Patiënten met hyperalgesie ervaren licht pijnlijke prikkels met een hogere intensiteit. Deze vermindering in pijn drempel wordt bemiddeld door ofwel de centrale of perifere zenuwstelsel. Therapie wordt geleverd door conservatieve behandelingsstappen zoals pijn management.
Wat is hyperalgesie?
Pijn drempel is een variabele hoeveelheid en dus onderhevig aan schommelingen. Mensen hebben daardoor verschillende pijngrenzen. Opsporing van pijn is de verantwoordelijkheid van de nociceptoren. Deze vrije zenuwuiteinden van de gevoelige neuronen van de spinal cord worden aangetroffen in alle weefsels die als pijngevoelig worden beschouwd. Dienovereenkomstig detecteren nociceptoren oppervlaktepijn, diepe pijn en pijn in organen. De variabele gevoeligheid van Noziz receptoren verklaart de persoonsafhankelijke pijngrens. De pijndrempel komt overeen met de stimulusdrempel die ervoor zorgt dat nociceptoren een actiepotentiaal Deze drempel is niet alleen onderhevig aan vezelafhankelijke en individuele variaties, maar kan ook pathologisch veranderen in de context van verschillende ziekten. Met de term hyperalgesie verwijst geneeskunde naar een overmatige gevoeligheid voor pijn die resulteert in een abnormaal sterke reactie op pijnlijke stimuli. Pijnlijke prikkels zijn onder meer druk, koud, warmte of ontsteking Hyperalgesie wordt geclassificeerd als een van de hyperesthesieën en dus als een van de overgevoeligheden van de stimulus.
Oorzaken
Hyperalgesie is onderverdeeld in een primaire en een secundaire variant, afhankelijk van de oorzaak. Primaire hyperalgesie is aanwezig in de perifere gebieden zenuwstelsel bemiddelt de overgevoeligheid. Secundaire hyperalgesie komt daarentegen overeen met centraal gemedieerde overgevoeligheid en heeft dus de centrale zenuwstelsel als basis. Primaire hyperalgesie resulteert in een overmatige stimulusrespons door de drempel voor nociceptie in het perifere zenuwstelsel te verlagen. Deze vorm van hyperalgesie omvat voornamelijk overgevoeligheid voor koud stimuli en warmtestimuli. Doorgaans manifesteert secundaire hyperalgesie zich als overgevoeligheid voor mechanische prikkels. Verschillende ziekten van het zenuwstelsel kunnen in verband worden gebracht met hyperalgesie. De meest voorkomende primaire oorzaak van pathologische verandering in pijngevoeligheid is het neuropathisch pijnsyndroom na laesies van het zenuwstelsel. Kortom, hyperalgesie is eerder een symptoom dan een ziekte zelf en kan dus verband houden met bijvoorbeeld polyneuropathieën, herpes Zoster, De ziekte van Sudeck, MS of beroerte Patiënten met hyperalgesie reageren op nauwelijks pijnlijke prikkels met een overdreven reactie. Belangrijk hierbij is dat de prikkels die de pijn veroorzaken, over het algemeen inderdaad pijnlijke prikkels zijn. Een andere persoon zou de stimuli daarom ook als pijnlijk beoordelen, maar zou de intensiteit ervan aanzienlijk minder ervaren dan een patiënt met hyperalgesie. Allodynie moet in deze context worden onderscheiden van hyperalgesie. Patiënten met allodynie lijden, in tegenstelling tot die van hyperalgesie, aan pijnsensaties als reactie op een stimulus die in het geheel niet pijnlijk is. Ze voelen bijvoorbeeld pijn als ze met een veer aaien. Dit geldt niet voor patiënten met hyperalgesie. Afhankelijk van de oorzaak van hyperalgesie, wordt het symptoom geassocieerd met vele andere symptomen. Het type pijnsensatie hangt ook af van de primaire oorzaak. Bij het neuropathisch pijnsyndroom schiet de pijn bijvoorbeeld naar binnen als een aanval en wordt meestal omschreven als saai.
