De horrelvoet is de meest voorkomende misvorming van de extremiteiten en komt vaak voor tijdens de ontwikkeling, waardoor het kind geboren wordt met een klompvoet. De handicap kan eenzijdig of bilateraal zijn. Een spierverkorting van de achillespees en andere genetische factoren leiden tot de vorming van a horrelvoet, die bestaat uit 4 verschillende voetvervormingen (zie hieronder in de tekst “Voetvervormingen”). De voet is daardoor slecht of niet geschikt voor dagelijks lopen en bewegen.
Klompvoet bij een baby
Indien de horrelvoet is aangeboren, vroege therapie is geïndiceerd voor baby's. De behandeling gaat door totdat de groeifase is voltooid en is daarom lang en kostbaar. Er kunnen verschillende chirurgische technieken worden gebruikt.
In de eerste dagen na de geboorte moet de klompvoet in zijn fysiologische positie worden gemobiliseerd en daar worden gefixeerd. Dit wordt herstel en retentie genoemd. EEN gips cast wordt gebruikt voor fixatie (retentie), wat erg vermoeiend kan zijn om vaak te wisselen.
De positionering (herstel) wordt bij elke nieuwe verbeterd gips gips. Als deze conservatieve therapie niet voldoende is, kunnen operaties bij kinderen (vanaf 3 jaar) worden uitgevoerd om de achillespees. Voor ouders is het veelvuldig wisselen van gips cast in de eerste maanden van het leven van hun baby is vaak een zware last. Na verwijdering van het gipsverband begint een intensieve fysiotherapiebehandeling, waarbij de rest gewrichten van de onderste extremiteit worden ook gemobiliseerd.
Fysiotherapie
Het doel van fysiotherapie voor klompvoet is om de spieronbalans te corrigeren voor zover nodig om de meest fysiologische gewrichtspositie mogelijk te maken. Dit wordt bereikt door intensief stretching van de verkorte spieren en de transversale boog, verbeteren coördinatie en gevoeligheid. Verder het individu gewrichten kan handmatig worden gemobiliseerd.
Technieken uit de Voita, PNF of alledaagse bewegingen zoals klimmen, looptraining op bepaalde ondergronden, trainen op de zachte vloermat kunnen dienen om motorische vaardigheden te verbeteren. De focus ligt op het corrigeren van spieronevenwichtigheden. De achillespees kan worden uitgerekt met passief stretching technieken via de beweging van de enkel gewricht, evenals door handmatige behandeling van de weke delen structuren.
Spieren die niet goed worden geïnnerveerd, kunnen worden gestimuleerd door middel van elektrotherapie. Dit geldt met name voor de pronatorgroep, die de rand van de voet naar buiten tilt. Het is van essentieel belang bij de behandeling van een klompvoet om effecten op anderen te minimaliseren gewrichten, functionele beperkingen en late complicaties.
Hiervoor worden de statica van de patiënt nauwkeurig onderzocht, worden de knie, de heup en ook het sacro-iliacale gewricht en de lumbale wervelkolom in de therapie meegenomen en wordt de positie van de gewrichten bij fysiotherapie voor klompvoet bekeken. Als er één of zelfs meerdere operaties zijn uitgevoerd, dient het gevormde littekenweefsel in ieder geval in de fysiotherapie te worden gemobiliseerd om verharding en immobilisatie van het weefsel te voorkomen. Klompvoet moet ook buiten de therapie om worden behandeld in een intensief huiswerkprogramma. Het is belangrijk om de oefeningen regelmatig te doen totdat de groeifase is voltooid.
