Het Lujan-Fryns-syndroom (LFS) is een X-gebonden erfelijke aandoening die een afname van de intelligentie veroorzaakt met een gelijktijdige groei van marfanoïden. Tot op heden wordt de ziekte niet als geneesbaar beschouwd.
Wat is het Lujan-Fryns-syndroom?
Een andere naam voor het Lujan-Fryns-syndroom is: X-gebonden mentaal vertraging met Lujan-syndroom gelijktijdig met marfanoïde habitus. Het werd voor het eerst waargenomen in 1984 door de Amerikaanse kinderarts J. Enrique Lujan bij vier mannelijke patiënten. In 1987 beschreef menselijk geneticus Jean-Pierre Frans twee gevallen met dezelfde symptomatologie. De zeer zeldzame aandoening is vernoemd naar deze wetenschappers. Het Lujan-Fryns-syndroom veroorzaakt milde tot matige intelligentiestoornissen met gelijktijdige groei van marfanoïden, aangezichtsdysmorfie en gedragsafwijkingen. Het kan ook misvormingen veroorzaken die de hart- en hersenen Volgens het diagnostische classificatiesysteem ICD-10 wordt het Lujan-Fryns-syndroom geclassificeerd als een milde afname van de intelligentie met duidelijke gedragsstoornissen; observatie wordt aangeraden.
Oorzaken
Mutaties in de MED12 gen zijn verantwoordelijk voor het Lujan-Fryns-syndroom. MED12 is een subeenheid van een multiproteïnecomplex dat de transcriptie reguleert, een mediator. De onderzochte gevallen hadden een puntmutatie, of beter gezegd een substitutie. Dit is wanneer de ene basis van DNA wordt uitgewisseld voor een andere. De categorie van substitutie die aanwezig is bij het Lujan-Fryns-syndroom is een missense-mutatie van het type p.N1007S. Dit betekent dat het aminozuur asperges, die normaal gesproken op positie 1007 langs de MED12-sequentie zou moeten staan, is ten onrechte vervangen door serine. De mutatie veroorzaakt een onjuiste expressie van het gecodeerde eiwit, wat leidt tot de aandoening. De getroffen gen kan worden gelokaliseerd op het X-chromosoom; de genlocus is 13.1, maar de exacte etiologie is nog onduidelijk.
Symptomen, klachten en tekenen
Typische symptomen zijn onder meer milde tot matige intelligentiestoornissen, maar geïsoleerde gevallen van ernstige mentale vertraging zijn ook gemeld. Naast de mentale beperking die gepaard gaat met marfanoïde habitus, hebben mensen met het Lujan-Fryns-syndroom meestal een gezichtsfysiognomie die kenmerkend is voor de ziekte. Marfanoïde habitus verwijst naar een groep fysieke kenmerken die typerend zijn voor Marfan-syndroom Deze omvatten een hoog voorhoofd, een lang gezicht met smalle gelaatstrekken en een groot gezicht neus- met een hoge neuswortel vaak hypoplasie van de bovenkaak, een kort, diep philtrum en een hoog gehemelte. Kenmerkend zijn ook lange hyperextensibele ledematen, vingers en tenen. De grote teen is relatief kort en de tweede teen is te lang. EEN hersenen abnormaliteit die vaak met het syndroom wordt geassocieerd, is agenese, dwz het gebrek aan gehechtheid en ontwikkeling van het corpus callosum, ook wel de hersenen bars Dit weefsel, bestaande uit ongeveer 250 miljoen zenuwvezels, verbindt de twee hersenhelften. Een van de meest voorkomende afwijkingen in het gedrag van getroffen personen is een aandoening die vergelijkbaar is met die bij personen op de autisme spectrum. Andere psychische stoornissen die in verband kunnen worden gebracht met het Lujan-Fryns-syndroom zijn onder meer psychotisch gedrag, schizofreniehyperactiviteit en aandachtstekortstoornis, oppositioneel opstandige stoornis, obsessief-compulsieve stoornislage frustratietolerantie, gebrek aan impulscontrole, leren handicaps, op korte termijn geheugen tekorten, en verlies van eetlust en zelfs ondervoeding In geïsoleerde gevallen treedt het Lujan-Fryns-syndroom echter op zonder mentale beperking.