Ziekten met dit symptoom
- polyneuropathie
- Gordelroos
- De ziekte van Sudeck
- fibromyalgie
- Multiple sclerose
- Stroke
Diagnose en verloop van de ziekte
De eerste aanwijzingen voor hyperalgesie worden door de arts verkregen via de medische geschiedenis Om het aanvankelijke vermoeden te bevestigen, wordt een neurologisch onderzoek uitgevoerd. Als onderdeel van de diagnostische procedure worden de getroffen delen van de huid lichtjes overreden met bijvoorbeeld een kapotte houten stok. Een patiënt met hyperalgesie klaagt dan over overmatige pijn. Om de oorzaak van de ongevoeligheid te kunnen beoordelen, worden overwegend beeldvormende technieken gebruikt. Laesies van het centrale zenuwstelsel en een daarop gebaseerd neuropathisch syndroom kunnen bijvoorbeeld met een MRI worden opgehelderd. De prognose voor patiënten met hyperalgesie hangt af van de primaire oorzaak van de sensorische stoornis. Lesies in het centrale zenuwstelsel zijn prognostisch minder gunstig dan perifeer gemedieerde verlaging van de pijndrempel omdat het centrale zenuwweefsel mogelijk niet regenereert.
Complicaties
Hyperalgesie, of overmatige pijngevoeligheid, is vaak het gevolg van neuropathisch pijnsyndroom. Dit verwijst naar pijn die het gevolg is van schade aan het centrale of perifere zenuwstelsel. Hyperalgesie is dus op zichzelf geen ziekte, maar een symptoom. Een voorbeeld hiervan is gordelroos (herpes zoster). Als complicaties kunnen verschillende organen worden aangetast, waaronder bijvoorbeeld een aantasting van de ziekte op de hersenen (encefalitis) of de hersenvliezen (hersenvliesontsteking), maar ook op het oog en in zeldzame gevallen op het oor. In het ergste geval kan het zelfs leiden tot verlamming. Andere ziekten van een neuropathisch pijnsyndroom zijn polyneuropathieën, respectievelijk ziekten van de zenuwen, welke kan leiden naar [[Diabetes mellitus |Diabetische voet, dwz een verminderd gevoel aan de voet en het gevaar voor diabetici dat dit kan leiden tot onopgemerkt wonden, wat zelfs kan leiden tot amputatie. Verder, hart- er kunnen aanvallen optreden die onopgemerkt blijven omdat ze gevoelig zijn zenuwen functioneren niet naar behoren. Multiple sclerose (MS) kan ook leiden tot hyperalgesie en karakteristieke complicaties kunnen optreden. Naarmate de ziekte vordert, leidt dit tot spierzwakte en, in latere jaren, tot invaliditeit, wat leidt tot de behoefte aan langdurige zorg, evenals urineweg- en feces. incontinentie Dit kan worden verergerd door dementie, persoonlijkheidsverandering, en afgenomen leren vermogen.
Wanneer moet je naar een dokter?
De mate waarin iemand met bestaande hyperalgesie een arts moet zien, hangt gedeeltelijk af van zijn of haar subjectieve gemoedstoestand. Omdat hyperalgesie duidt op een bovengemiddelde gevoeligheid voor pijn, hebben de getroffenen er vaak veel last van. Dit komt omdat niet alleen verwondingen of misbruik hier overmatige pijn veroorzaken, maar ook al lichamelijke prikkels zoals warmte, koud en druk. Natuurlijk lijden mensen met hyperalgesie ook extreem aan de gebruikelijke pijn die gepaard gaat met veel ziekten, die over het algemeen als onaangenaam maar draaglijk wordt beschouwd. Hyperalgesie is geen ziekte op zich, maar een syndroom, meestal als gevolg van een verhoogde nerveuze gevoeligheid voor pijn. Voor de behandeling van hyperalgesie gaat de getroffen persoon het beste in handen van een neuroloog. Hij zal proberen de pijn te verzachten. Daarnaast geeft hij zijn patiënten tips over hoe hij zijn dagelijkse leven kan inrichten om de effecten van hyperalgesie zoveel mogelijk te beperken. Tegelijkertijd zal de specialist echter ook verduidelijken of de hyperalgesie niet is gebaseerd op een ernstige ziekte die moet worden behandeld, bijvoorbeeld van de zenuwen zich. Als een patiënt met hyperalgesie momenteel acuut lijdt aan een ziekte die gepaard gaat met pijn, zoals invloed Met hoofdpijn of tandheelkundige ettering wordt uiteraard ook een beroep gedaan op de behandelende internist of tandarts, idealiter in samenwerking met de neuroloog.
