HIV-infectie is niet hetzelfde als 에이즈 Aanvankelijk is een infectie die wordt veroorzaakt door het hiv-virus (hiv) alleen de infectie die wordt veroorzaakt door het virus dat de infectie veroorzaakt, die vervolgens kan leiden naar 에이즈.
Wat is een hiv-infectie?
menselijk immunodeficiency virus (HIV) is een retrovirus. Onbehandelde HIV-infectie leidt tot 에이즈 na een symptoomvrije periode die gewoonlijk meerdere jaren duurt. Klik om te vergroten. De mens immunodeficiency virus is in het Engels bekend als het humaan immunodeficiëntievirus of HIV. Wanneer besmet met dergelijke virussenspreekt men niet direct van een AIDS-ziekte, omdat AIDS alleen het optreden van de eerste symptomen beschrijft en niet de infectie met deze ziekteverwekker op zich. Herkenbare symptomen als gevolg van een infectie beschrijven het laatste stadium van hiv, men spreekt nu van een ziekte, het verworven immuundeficiëntiesyndroom - aids. HIV-infectie werd voor het eerst beschreven in de jaren tachtig in de Verenigde Staten en is nog steeds een behandelbare, maar niet geneesbare en meestal dodelijke ziekte.
Oorzaken
De meest voorkomende transmissieroute bij een hiv-infectie is onbeschermde geslachtsgemeenschap. Bij de kleinste slijmvliesletsels infecteren de partners zichzelf daardoor onopgemerkt. Het risico op een hiv-infectie is ook erg hoog bij de overdracht van hiv-geïnfecteerden bloed, vaak in de drugsomgeving, wanneer verslaafden spuiten en naalden van andere verslaafden gebruiken. Een zeer klein deel van de geïnfecteerde mensen raakte tijdens zwangerschap of door een zieke moeder borstvoeding te geven. Over het algemeen is een bepaalde hoeveelheid viraal materiaal vereist voor overdracht en dit gebeurt via lichaamssappen zoals bloed, sperma, vaginale afscheidingen en moedermelk. Echter, druppel infectie is niet mogelijk. Onvoldoende voorlichting van de bevolking over deze ziekte en lage kennis over de infectierisico's verhinderen de beheersing hiervan besmettelijke ziektevooral in Zuid-Afrika is de prevalentie bijzonder hoog.
Symptomen, klachten en tekenen
Hiv-infectie vertoont vaak symptomen in de acute fase na infectie. Deze verschijnen dan binnen een paar dagen of weken. Ze omvatten uitslag op het bovenlichaam, overvloedig nachtelijk zweten, mond zweren, koorts, 피로 en hoofd en nek pijn. Bovendien, gewrichtspijn, gezwollen weefselvocht knooppunten en opgezwollen amandelen komen ook voor. Over het algemeen kan het symptoombeeld erg lijken op dat van invloed Af en toe vertonen geïnfecteerde personen helemaal geen symptomen. Ook komen bijna nooit alle symptomen tegelijkertijd voor, maar slechts enkele of slechts één ervan. Omdat de meeste symptomen niet specifiek zijn, is het nog niet mogelijk om hieruit een hiv-infectie af te leiden. Zodra de acute fase van de hiv-infectie voorbij is en het lichaam heeft geproduceerd antilichamen, de symptomen verdwijnen. Er is een lange en symptoomloze latentiefase. Uiteindelijk, wanneer de immuunsysteem voldoende beschadigd is door hiv, kunnen opportunistische infecties optreden, waarvan het type en de hoeveelheid ook bepalen of aids uiteindelijk wordt gediagnosticeerd. De overgang van hiv-infectie met ernstige symptomen naar aids verloopt in dit geval soepel. Opportunistische infecties omvatten schimmelinfecties, bacteriële en virale infecties en diverse andere aandoeningen die kunnen voorkomen bij immuungecompromitteerde personen.
Type cursus
HIV behoort tot de retrovirussen en het vereist de kern van een gastheercel om zich te vermenigvuldigen. Binnen het ziekteverloop van een hiv-infectie kunnen verschillende stadia van de ziekte worden onderscheiden. Na infectie verschijnen vaak enkele weken later symptomen die sterk lijken op de griep en kan daarom onopgemerkt blijven: Fever, diarree, hoofdpijn, zwelling van de weefselvocht knooppunten, pijnlijke ledematen. In de daaropvolgende jaren, HIV antilichamen zijn detecteerbaar bij de patiënt, maar geïnfecteerde personen kunnen leven zonder symptomen te ontwikkelen. Bij het zogenaamde lymfadenopathiesyndroom, weefselvocht zwelling van de knooppunten kan gedurende enkele maanden in verschillende delen van het lichaam voorkomen, en in het AIDS-relatet-complex, gewichtsverlies, nachtelijk zweten en koorts kan gezien worden. De gemiddelde levensverwachting bij het begin van volledige AIDS is echter slechts twee jaar; Er treden opportunistische infecties op en er kunnen zich kwaadaardige tumoren ontwikkelen.
