Wanneer spelers hard tegen de planken botsen, glijd dan meters over het ijs in een val, of pak een stok tussen de ribben, wil je als toeschouwer niet echt van plaats wisselen. Maar hoe zwaar ijshockey ook mag lijken, de sport is onschadelijker dan velen denken. Dat komt omdat de professionele beschermingsmiddelen die tegenwoordig standaard zijn voor ijshockeyspelers, de meeste slagen en vallen met een stick kunnen opvangen.
IJshockey: bescherming is regulering
IJshockey is een teamsport die op een ijsoppervlak wordt gespeeld met twee teams van elk vijf veldspelers en een keeper. Met behulp van speciale ijshockeysticks proberen de spelers een harde rubberen schijf, de puck genaamd, in het doel van de tegenstander te krijgen. Beide spelers dragen schaatsen en gewatteerde beschermingsmiddelen. Deze bestaat uit een helm met vizier of rooster, een nek beugel, borst beschermers, elleboogbeschermers, genitale beschermers, scheenbeschermers die tot boven de knie reiken en dikke handschoenen. Onder de beschermende bepantsering wordt thermisch ondergoed en een gewatteerde broek gedragen, en daaroverheen komt de trui, die de aansluiting bij een team aangeeft. Omdat de doelverdediger bijzonder kwetsbaar is voor de scherpe schoten met de puck, draagt hij een keelbeschermer, een borst beschermer en een speciale helm naast de normale uitrusting.
Veel voorkomende verwondingen bij ijshockey
Een ijshockey-puck kan met een krachtige slag tot 160 kilometer per uur bereiken. Als het vervolgens een onbeschermd gebied raakt, zijn snijwonden en kneuzingen onvermijdelijk. Opzettelijke of onbedoelde stokslagen van tegenstanders of een harde stoot tegen de planken rond het ijsoppervlak veroorzaken ook vaak verwondingen. Door de snelle, agressieve speelstijl en de speciale omstandigheden op het ijs is er een typisch blessurepatroon bij ijshockey. Ongeveer 80 procent van de verwondingen zijn acute trauma's, meestal als gevolg van direct lichamelijk contact in een duel. De overige 20 procent betreft overbelastingsblessures. Negen op de tien profspelers lopen minstens één blessure per seizoen op. Sinds de wonden zijn meestal oppervlakkig en gemakkelijk te behandelen, deze statistiek getuigt niet noodzakelijkerwijs van de gevaarlijke aard van de sport.
Hoofd- en armletsel bij ijshockey.
Hoofd blessures behoren tot de meest voorkomende blessures bij ijshockey, goed voor 33 procent van alle blessures. Laceraties of snijwonden komen vaak voor op het gezicht, de nek en de schedels van spelers, maar de meeste kunnen ter plekke worden behandeld of gehecht. Dankzij moderne helmen, ernstig craniocerebrale trauma of breuken aan de neus- of jukbeen komen zelden voor bij ijshockey. Aangezien het dragen van halfvizieren in Duitsland verplicht is, zijn oogletsel bij ijshockey ook vrij zeldzaam. Met 21 procent zijn de armen en handen de tweede meest getroffen. De schouder wordt het meest aangetast, bijvoorbeeld door kneuzingen bij een val of bij het raken van de boards. Ondanks schouderbeschermers komen breuken en laesies herhaaldelijk voor als gevolg van stokslagen of pucks. Als een stok of puck met volle kracht de vingers raakt, kan zelfs een goed gevoerde handschoen niet veel: vinger breuken, kapsel- of ligamentscheuren. Doelmannen lopen een bijzonder risico op handblessures.
IJshockey: blessures aan benen en voeten.
Zeventien procent van sportverwondingen bij ijshockey zijn de benen, heupen en knieën van spelers betrokken. Klassieke ijshockeyongevallen zijn onder meer gescheurde ligamenten of capsules in de kniegewricht, vooral bij het mediale knieband. Zelfs fracturen van de knieschijf kan ondanks kniebeschermers optreden bij een zeer harde impact op het ijs of op de planken. In het gebied van de rand van de schoen komen kneuzingen en zelfs breuken vaak voor als gevolg van vallen of stokslagen. Met 11 procent frequentie, de voeten en enkel risico lopen op letsel. Bij de enkel gewrichts-, gescheurde ligamenten of verwondingen aan de syndesmose komen vaak voor. In de voet komen vaak fracturen van de middenvoet of voetwortel voor. Tot de zeldzamere klinische beelden bij ijshockey behoren verwondingen aan de wervelkolom en de romp. Door botsingen met andere spelers of de boards komen hier vaak kneuzingen voor, maar door de dikke padding van de protectoren zijn de blessures meestal niet zo erg.
Preventie van blessures
De meeste blessures bij ijshockey zijn acuut. Ze zijn meestal het resultaat van agressieve duels, stickhits of hits met de puck. Daarom is het dragen van professionele beschermingsmiddelen de basisvereiste voor een veilig spel. Langdurige schade en spierblessures kunnen worden voorkomen door uitgebreide warming-up fasen voorafgaand aan de training of wedstrijd. Als de spelers goed getraind zijn voorwaarde en fysiek fit, niets staat een wedstrijd met weinig blessures in de weg volgens het principe van "fair play".
