Inleiding - Het miltabces
De milt abces is relatief zeldzaam. Net als bij lever abcessen, de oorzaak zijn meestal ziekteverwekkers die in de bloedbaan zijn terechtgekomen. Bacteriële bronnen in het lichaam die milt veroorzaken abces kan het gevolg zijn van endocarditis, chronische tonsillitis of andere chronische bacteriële ontsteking van het lichaam. Een andere ontstekingsroute van een milt abces is het binnendringen van ziekteverwekkers van buitenaf, bijvoorbeeld na buikletsel als gevolg van een ongeval.
Diagnose
Ook hier, naast het patiëntgesprek en fysiek onderzoek, ultrageluid is erg belangrijk, omdat het de echografische symptomen kan vertonen die typisch zijn voor abcessen.
Symptomen
Net als bij de andere abcessen, bevindt het ontstekingsbeeld zich op de voorgrond met een miltabces, dat bestaat uit rillingen, koorts, toename van de tekenen van ontsteking in de bloed tellen. In het verdere verloop van de ziekte kan een septisch volledig beeld ontstaan, wat levensbedreigend kan zijn. Dit komt vooral voor als het abces te laat wordt gezien en behandeld.
Complicatie
Het abces kan doorbreken met de pus stroomt in de buikholte, die een wordt genoemd acute buik en is levensbedreigend voorwaarde dat moet onmiddellijk worden behandeld. De milt wordt sterk doorbloed bloed en dus is er ook het gevaar van een levensbedreigende bloeding in geval van een perforatie maar ook na chirurgische behandeling van de milt. Patiënten die er al last van hebben endocarditis moet beslist een profylactische antibioticumdekking krijgen om de vorming van een abces te voorkomen.
Therapie en behandeling
Een miltabces is een ernstige ziekte die, indien onbehandeld, binnen zeer korte tijd tot de dood leidt. Om deze reden zijn een snelle diagnose en een snelle start van de behandeling cruciaal voor een positief resultaat van de ziekte. Ten eerste krijgt de patiënt antibiotische therapie om de infectie te bestrijden die ten grondslag ligt aan het miltabces.
Bovendien kan het miltabces worden doorboord en kan de etterende secretie worden afgevoerd. De drainage wordt chirurgisch ingebracht of tegenwoordig voornamelijk CT-gestuurd. In ernstige gevallen kan het nodig zijn om onderdelen of alle milt (gedeeltelijke splenectomie of splenectomie).
Leven zonder milt is heel goed mogelijk, aangezien de milt geen vitaal orgaan is. Omdat de milt echter een belangrijk orgaan is van de immuunsysteemhebben patiënten na een splenectomie een verhoogd risico op het ontwikkelen van sepsis (bloed vergiftiging). Dit klinische beeld staat bekend als het OPSI-syndroom (overweldigende post-splenectomie-infectie).
In eerste instantie conservatieve behandeling met antibiotica kan ook worden geprobeerd. Als dit niet werkt, is een chirurgische drainage met wondspoeling van de abcesholte noodzakelijk. In ernstige gevallen moet de milt volledig worden verwijderd (splenectomie).
Om een miltabces te diagnosticeren, kan de arts een ultrageluid onderzoek, onder andere. Dit is een niet-invasieve methode waarbij een echografisch apparaat wordt gebruikt om de milt die in de bovenbuik ligt via de buikwand te scannen en weer te geven in een 2D-afbeelding. Het abces is duidelijk te onderscheiden van het gezonde miltweefsel door zijn capsule bindweefsel, die verschijnt als een witte structuur in de ultrageluid, en de donkere holte eronder.
Echografie kan worden gebruikt om de locatie van het abces in de milt te bepalen. Bovendien kan de maat nauwkeurig worden gemeten met behulp van het apparaat. Een miltabces kan worden gevisualiseerd door computertomografie (CT).
De voordelen van CT zijn dat het onderzoek een hoog contrast heeft, waardoor de interne organen goed afgebeeld te worden. De CT wordt binnen enkele minuten voorbereid, maar het onderzoek gaat gepaard met een bepaalde stralingsblootstelling voor de patiënt. Met behulp van een CT, gecontroleerd prik en drainage van het abces op de milt kan ook worden uitgevoerd.
Deze methode vermindert mogelijke complicaties, zoals het slecht functioneren van aangrenzende organen, en maakt een succesvolle behandeling mogelijk. Als alternatief voor chirurgische verwijdering van de gehele milt kan de arts overwegen om het abces aan te prikken, gevolgd door drainage van de secretie. In het verleden werd drainage van het miltabces uitgevoerd als onderdeel van een chirurgische ingreep.
Tegenwoordig wordt CT-geleide percutane drainage van de abcesholte als de standaardtherapie beschouwd: het miltabces wordt door de huid geprikt en de etterende secretie wordt via een drain afgevoerd. De gelijktijdige controle door middel van CT maakt de exacte lokalisatie van het abces mogelijk en verkleint de kans op een storing.