Behandeling en therapie
Behandeling van hyperalgesie hangt af van de specifieke oorzaak. Een perifere verlaging van de pijndrempel kan causaal worden behandeld en is mogelijk te genezen. pijnbestrijding biedt conservatieve behandelmethoden. Wanneer hyperalgesie wordt geassocieerd met een verminderde werking zenuwcel metabolisme, repetitieve zenuwblokkades gebruiken lokale anesthetica kan voorkomen. Een continue variant is ook een optie in de vorm van geïmplanteerde katheters. Zo wordt enerzijds de geleiding van de pijnprikkel onderbroken. Vegetatieve zenuwen worden daarentegen geblokkeerd, dus dat bloed de druk neemt toe en het verstoorde metabolisme wordt verbeterd. Continue anesthesiekatheters worden geïmplanteerd via een canule. In het geval van laesies van het centrale zenuwstelsel als oorzaak van hyperalgesie zijn er nauwelijks behandelingsmogelijkheden. In dit geval kan de behandeling alleen symptomatisch zijn, aangezien de oorzakelijke laesie van het centrale zenuwstelsel niet ongedaan kan worden gemaakt. Daarom is het symptomatisch therapie van een neuropathisch pijnsyndroom komt gewoonlijk overeen met een conservatieve farmacologische behandeling, die geneesmiddelengroepen kan omvatten zoals antidepressivaanticonvulsiva, opioïden en onderwerpen zoals Lidocaïne or capsaicin De ervaring heeft ook geleerd dat de pijngrens van het lichaam daalt zodra iemand veel pijn ervaart. Hyperalgesiepatiënten mogen natuurlijk geen pijnsituaties veroorzaken, maar ze mogen deze ook niet overdreven vermijden.
Vooruitzichten en prognose
Bij hyperalgesie is er een ernstige vermindering van de kwaliteit van leven. Getroffen personen voelen zelfs milde pijn zeer intens, wat een negatieve invloed heeft op het dagelijks leven. Hyperalgesie kan relatief goed worden geïdentificeerd door de arts door een milde prikkel op de huid In dit geval klaagt de getroffen persoon over ernstige pijn, die in feite niet optreedt. Met behulp van een MRI kunnen verdere onderzoeken worden uitgevoerd, waarmee de oorzaak van de hyperalgesie kan worden achterhaald. De behandeling kan op verschillende manieren worden uitgevoerd en hangt grotendeels af van de oorzaak van de hyperalgesie. In veel gevallen kunnen prikkels worden beperkt door pijnbeheersing Katheters kunnen ook worden ingebracht bij getroffen personen om de pijngeleiding te onderbreken en de symptomen te verlichten. In sommige gevallen, antidepressiva worden ook gebruikt om de psychologische gevoelens van pijn te verminderen. Over het algemeen kan niet worden voorspeld of de behandeling zal slagen. Het hangt ook sterk af van hoe lang de patiënt klaagt over hyperalgesie en hoe wijdverbreid het is geworden. Hyperalgesie kan worden voorkomen door een gezonde levensstijl.
het voorkomen
Hyperalgesie is het symptoom van schade aan het centrale of perifere zenuwstelsel. Hyperalgesie kan alleen worden voorkomen in de mate dat laesies van het centrale zenuwstelsel of perifere laesies kunnen worden voorkomen. Omdat het symptoom bijvoorbeeld verband houdt met beroertes en andere aandoeningen, omvatten preventieve maatregelen het nemen van voorzorgsmaatregelen om beroertes te voorkomen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Zelfs milde pijn wordt door patiënten zozeer waargenomen dat hun kwaliteit van leven er aanzienlijk onder lijdt. Omdat de diagnose niet altijd gemakkelijk is, kunnen patiënten vaak niet snel genoeg worden geholpen. Een arts kan de pijn van zijn patiënt niet voelen en daarom helpen alleen prikkels op de corresponderende zenuwen. Daarna is het mogelijk om door middel van MRI snel de oorzaak van de ziekte vast te stellen. Na een succesvolle diagnose moeten gedifferentieerde behandelingen, die ook verschillende prognoses met zich meebrengen, worden overwogen. Vaak een individu pijntherapie maakt al een toekomst zonder klachten mogelijk. Nog een erg handig therapie is de onderbreking van pijnoverdracht. In dit geval wordt permanent een katheter ingebracht, die de pijn permanent verdooft, waardoor de bijbehorende symptomen worden verlicht en de kwaliteit van leven aanzienlijk wordt verbeterd. Antidepressiva hebben het effect van het verminderen van de psychologisch geïnduceerde gevoeligheid voor pijn. Ook hiermee is groot succes te behalen en kan de getroffen persoon pijnloos het dagelijkse leven beleven. Of in alle gevallen een verbetering van de kwaliteit van leven kan worden bereikt, is echter in principe niet te voorspellen. Belangrijk voor het behandelingssucces van hyperalgesie zijn, zoals bij veel andere ziekten, een vroege diagnose en geen grote verspreiding van de ziekte. Als algemene preventieve maatregel is een over het algemeen gezonde levensstijl de beste voorwaarde.
