Inbraak is een symptoom van psychotrauma. Als reactie op een belangrijke prikkel beleven patiënten de traumatische ervaring opnieuw. De behandeling omvat een combinatie van verschillende psychotherapie technieken en medicatie.
Wat is een inbraak?
Traumatische ervaringen zijn de oorzaak van een grote verscheidenheid aan psychische aandoeningen. De traumatische gebeurtenis hoeft niet te verwijzen naar een bedreiging voor de eigen persoon, maar kan ook corresponderen met een observatiesituatie. Het begrip van de patiënt van de wereld is diep geschokt door de traumatische gebeurtenis. Het ego-begrip is geschokt. Symptomen zoals hulpeloosheid komen vaak voor. In de context van verschillende ziektebeelden vindt indringing regelmatig plaats na de traumatische gebeurtenis. Dit verwijst naar het herbeleven van de traumatiserende situatie. Inbraken kunnen overeenkomen met flashbacks. Nachtmerries of vluchtige beelden met betrekking tot het trauma worden ook samengevat als indringers. Intrusies worden meestal ervaren met een hoge emotionele betrokkenheid. Het tegenovergestelde symptoom is emotionele saaiheid. In de context van veel stoornissen wisselen inbraak en emotionele saaiheid zich af en toe af. Patiënten ervaren vaak indringing als reactie op bepaalde belangrijke stimuli, triggers genaamd. Veel patiënten zijn niet in staat de beelden van inbraak op een gecontroleerde manier te blokkeren en worden er letterlijk door overweldigd.
Oorzaken
De voornaamste oorzaak van een inbraak is een psychotraumatische gebeurtenis. Psychotrauma's zijn psychologische, ziels- of mentale trauma's die mentaal letsel hebben veroorzaakt. Elke traumatische gebeurtenis gaat gepaard met een sterke schudding van de psyche. Verschillende ziektebeelden kunnen groeien op de voedingsbodem van traumatische ervaringen. Een van de bekendste hiervan is posttraumatisch spanning wanorde, zoals deze het meest algemeen bekend is in de context van oorlogsgebeurtenissen. Posttraumatisch spanning stoornis ontwikkelt zich na traumatiserende gebeurtenissen van catastrofale omvang. Het traumatiserende bedreigende karakter van de situatie hoeft niet per se te corresponderen met een bedreiging voor zichzelf, maar kan ook corresponderen met een extern waargenomen dreiging voor anderen. Meestal posttraumatisch spanning stoornis volgt ongeveer zes maanden na de traumatische gebeurtenis. In de context van posttraumatische stressstoornis speelt indringing een overheersende rol, maar het symptoom is ook relevant voor aandoeningen als acute stressreactie. Elke indringing wordt veroorzaakt door een trigger- of sleutelstimulus die de patiënt herinnert aan het ervaren trauma. Het binnendringen verschilt van traumapatiënt tot traumapatiënt. Bovendien kan het symptoom voor dezelfde traumapatiënt van tijd tot tijd verschillen, de ene keer overeenkomt met bijvoorbeeld nachtmerries en de volgende keer met slopende flashback-beelden gedurende de dag. De traumapatiënt beleeft de traumatische gebeurtenis tegen zijn of haar wil in talloze details tijdens het binnendringen. Deze herbeleving van het trauma omvat meestal naast beelden en percepties ook gedachten. Kinderen met een posttraumatische stressstoornis na misbruik hebben bijvoorbeeld de neiging om de traumatische ervaring na een inbraak in de context van spel na te bootsen. Tijdens het binnendringen heeft de patiënt geen controle over zijn of haar geheugen en zijn volgorde. Het binnendringen ontsnapt dus aan de controle van de wil en kan de getroffen persoon zodanig overweldigen dat "sprakeloze terreur" optreedt. In deze context kunnen patiënten vaak niet bewegen of praten. Inbraken kunnen niet worden geblokkeerd. In de meeste gevallen wordt een inbraak onmiddellijk afgewisseld met emotionele gevoelloosheid. Patiënten vermijden vaak situaties die mogelijke triggers kunnen herbergen.
