Wat is spermatische neuralgie?
zenuwpijn beschrijft een aanval-achtige schietpartij pijn in het gebied van een enkele zenuw. De term "spermaticus" verwijst in dit geval naar de mannelijke zaadstreng, waarnaar in vakkringen wordt verwezen als de "Fasciculus spermaticus". In deze zaadstreng loopt een zenuw, de nervus genitofemoralis.
Deze zenuw is verantwoordelijk voor huidsensaties in de liesstreek en verder het scrotum. Schade of irritatie van deze zenuw is verantwoordelijk voor de symptomen van spermatisch zenuwpijn, daarom zou de correctere term eigenlijk "genitofemoralis neuralgie" zijn. In overeenstemming met de voorgaande overwegingen wordt de term spermatisch zenuwpijn aldus beschrijft aanval-achtige pijn in de lies en het scrotum. Vrouwen zijn ook niet immuun voor spermatische neuralgie omdat ze, hoewel ze geen zaadstreng hebben, wel een genitofemorale zenuw hebben. Zij hebben pijn in de lies en de vleien majoor.
Oorzaken
In principe kan elke vorm van schade aan de genitofemorale zenuw leiden tot spermatische neuralgie. Dienovereenkomstig kunnen in zeldzame gevallen inflammatoire zenuwaandoeningen zoals het Guillain-Barré-syndroom zich ook manifesteren in de vorm van spermatische neuralgie. Vaker echter tumoren of abcessen (ingekapselde accumulatie van pus) vallen de zenuw aan.
Daarnaast kan de zenuw ook geblesseerd raken tijdens operaties aan liesbreuken. In dit geval spreekt men van iatrogene spermatische neuralgie (veroorzaakt door de arts). Vaak is er echter geen duidelijke oorzaak van de ziekte, wat de therapie aanzienlijk bemoeilijkt.
Diagnose
De diagnose van spermatische neuralgie wordt door de arts gesteld op basis van de beschrijving van de patiënt. Er is momenteel geen specifieke methode om de genitofemorale zenuw te onderzoeken, maar dit is meestal niet nodig vanwege de vrij duidelijke symptomen van de ziekte. Desalniettemin zou de diagnose van spermatische neuralgie instrumentele onderzoeken moeten omvatten, waarvan het primaire doel is om een abces of tumor als mogelijke oorzaak. Hiervoor is een ultrageluid onderzoek en, indien nodig, aanvullende beeldvormingsprocedures zoals computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) zijn geschikt. Gedetailleerde informatie over dit onderwerp vindt u op Echografie van de testis