Diagnose en verloop van de ziekte
Het Lujan-Fryns-syndroom treft voornamelijk mannen, wat waarschijnlijk genetisch bepaald is. Exacte prevalentiecijfers zijn echter niet bekend. Tot 2007 was alleen een klinische diagnose van het syndroom mogelijk; sinds de overeenkomstige gen is vastgesteld, kan de diagnose worden gesteld door middel van DNA-analyse. Diagnose op basis van symptomen heeft niet alleen betrekking op fysieke bevindingen, maar ook op de psychopathologische gedragspatronen van de patiënten. Het Lujan-Fryns-syndroom verschilt van andere vormen van X-gebonden mentaal vertraging door de bijbehorende marfanoïde habitus. De marfanoïde habitus is echter vaak pas te herkennen tijdens de puberteit, aangezien de fysieke structuren van de patiënten voor die tijd nog niet voldoende ontwikkeld zijn. Voor de DNA-diagnose, de bloed van de patiënt en die van andere familieleden wordt onderzocht. Sequentiebepaling wordt gebruikt om exon 22 van het MED12-gen te analyseren, inclusief de intron / exon-splitsingsplaatsen en de flankerende intronische regio's. In de differentiële diagnoseis er een andere aandoening die overeenkomsten vertoont met het Lujan-Fryns-syndroom en die ook het gevolg is van een mutatie van het MED12-gen, het Opitz-Kaveggia-syndroom. DNA-analyse stelt ons in staat vast te stellen dat het een missend-mutatie p.R961W is.
Complicaties
Eerst en vooral leidt het Lujan-Fryns-syndroom tot een ernstige vermindering van de intelligentie van de patiënt. Als gevolg hiervan is het niet ongebruikelijk dat getroffen personen voor de rest van hun leven afhankelijk zijn van de hulp van anderen en niet in staat zijn hun dagelijks leven alleen te beheren. Om deze reden worden de familieleden en ouders van de kinderen ook ernstig getroffen door het Lujan-Fryns-syndroom en hebben ze niet zelden last van psychologische beperkingen of Depressie De getroffen personen zijn hyperactief en niet zelden schizofreen. Obsessief-compulsieve stoornissen of uitdagend gedrag kunnen een zeer negatief effect hebben op de sociale omgeving. Vooral op jonge leeftijd kan het Lujan-Fryns-syndroom dat wel leiden tot pesten of plagen van de patiënt. Bovendien kan het syndroom ook leiden naar ondervoeding or verlies van eetlust, waardoor de kwaliteit van leven aanzienlijk wordt verminderd. Diverse leren handicaps kunnen ook voorkomen in het proces. In sommige gevallen veroorzaakt het syndroom hart- problemen of epileptische aanvallen. De behandeling is daarom alleen symptomatisch en heeft tot doel de symptomen te verminderen. Een volledige genezing is echter niet mogelijk, dus patiënten zijn meestal permanent afhankelijk van zorg. De levensverwachting van de getroffenen wordt echter niet verminderd door het syndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als kinderen en adolescenten aanzienlijke vertragingen in hun ontwikkelingsproces vertonen in vergelijking met leeftijdsgenoten, moeten de observaties aan een arts worden voorgelegd. Als er zijn leren handicaps, geheugen problemen, onderbrekingen in het herinneringsvermogen of als een mentale afwijking wordt waargenomen, moet een bezoek aan de dokter worden gebracht. Visuele afwijkingen in het gezicht van het kind zijn een ander teken van een bestaande onregelmatigheid. Een bijzonder hoog voorhoofd, een lang smal gezicht of een veranderd neus- vorm moet worden verduidelijkt door een arts. Als de vingers of tenen zonder problemen hyperextensie kunnen krijgen, is dit ongebruikelijk. Hoewel er geen pijnde bewegingsmogelijkheden duiden op een ziekte die door een arts moet worden onderzocht. Aandachtsstoornissen, dwanghandelingen, verminderde spraak of gedragsafwijkingen dienen door een arts te worden onderzocht. Als de getroffen persoon een agressieve houding vertoont, een lage frustratiedrempel heeft of impulsieve acties niet kunnen worden gecontroleerd, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als het gedrag door mensen in de sociale omgeving als niet normaal wordt beoordeeld, moet een arts worden beoordeeld. De getroffen persoon heeft vaak medische hulp nodig om zelfvernietigende acties te voorkomen. Een afname van het lichaamsgewicht, verlies van eetlust, of verandering van houding moet met een arts worden besproken. Hyperactiviteit, psychopathisch gedrag of hallucinaties moet zo snel mogelijk door een arts worden beoordeeld.
Behandeling en therapie
Vanwege de genetische oorsprong van het syndroom is er nog geen specifieke oorzaak van behandeling voor patiënten met het Lujan-Fryns-syndroom. De ziekte wordt als ongeneeslijk beschouwd. Desalniettemin zijn er corrigerende procedures, preventieve interventies en verschillende therapieën om de craniofaciale, orthopedische en psychiatrische problemen van patiënten aan te pakken. Onregelmatigheden met de hart-, evenals alle andere epilepsie, moeten regelmatig worden gecontroleerd en indien nodig met medicatie worden behandeld. Orthopedische misvormingen kunnen soms worden verbeterd fysiotherapie Ook psychologische zorg voor zieke personen is zinvol. De focus van de behandeling ligt enerzijds op het bevorderen van de mentale ontwikkeling en het vroegtijdig opsporen van eventuele psychoses en schizofrenie op de andere. Impulscontrole, het vermijden van uitbarstingen van woede en sociaal onverenigbaar gedrag kan worden geleerd met speciale educatieve en psychologische zorg. De aandoening wordt dominant overgeërfd via het X-chromosoom, wat betekent dat zelfs één defect gen, geërfd van een aangedane ouder, voldoende is om de ziekte door te geven.
