Alopecia androgenetica is hormonaal erfelijk haaruitval veroorzaakt door een aangeboren overgevoeligheid van de haarzakjes voor het mannelijke geslachtshormoon testosteron Ongeveer 80 procent van de mannen en bijna 50 procent van de vrouwen lijdt aan erfelijke hormonen haaruitval tijdens hun leven.
Wat is hormonaal erfelijk haarverlies?
Hormonaal erfelijk haaruitval (alopecia androgenetica) is haarverlies van de hoofdhuid dat het gevolg is van een genetisch bepaalde overgevoeligheid van de haarzakjes voor mannelijk geslacht hormonen (androgenen), vooral testosteron, en treft vooral mannen. Bij alopecia androgenetica wordt onderscheid gemaakt tussen het mannelijke en het vrouwelijke type. Het mannelijke type alopecia androgenetica begint meestal in de vroege volwassenheid, mogelijk al tijdens de puberteit (alopecia praematura), en manifesteert zich aan het begin aan beide zijden frontotemporaal (aan de laterale voorhoofdwortels) door de zogenaamde terugwijkende haarlijn. Het vordert aanvankelijk langzaam haar verlies in het hoekpuntgebied ontwikkelt zich in het verdere verloop chronisch met tussenpozen tot kaal hoofd (calvities) met een uitsparing van een achterste, laterale haarkroon (tonsuur). Het vrouwelijke type hormonale erfelijkheid haar verlies begint later, meestal tijdens of na de menopauze als gevolg van hormonale veranderingen. Alopecia androgenetica van het vrouwelijke type manifesteert zich door diffuse klaring in het pariëtale gebied met weglating van een frontale haar stroken.
Oorzaken
Alopecia androgenetica is een polygeen (veroorzaakt door meerdere genen) haarverlies als gevolg van overgevoeligheid van haarzakjes voor mannelijk geslacht hormonen (androgenen), met name de actieve vorm dihydrotestosteron of testosteron De overgevoeligheid leidt tot een verstoring van de haargroei en tot een verkorte groei (anagene fase) en levensfase van de haarzakjes, die in toenemende mate atrofiëren (krimpen) en dunne korte wollige haren produceren (vellusharen), die kunnen uitvallen zonder nieuw haar teruggroeien. Als gevolg van hormonale veranderingen tijdens de menopauze, nemen de oestrogeenspiegels af en de invloed van mannelijk geslacht hormonen, die ook in kleine hoeveelheden door het vrouwelijke organisme worden geproduceerd, neemt toe. Deze veranderde testosteron-oestrogeenverhouding kan leiden niet alleen voor de zogenaamde damesbaard, maar ook voor hormonaal veroorzaakt haarverlies.
Symptomen, klachten en tekenen
Getroffen personen merken gewoonlijk merkbaar haarverlies op. Ze kunnen meer dan 100 haren per dag verliezen. In de meeste gevallen begint hormonaal erfelijk haarverlies met het zichtbaar dunner worden van de individuele haren. Tegelijkertijd zijn deze ook niet meer groeien net zo snel als voorheen. De getroffenen merken dit soms ook als het haar er lang over doet groeien terug na een bezoek aan de kapper. Typisch is er ook een pluizen van zogenaamd vellushaar aan de bovenkant van de hoofd Over het algemeen is het haar niet meer zo dicht als voorheen. In sommige gevallen zijn er ook individuele gebieden die helemaal kaal zijn. Dit begint meestal met de zogenaamde terugwijkende haarlijn aan de zijkanten van het voorhoofd boven de slapen. Daarna verspreidt het zich geleidelijk naar andere gebieden. Bij zowel mannen als vrouwen kan dit ook de achterkant van de hoofd In sommige gevallen kan zich een haarring vormen aan de zijkanten van het hoofd en de onderrug van het hoofd. Zelden leidt hormonaal erfelijk haarverlies in vergevorderde stadia tot kaalheid. Hormonaal erfelijk haarverlies treft alleen het haar op het hoofd. Wimpers, wenkbrauwen, baardhaar, intiem en lichaamshaar worden meestal niet beïnvloed.
Diagnose en verloop
Alopecia androgenetica kan worden gediagnosticeerd tijdens een fysiek onderzoek gebaseerd op het patroon van haaruitval. De diagnose kan worden bevestigd met behulp van een trichogram. In een trichogram worden geëpileerde haren (genomen met een klem boven het voorhoofd) geanalyseerd op hun haarwortelstatus, distributie patroon en groeipatroon. Bij hormonaal erfelijk haarverlies is er bijvoorbeeld sprake van een verkorte anagene fase (groeifase). Daarnaast laat een trichogram een uitspraak toe over de intensiteit van alopecia androgenetica. Het beloop en de prognose van hormonaal erfelijk haarverlies is moeilijk te voorspellen, zoals de verschillende therapeutische middelen maatregelen resulteren in individueel wisselend therapeutisch succes. Indien onbehandeld, gaat haaruitval bij alopecia androgenetica geleidelijk aan.