Symptomen, klachten en tekenen
Inbraak manifesteert zich voornamelijk door een traumatiserende situatie opnieuw te beleven. Getroffen personen lijden aan flashbacks of terugkerende dagdromen die moeilijk te beheersen zijn. Zo worden patiënten overweldigd door de prikkels, wat kan leiden tot zweten, nervositeit en paniekaanvallen Inbraak wordt veroorzaakt door belangrijke stimuli en kan enkele seconden tot enkele minuten duren. Naast beelden, gevoelens en percepties roept het herbeleven van het trauma ook negatieve gedachten op. Typisch treden de kenmerkende klachten op tijdens ontspannen periodes en 's nachts. Nachtmerries kunnen optreden tijdens de slaap, die vaak het trauma als thema hebben en daardoor de nachtrust verstoren. Dienovereenkomstig kan een inbraak secundaire symptomen veroorzaken, zoals 피로, prikkelbaarheid en malaise. Bij bepaalde aandoeningen vindt indringing plaats in interactie met emotieloos gedrag. Dan zijn er vaak nog meer gedragsafwijkingen door de veelvuldige stemmingswisselingen en de daarmee gepaard gaande psychologische stress. De patiënten lijken emotioneel van streek en lijden vaak aan psychosomatische klachten. Dus onvrijwillig spiertrekkingen kan optreden, wat leidt tot verdere beperkingen in het dagelijkse leven van de getroffen persoon. Als het binnendringen therapeutisch wordt behandeld, kunnen de symptomen en klachten langzaamaan worden verminderd. Als er geen behandeling is, zijn er vaak meer psychische aandoeningen het gevolg van de traumatische ervaring.
Diagnose en verloop van de ziekte
Inbraak is gewoon een symptoom. De psycholoog herkent het meestal in de onmiddellijke context van het grotere kader van verschillende primaire aandoeningen. Intrusies spreken altijd over trauma-gevolgen. De ernst van de inbraak hangt tot op zekere hoogte af van de ernst van de traumatische omwenteling. Niet elke traumapatiënt lijdt noodzakelijkerwijs aan indringers. Hoewel inbraak een versterkend symptoom is in de context van traumadiagnose, hoeft het dus niet aanwezig te zijn voor een diagnose van psychotrauma. De prognose voor patiënten met een inbraak is afhankelijk van de primaire aandoening en de oorzakelijke traumasituatie.
Complicaties
Omdat binnendringen meestal een psychologische klacht is, resulteert het ook primair in psychische onrust of Depressie Het is niet ongebruikelijk dat patiënten ernstig lijden paniekaanvallen of angst in het proces, die verder kan leiden zweten. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt aanzienlijk beperkt en verminderd door de inbraak. In veel gevallen worden sociale contacten verbroken. De getroffen persoon lijkt vermoeid en moe en neemt niet langer actief deel aan het leven. Zelfbeschadigend gedrag kan ook voorkomen. Patiënten zijn vaak agressief of prikkelbaar en hebben daar last van stemmingswisselingen Bovendien kan het binnendringen leiden op onvrijwillige spierbewegingen of spiertrekkingen, die het dagelijkse leven van de getroffen persoon blijven beperken. Concentratie en coördinatie worden hier meestal ook door aangetast voorwaarde De behandeling kan plaatsvinden met behulp van medicatie of via therapie In veel gevallen hebben de medicijnen andere bijwerkingen en kunnen dat ook leiden tot ernstig 피로 Niet in alle gevallen is de therapie belooft een positief beloop van de ziekte.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als emotioneel stressvolle gebeurtenissen herhaaldelijk worden ervaren in dromen of mentaal ontspannen situaties, is er reden tot bezorgdheid. Als daardoor slaapstoornissen of angst om in slaap te vallen optreden, moet een bezoek aan de dokter worden gebracht. Als er na traumatische ervaringen plotselinge en oncontroleerbare momenten zijn van de opkomende herinneringen in het dagelijks leven, wordt aanbevolen om een arts of therapeut te raadplegen. Als de getroffen persoon de intrusies emotioneel stressvol vindt en er emotioneel leed optreedt, is het raadzaam om hulp te zoeken bij het verwerken van de gebeurtenissen. Als