Complicaties
Hiv-infectie gaat gepaard met veel complicaties. Enerzijds is de gedachte aan een hiv-infectie een zware last voor de betrokkene, aangezien het volgens de huidige medische kennis niet te genezen is. Dit kan leiden aan de ontwikkeling van Depressie Dit kan op zijn beurt een verzwakt gevoel van eigenwaarde veroorzaken en gepaard gaan met slaapstoornissen, 피로 en een daling van de prestaties. In sommige gevallen wordt verslavend gedrag verhoogd met betrekking tot alcohol en drugs, wat ernstige gevolgen kan hebben. In het ergste geval kunnen patiënten zelfmoordgedachten hebben, die ze vervolgens uitvoeren. Bovendien kan de hiv-infectie, indien onbehandeld, zich verspreiden en kan de laatste fase van aids ontstaan. Getroffen mensen zijn erg vatbaar voor infecties en andere ziekten, waardoor ze sneller ziek worden. Zelfs nogal ongebruikelijke ziekten zoals een schimmelziekte (bijvoorbeeld Candidasoor) of atypisch longontsteking komen nu vaker voor. Onschadelijke infecties die normaal gesproken spontaan genezen bij gezonde mensen, zijn levensbedreigend voor de aidspatiënt. Bijzonder tumor ziekten zoals Kaposi's sarcoom kan vooral voorkomen bij AIDS-patiënten. De levensverwachting is ook lager. AIDS-patiënten hebben een verdere levensverwachting van tien jaar therapie, en slechts een jaar zonder therapie. Daarnaast bestaat er ook een risico dat hiv-geïnfecteerde mensen andere mensen kunnen besmetten als ze onbeschermde geslachtsgemeenschap hebben.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Omdat een HIV-infectie dat kan leiden tot het overlijden van de getroffen persoon in het ergste geval moet deze ziekte altijd door een arts worden onderzocht. Hoewel directe behandeling niet mogelijk is, zijn bezoeken en regelmatige controles bij een arts erg nuttig. In de regel permanent vermoeidheid en 피로 kan wijzen op een HIV-infectie. Erge, ernstige hoofdpijn of pijnlijke ledematen komen ook voor en gaan gepaard met diarree or braken Veel patiënten hebben ook last van koorts of verlies van eetlust als gevolg van een HIV-infectie. Als deze klachten zich over een langere periode voordoen, is een bezoek aan een arts daarom noodzakelijk. Bovendien hebben veel getroffen personen ook last van hevige jeuk of uitslag op de huid huid De vatbaarheid voor infecties neemt ook significant toe door de hiv-infectie, waardoor getroffenen vaker last hebben van ontstekingen en infecties. Beperkingen en klachten van de zenuwen kan ook verwijzen naar de hiv-infectie. Bij een vermoeden kan de hiv-infectie worden onderzocht door een huisarts. Verdere behandeling van de ziekte hangt af van de symptomen.
Behandeling en therapie
In principe is de ziekte met aids nog niet te genezen, het beloop van een hiv-infectie kan op zijn best worden uitgesteld. Een effectieve methode van therapie is een zeer actieve antiretrovirale therapie, of HAART. Ten minste drie verschillende antiretrovirale middelen drugs worden gecombineerd om HIV-replicatie te remmen, wat de immuunsysteem en vermindert de symptomen. Dit therapie vereist een goede medewerking van de patiënt. Echter, het nemen van deze remmende drugs leidt tot enorme bijwerkingen. Bij levenslange behandeling ernstige schade aan de darmen, lever, zenuwen or cardiovasculair systeem is mogelijk. Deze combinatietherapie moet soms worden aangepast of zelfs stopgezet vanwege de bijwerkingen die gebeuren. Het is belangrijk dat de geneesmiddelen in combinatietherapie voor de behandeling van hiv-infectie niet tot resistentie leiden en dus geen remmend effect meer kunnen hebben. AIDS is een multisysteemziekte, wat betekent dat naast medische behandeling en begeleiding ook psychosociale zorg erg belangrijk is. Het sociale systeem van een patiënt wordt aangetast, wat het gevolg kan zijn van noodzakelijke veranderingen in de beroepsstatus, en sociale terugtrekking is vaak het gevolg van aanhoudend Depressie, angst of schuldgevoel bij een geïnfecteerde persoon.