Complicaties
Haaruitval is in de regel geen volksgezondheidbedreigend voorwaarde voor de patiënt en dus niet leiden op specifieke complicaties of ongemakken die de gezondheid van de patiënt negatief kunnen beïnvloeden. Haaruitval leidt echter in veel gevallen tot psychisch ongemak en dus Depressie De meeste mensen voelen zich ongemakkelijk door het haarverlies en hebben daardoor een verminderd zelfrespect. In het ergste geval kan dit zelfs leiden aan suïcidale gedachten. Vooral kinderen kunnen door deze ziekte worden gepest of geplaagd. Niet zelden leidt de haaruitval ook tot de ontwikkeling van de zogenaamde Geheimratsecken, wat ook kan leiden tot schaamtegevoelens. Veel getroffen mensen nemen daarom niet langer actief deel aan het sociale leven of worden buitengesloten. Haaruitval is relatief goed te behandelen met behulp van medicatie of door transplantatie en leidt zelf niet tot verdere complicaties. Er is echter geen garantie over een positief verloop van de ziekte. Het is niet ongebruikelijk dat de gebruikte medicijnen bij patiënten verschillende bijwerkingen veroorzaken. Haaruitval heeft echter geen invloed op de levensverwachting van de patiënt.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Om de oorzaak op te helderen, moet altijd een arts worden geraadpleegd als haaruitval begint. Omdat de symptomen verschillende oorzaken kunnen hebben, wordt een onderzoek aanbevolen. In sommige gevallen kan een ziekte met ernstige gevolgen aanwezig zijn en dit moet worden uitgesloten. Als het haarverlies emotionele of mentale stoornissen veroorzaakt, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Zwelling van de hoofdhuid, roodheid, jeuk of littekens op de hoofdhuid moeten worden onderzocht en behandeld. In het geval van ontsteking, puistjes of scheuren op het hoofd, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Als slaapstoornissen, verminderd gevoel van eigenwaarde of hoofdpijn optreden, is een arts nodig. Bij gedragsverandering, depressieve of melancholische fasen en sociale terugtrekking dient een arts te worden geraadpleegd. Als er door de optische onzuiverheid veranderingen in de persoonlijkheid optreden en het welzijn enorm afneemt, is een bezoek aan een arts aan te bevelen. Mensen die een verminderde kwaliteit van leven ervaren of een aanhoudend gevoel van ongemak als gevolg van haarverlies ervaren, dienen medische of therapeutische hulp in te roepen. Aangezien met name hormonaal erfelijk haarverlies geen volksgezondheidbedreigend voorwaarde vanuit medisch oogpunt kan een cosmetisch chirurg bij veel patiënten blijvende esthetische veranderingen bewerkstelligen. Het is daarom aan te raden om gebruik te maken van een adviesgesprek en informatie over de verschillende mogelijkheden.
Behandeling en therapie
Diverse therapeutische maatregelen zijn beschikbaar voor hormonaal-erfelijk haarverlies. Aangezien de haarzakjes van de achterkant van het hoofd niet worden beïnvloed door overgevoeligheid voor testosteron bij hormonaal-erfelijk haarverlies, kan resthaar uit dit gebied worden getransplanteerd naar de kale plekken als onderdeel van een autoloog. haartransplantatie Daarnaast is er de mogelijkheid van haartransplantatie met kunsthaar. als toevoeging op deze cosmetische chirurgie procedures kan de progressie van haarverlies worden gestabiliseerd door middel van medicijnen therapie In dit geval haar tincturen met anti-androgene actieve ingrediënten zoals minoxidil of 17-alpha-estradiol worden aanvankelijk regelmatig in de hoofdhuid gemasseerd. Als er na drie tot zes maanden geen verbetering is, a therapie Met tablets kan worden aangegeven. Afhankelijk van het geslacht worden verschillende werkzame stoffen gebruikt bij hormonaal erfelijk haarverlies. Als de activiteit van de haarzakjes voldoende hoog is, finasteride kan worden gebruikt bij mannen met alopecia androgenetica. Als resultaat van de synthese van actief dihydrotestosteron van testosteron geremd door finasteridewordt het hormoongerelateerde haarverlies bij een groot deel van de getroffenen gestabiliseerd (ongeveer 80 tot 90 procent) en wordt haarverdikking in een goede helft bereikt. finasteride kan het libido en de potentie negatief beïnvloeden bij hogere doses. Bij vrouwelijke patiënten, vrouwelijke geslachtshormonen (progestines, oestrogenen), die een antiandrogene werking hebben, worden meestal gebruikt. Bijvoorbeeld combinatiepreparaten van chloormadinon (progestageen) en ethinyloestradiol (synthetisch oestrogeen) en enkelvoudige preparaten van chloormadinon, ethinylestradiol, dienen hebben goede therapeutische resultaten laten zien bij postmenopauzale vrouwen met alopecia androgenetica.