de getroffen persoon zich terugtrekt uit de sociale omgeving, gesprekken over de ervaring vermijdt of als zijn persoonlijkheid verandert, is een bezoek aan een arts aan te raden. Ontwikkelingen moeten ook met een arts worden besproken als de intrusies maanden of jaren na de oorspronkelijke gebeurtenis beginnen. Als door de psychische toestand van de getroffen persoon niet meer kan worden voldaan aan de dagelijkse professionele en privé-eisen, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. Als er nog meer psychische stoornissen optreden, zoals depressieve ervaringsstaten, melancholische gedragspatronen of een sterk euforisch uiterlijk, is een arts nodig. Bij sterke gewichtsveranderingen, paniekgedrag, innerlijke rusteloosheid, verstoringen van concentratie Naast het verlies van levensvreugde, wordt de getroffen persoon geadviseerd om contact op te nemen met een arts of therapeut.
Behandeling en therapie
Medicamenteuze therapieën zijn beschikbaar om symptomatische indringing te onderdrukken en te verlichten. Kalmerende middelen, antidepressiva, selectief serotonine heropnameremmers, en neuroleptica zijn bijzonder nuttig voor de behandeling, maar deze symptomatische behandeling geneest de patiënt niet. Om tot genezing te komen, moet een oorzakelijke behandeling plaatsvinden. Voor traumapatiënten komt causale behandeling overeen met psychotherapie, die wordt toegepast in verschillende procedures. Naast psychoanalytische methoden zijn in deze context fantasierijke methoden gebruikelijk, die beginnen met innerlijke beelden en droomachtige verwerkingspaden op een dieper niveau van de psyche. Gedragstherapie Aan de andere kant streven benaderingen blootstelling aan de traumatische stimuli na en bereiken idealiter cognitieve herstructurering die stressvolle herinneringen verzacht en controleerbaar maakt. In narratieve procedures volgt de patiënt zijn of haar menselijke drang om de individuele indringingselementen van het trauma samen te voegen tot een samenhangend verhaal en ze betekenisvol te integreren in het persoonlijke levensverhaal. Bij Eye Movement Desensitization, intensieve stimulatie van beide hersenhelften van de hersenen door oogbewegingen, geluiden of aanraking is bedoeld om onvolledig geïntegreerde herinneringen tot verwerking te brengen. Gestalt therapie richt zich tegelijkertijd op lichaam, geest en ziel. Daarnaast worden lichaamstherapie-methoden zoals TRE-oefeningen gebruikt. Creatieve therapiemethoden zijn ook geschikt om trauma in individuele gevallen te overwinnen, zoals specifiek voor kinderen.
Vooruitzichten en prognose
Inbraak is geen stoornis op zich. Het wordt beschouwd als een symptoom dat optreedt tijdens een sterk vormende, ervaren gebeurtenis. De interne herhaling van de ervaren gebeurtenis kan zowel bij gezonde als bij zieke mensen voorkomen. Daarom heeft het niet altijd een ziektewaarde. Dit hangt af van de ervaringen en opgebouwde ervaringen van de getroffen persoon. Het wordt meestal gediagnosticeerd bij mensen die een trauma hebben meegemaakt en een arts hebben geraadpleegd. In het geval van een ernstig trauma moet de getroffen persoon therapie zoeken om de bestaande symptomen te verlichten. Het beleefde moet worden verwerkt of doorgewerkt om tot verbetering van de kwaliteit van leven te komen. Hoe succesvoller de therapie, hoe minder stoornissen en onregelmatigheden, zoals indringing, zullen optreden. Als de getroffen persoon weigert therapeutische hulp te zoeken, kan naast een verminderde kwaliteit van leven een toename van psychologische en emotionele stress worden verwacht. De prognose verslechtert, omdat in veel gevallen de zelfhulpregulatie van het organisme niet voldoende is om de ervaring te verwerken. Bovendien wordt het genezingsproces verlengd. Afhankelijk van iemands persoonlijkheid kan de ervaring van een licht trauma na verloop van tijd verbeteren, zelfs zonder de hulp van een arts of therapeut. Desalniettemin melden getroffen personen zelden dat ze geen symptomen hebben.
