Introductie
Naast het optreden van lichamelijke symptomen, longontsteking leidt meestal ook tot een verandering in bloed waarden. Door te nemen bloed monsters van de getroffen personen kan het bloed in het laboratorium worden onderzocht op tekenen die specifiek zijn voor ontsteking, en in het geval van positieve infectiewaarden kan dit ondersteunen de diagnose van longontsteking.
Dit is hoe de bloedwaarden voor longontsteking eruit zien
Bij longontsteking, is er meestal een verandering in bepaalde bloed waarden, waaronder in het bijzonder de witte bloedcellen en de CRP het zogenaamde C-reactieve proteïne. De witte bloedcellen, ook bekend als leukocyten, behoren tot de afweercellen van het lichaam, dus hun functie is om te vechten bacteriën en andere ziekteverwekkers. De grote groep leukocyten omvat granulocyten, die specifiek verantwoordelijk zijn voor de afweer tegen bacteriën, en lymfocyten, die een belangrijke rol spelen bij de verdediging tegen virussen.
In het kader van longontsteking hun aantal neemt dienovereenkomstig toe, dit wordt in medische terminologie leukocytose genoemd. Bij een bacteriële infectie wordt vaak een groot aantal van de bovengenoemde granulocyten bij de getroffen personen aangetroffen. Deze granulocyten zijn echter vaak nog niet volledig volgroeid en bevinden zich in het bloed nog in verschillende stadia van ontwikkeling.
In de geneeskunde staat dit fenomeen bekend als links-verschuiven. Bovendien wordt een toename van het C-reactieve proteïne, ook wel CRP genoemd, waargenomen. Dit is een eiwit dat ontstaat tijdens een ontsteking.
Het is echter erg niet-specifiek en kan bij veel infecties voorkomen. Procalcitonine is ook typerend voor bacteriële longontsteking en wordt verhoogd tijdens de infectie. Procalcitonine wordt als veel specifieker beschouwd dan CRP in de context van longontsteking, aangezien het toeneemt, vooral bij bacteriële infecties, terwijl CRP verhoogd kan zijn in de context van verschillende ziekten.
Bovendien kan een verhoogde bloedbezinkingssnelheid (BSG) optreden. Dit is ook een nogal niet-specifieke waarde, die ook kan worden gewijzigd in het kader van bijvoorbeeld bloedarmoede. CRP is de afkorting voor C-reactive protein.
Het is een eiwit dat bij infecties vaker in het bloed voorkomt. Een verhoogde concentratie CRP in het bloed kan ook optreden tijdens een ontsteking of weefselafbraak. In de context van longontsteking moet een verhoogd CRP-niveau worden verwacht.
Aangezien dit echter een zeer niet-specifieke waarde is, duidt het loutere optreden van een toename van CRP niet expliciet op longontsteking, maar eerder op dat “er iets aan de hand is in het lichaam”. Het niveau van de CRP-waardekan op zijn beurt de ernst van een ziekte aangeven. Bijzonder hoge waarden zijn daarom te beschouwen als een indicatie van een ernstige infectie of ziekte.
Leukocyten worden ook wel genoemd witte bloedcellen. Het is een grote groep bloedcellen die vooral gespecialiseerd is in de afweer tegen ziekteverwekkers zoals bacteriën, virussen en schimmels. De leukocyten worden verder onderverdeeld in lymfocyten en granulocyten.
Longontsteking leidt tot een toename van het aantal witte bloedcellen of granulocyten omdat hun belangrijkste functie het bestrijden van bacteriën is. De granulocyten zijn dan in verhoogde concentratie terug te vinden in de bloedwaarden. In medische terminologie wordt een verhoogde hoeveelheid witte bloedcellen lymfocytose genoemd.
Onder deze abnormaal verhoogde concentratie granulocyten valt ook op dat ze zich overwegend in een onvolgroeide toestand bevinden. Er is ook een medische term voor deze omstandigheid: de verschuiving naar links. Samenvattend, de typische, zelfs als ze niet specifiek zijn voor de ziekte, kenmerken van longontsteking zijn onder meer een toename van de witte bloedcellen of hun subgroep van nog niet volgroeide bloedcellen, de zogenaamde granulocyten.