Vooruitzicht en prognose
De kansen om haaruitval te beteugelen zijn moeilijk prognostisch in te schatten. Sommige patiënten reageren niet of nauwelijks op medicatie. Bij andere mannen en vrouwen, drugs therapie benaderingen leiden tot een afname van de symptomen. Pas zes maanden na de start van de behandeling kan worden vastgesteld of de therapievorm succesvol is geweest of dat het proces van haarverlies weer intensiveert. Een volledige regeneratie van het vroegere haar dichtheid is prognostisch onmogelijk. Receptvrije behandelingspogingen leiden zeker tot zichtbare successen tegen een progressie van haarverlies op de lange termijn. De positieve prognose hangt echter af van regelmatig gebruik en de tolerantie hiervan tincturen Net als bij medicijnen, is de behandeling van de hoofdhuid de volgende jaren noodzakelijk, zo mogelijk zonder een onderbreking van de toepassing. Zonder behandeling ontstaat vroeg of laat kaalheid, vooral bij mannen. Dit kan alleen worden geëlimineerd door een dure haartransplantatie en laat niet zelden zichtbare tekenen van kunstmatige productie achter. Bij vrouwen kan de algehele haarvolheid weer verbeteren. Toch blijft het nog intacte haar door de erfelijke aanleg dunner dan voorheen. Verlichting van symptomen is heel goed mogelijk na de definitieve intrede in menopauze Maar hiervoor moet de hormonale erfelijke oorzaak van haarverlies zo vroeg mogelijk aan het begin van de menopauze worden vastgesteld.
het voorkomen
Er zijn geen preventieve maatregelen maatregelen tegen hormonaal-erfelijk haarverlies tot nu toe.
Nazorg
De nazorg bij hormonaal-erfelijk haarverlies is afhankelijk van de betreffende therapie. Als de getroffen persoon is behandeld met hormonale medicatie, moeten deze worden gecontroleerd in hoeveelheid en toepassing, evenals hun effecten, keer op keer en permanent. De controle is belangrijk om de voortgang of het ontbreken daarvan te documenteren en de behandeling indien nodig te wijzigen. In het geval van transplantatie, is het ook raadzaam om regelmatig de hoofdhuid en het haarpatroon te controleren. Ook moeten de transplantatieplaatsen en hechtingen onmiddellijk na de procedure en daarna met langere tussenpozen nauwkeurig worden gecontroleerd. Als het haarpatroon in de loop van de tijd op andere gebieden verandert, komen de getransplanteerde gebieden en de nieuwe kale plekken niet meer overeen en is het nodig om te bespreken hoe verder te gaan. Als daarentegen geen behandeling of therapie effectief is geweest, of als er verder niets is gedaan, kan de getroffen persoon genoegen nemen met een pruik voor de toekomst, waarbij eersteklas pruikenstudio's de voorkeur hebben om te bereiken een goede uitstraling. Bij erfelijk haarverlies heeft de patiënt recht op één recept voor een pruik van mensenhaar per kalenderjaar. Dit recept kan worden afgegeven door de dermatoloog of de huisarts. Mogelijk moet de getroffen persoon extra betalingen doen als er voor een duurder model wordt gekozen.
Wat u zelf kunt doen
Mensen met hormonaal erfelijk haarverlies kunnen hun toevlucht nemen tot verschillende maatregelen, huismiddeltjes en AIDS om de symptomen te verlichten of op zijn minst te verbergen. Eerst moet echter met het lijden naar de huisarts gaan. De arts kan zonder twijfel vaststellen of het echt om hormonaal erfelijk haarverlies gaat en vervolgens passende therapeutische maatregelen voorstellen. Over het algemeen een gezond en evenwichtig dieet is aanbevolen. Wie veel groente en fruit eet en voldoende drinkt, versterkt de haarwortels en voorkomt op natuurlijke wijze haaruitval. Regelmatige lichaamsbeweging heeft een soortgelijk effect. Sport versterkt het immuunsysteem en voorkomt spanning - een essentiële factor bij haaruitval. Beproefde natuurlijke remedies zijn onder meer aloe vera en amla-olie. Een klassieke alkalische behandeling kan ook haaruitval verminderen en het haar op het hoofd dikker maken. Een huismiddeltje: bier. De drank wordt als shampoo op de hoofdhuid aangebracht en revitaliseert op natuurlijke wijze de haarwortels met zijn versterkende ingrediënten. Een ander huismiddeltje is een aftreksel van ui blokjes en wrijven alcohol Ook gemasseerd in de hoofdhuid, vermindert het afkooksel haaruitval en voorkomt het ook roos.