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor een hiv-infectie hangt af van het tijdstip waarop de medicamenteuze behandeling na infectie wordt gestart. Verder speelt het optreden van andere chronische ziekten een rol in de prognose. Indien onbehandeld na een HIV-infectie, is te verwachten dat binnen 8 tot 15 jaar de immuunsysteem van de getroffen persoon zal zodanig worden vernietigd dat aids zal uitbreken en de dood zal plaatsvinden als gevolg van de ziekten die optreden. Deze prognose kan van geval tot geval sterk verschillen: in enkele gevallen blijft het virus ook levenslang inactief en hebben getroffenen een nauwelijks onderdrukt immuunsysteem. De prognose met consistente antiretrovirale behandeling is daarentegen significant beter. Zo kan de uitbraak van aids in de overgrote meerderheid van de gevallen worden voorkomen dankzij medicamenteuze combinatietherapie. De levensverwachting van mensen die 25 jaar of jonger zijn op het moment dat de therapie wordt gestart en die niet aan andere ziekten lijden, wordt niet als verminderd beschouwd. De situatie is anders in gevallen waarin andere ziekten, zoals hepatitis C of een verslavende aandoening, beperken ook het leven van de getroffenen. In deze gevallen kan de levensverwachting met meerdere jaren worden verkort. Daarnaast kunnen de medicijnen leiden tot langdurige schade aan bijvoorbeeld de nieren of met betrekking tot vet distributie Deze gevolgen kunnen echter goed worden beheerst door een tijdige verandering van medicatie. Over het algemeen is de prognose voor hiv-infectie echter goed en het is ook te verwachten dat de bijwerkingen door nieuwe medicijnen minder ernstig zullen zijn.
Nazorg
Volgens de huidige stand van de wetenschap is hiv niet te genezen. Getroffen individuen moeten daarom de gevolgen voor de rest van hun leven het hoofd bieden. Nazorg heeft tot doel de overgang naar aids te voorkomen en eventuele klachten te verlichten. Naast persoonlijke verantwoordelijkheid, die onder meer wordt gehandhaafd door middel van beschermde geslachtsgemeenschap, is drugsondersteuning noodzakelijk. Aangezien er een combinatie van middelen is, zijn regelmatige vervolgonderzoeken aangewezen. De huidige status wordt voornamelijk bepaald door bloed testen. Veranderingen in medicatie zijn niet ongewoon. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten bijwerkingen melden. De actieve ingrediënten remmen het aanleggen van virussen voor immuuncellen, blokkeer bepaalde virussen enzymen of interfereren met een ander enzym. Geschikte medicijnen zijn onder meer toegangsremmers, integraseremmersproteaseremmers en reverse transcriptaseremmers. Het lijkt problematisch dat het HI-virus na enige tijd muteert. Dit vereist dichtbij Grensverkeer Patiënten dienen zich absoluut te houden aan het ritme dat door de behandelende arts wordt voorgesteld. Bij het optreden van acute klachten dient direct een huisarts geraadpleegd te worden gezien de blijvende verzwakking van het lichaam. Op sociaal gebied moet de dichtstbijzijnde omgeving worden geïnformeerd over de ziekte. Regelingen voor het uitbreken van aids zijn belangrijk. Soms leidt een hiv-infectie ook tot existentiële angsten. Indien nodig is psychologische of pastorale ondersteuning noodzakelijk.
Wat u zelf kunt doen
Infectie met hiv legt meestal een psychologische last op de getroffenen, wat vooral direct na een diagnose merkbaar is. De mogelijkheden voor getroffen personen om in het dagelijks leven met hun ziekte, dat wil zeggen de daadwerkelijke infectie, beter te leven, worden door de medicamenteuze therapie niettemin overbodig. Hiv-positieve mensen hoeven geen ingrijpende veranderingen in hun leven aan te brengen als ze goede medicatie krijgen. De zelfhulp maatregelen zijn nogal bezorgd over leren alles wat er te weten valt over de ziekte, de therapie en de effecten ervan begrijpen en zo ook het gevoel van controle terugkrijgen. Besmetting met hiv is immers niet langer een doodvonnis. Voor het verkrijgen van informatie en het uitwisselen van ideeën zijn in veel steden zelfhulpgroepen, aids-helpcentra en soortgelijke organisaties beschikbaar. Getroffen mensen moeten vaak hun positieve levenshouding weer opbouwen. Bij dit proces moet ook de omgeving worden betrokken, waarbij hiv-positieven zelf moeten beslissen wie over de infectie leert en wie niet. Het valt niet uit te sluiten dat dit onaangename situaties in het dagelijks leven kan veroorzaken, veroorzaakt door onwetendheid of vooroordelen van anderen. Mensen opleiden en zelfverzekerd omgaan met de situatie kan helpen. Voor de algemene versterking van het immuunsysteem, een gezond en evenwichtig dieet moet desalniettemin worden opgevolgd - vooral als kleine ziekten vaak voorkomen. Sport versterkt ook en kan tegelijkertijd positief zijn voor de psyche.