Vooruitzichten en prognose
Het Lujan-Fryns-syndroom heeft een ongunstige prognose. De oorzaak van het syndroom is gebaseerd op een genetisch defect. Omdat menselijk genetica kan niet worden gewijzigd vanwege de huidige juridische situatie, er is geen manier om de oorzaak van de voorwaarde Daarom richten artsen en wetenschappers zich op de ontwikkeling en toepassing van therapieën voor symptomatische behandeling. De ziekte gaat gepaard met ernstige mentale retardatie. Om deze reden kunnen de getroffenen hun hele leven niet redden zonder hulp van andere mensen. Het is voor hen niet mogelijk leiden een onafhankelijk leven. Ze zijn volledig afhankelijk van de steun van zorgverleners of familieleden. De ziekte vormt een bijzondere uitdaging bij het beheersen van hun symptomen. Het risico van extra geestesziekte wordt daarom verhoogd, vooral onder de familieleden van de patiënt. In een medische zorg moet de verstoring van de hartactiviteit tot een minimum worden beperkt. Er moet levenslange medische behandeling worden gestart om risico's en complicaties te vermijden. Speciale educatieve en psychologische therapieën worden gebruikt om de kwaliteit van leven te verbeteren. Vroege interventie Programma's ondersteunen ook ziekteprogressie en vertonen verbeterde cognitieve prestaties. Toch blijft de ziekte ongeneeslijk. Evenzo wordt, ondanks alle inspanningen, de staat van zelfstandig leven niet bereikt.
het voorkomen
Aangezien het Lujan-Fryns-syndroom een genetische ziekte is, kan de getroffen persoon zichzelf niet beschermen tegen het oplopen van de ziekte. Om dezelfde reden is er geen risico op infectie voor de omgeving, dus profylaxe is niet nodig.
Nazorg
Bij een verstandelijke beperking kan zorg en nazorg een heel eind komen. De nazorg kan zowel psychosociale als fysiotherapie Afhankelijk van de leeftijd van de verstandelijk gehandicapte kan een vollere deelname aan het leven van anderen worden verkregen met spraak- en taalondersteuning of de ontwikkeling van motorische vaardigheden. Bovendien kunnen genetische oorzaken fysieke beperkingen omvatten, zoals korte gestalte of klompvoeten. Deze vereisen ook medische of orthopedische follow-up en Grensverkeer De nazorg voor verstandelijk gehandicapten omvat allesomvattend maatregelen die variëren naargelang de gezinssituatie en de mate van handicap. Geestelijk gehandicapten kunnen op een speciale werkplek een gunstig dagelijks leven leiden. Ze hebben aanbiedingen voor begeleid wonen nodig. Gezien de mogelijkheden die vandaag de dag beschikbaar zijn, kunnen veel mensen met een verstandelijke beperking zonder grote problemen een zelfstandig leven leiden.
Hier is wat u zelf kunt doen
Er zijn geen speciale zelfhulpopties beschikbaar voor de getroffen persoon met het Lujan-Fryns-syndroom. In de regel kunnen de symptomen van dit syndroom niet direct worden behandeld, dus genezing is er niet. Slechts een zekere vermindering van de symptomen door intensieve zorg en therapie kan voorkomen. De verminderde intelligentie kan worden behandeld door verschillende oefeningen. Hier zijn vooral de ouders en familieleden van de patiënt nodig, omdat ze de getroffen persoon moeten ondersteunen en aanmoedigen. Op deze manier kunnen verdere complicaties op volwassen leeftijd worden vermeden. Het optreden van psychische aandoeningen moet ook in een vroeg stadium worden gediagnosticeerd om psychische stoornissen te voorkomen. Er moet vooral rekening worden gehouden met uitbarstingen van woede of psychosen. In dit verband hebben gesprekken met de eigen vrienden en met de familie ook een positief effect op de ziekte. De symptomen van het hart kunnen alleen worden verlicht door chirurgische ingrepen en regelmatig onderzoek is zeer aan te raden. Vaak kan contact met andere getroffen personen en hun ouders ook zeer nuttig blijken, aangezien dit kan leiden tot informatie-uitwisseling, wat het dagelijks leven kan vergemakkelijken.