het voorkomen
Het symptoom van indringing kan alleen worden voorkomen voor zover oorzakelijk psychotrauma kan worden vermeden. Traumatische gebeurtenissen zijn nauwelijks te voorkomen. Naar schatting heeft 90 procent van alle mensen tijdens hun leven minstens één trauma meegemaakt. Hoewel indringers kunnen worden voorkomen door de belangrijkste stimuli strikt te vermijden, is deze benadering contraproductief voor traumabeheer.
Nazorg
Voor patiënten met een indringing is het belangrijk om in de nazorgfase de uitlokkende prikkels te vermijden. De psychologische en emotionele spanningen in het dagelijks leven zijn enorm. Daarom moeten patiënten doorlopende medische en psychologische zorg krijgen. Muziek- en kunsttherapie, ontwerptherapiebenaderingen, licht- en aromatherapieën, en reminiscentie en gedragstherapie behandelingen zijn cruciale strategieën in de nazorg. Leven met indringers kan in de loop van de tijd mogelijk worden gemaakt door patiënten te helpen zichzelf te helpen. Positieve veranderingen in het leven van de patiënt kunnen hieraan bijdragen. Het volledig afstoten van een traumatische ervaring blijft echter relatief onmogelijk voor de patiënt. Als de medische en psychologische nazorg echter uitblijft, blijft de kwaliteit van leven van de patiënt enorm beperkt. Om innerlijke rust bij de patiënt te bereiken, is medicamenteuze behandeling noodzakelijk. Op deze manier worden de symptomen van indringing op lange termijn beheersbaar. Rusteloosheid en slaapstoornissen worden behandeld. Homeopathische middelen bestaande uit lavendel, valeriaan, passiebloem of Sint-janskruid zijn behulpzaam. Deze kunnen dan zonder aarzelen door de patiënt worden ingenomen in de vorm van capsules of thee. Echter, als het werkingsmechanisme van homeopathische middelen is niet voldoende, het is noodzakelijk om toevlucht te nemen tot het voorschrijven van drugs For verdoving en slaap.
Wat u zelf kunt doen
Naast medicamenteuze therapie wordt inbraak beheerd door middel van verschillende gedragstherapie methoden. Onder leiding van een therapeut kunnen veel van deze strategieën zelf worden gebruikt om indringing te voorkomen. Desensibilisatie van oogbewegingen, waarbij de patiënt geluiden, aanraking en oogbewegingen gebruikt om herinneringen te verwerken, is bijvoorbeeld effectief gebleken. Afgezien daarvan is het belangrijk om belangrijke prikkels te vermijden of om ermee om te gaan. Ook hier is een begeleidende therapie aangewezen, die door de getroffen persoon in het dagelijks leven wordt voortgezet. Dit is bedoeld om de posttraumatische stressstoornis op lange termijn te boven te komen en daarmee ook het mentale te herstellen volksgezondheid van de getroffenen. De causale behandeling kan worden ondersteund door symptomatische therapie van de individuele symptomen. Innerlijke rusteloosheid en nervositeit kunnen worden behandeld met behulp van natuurlijk sedativa uit de natuur en homeopathie De geneeskrachtige planten valeriaan en Passiebloemzijn bijvoorbeeld effectief gebleken en kunnen als thee of in de vorm van worden ingenomen capsules or dragees. Homeopathie levert de preparaten Argentum nitricum, Arnica, Chamomilla en Aconitum napellus Als de symptomen echter ernstig zijn, moet de arts een medicijn voorschrijven.
