien het basaalcelcarcinoom een relatief hoog recidiefpercentage heeft.
