Een ontsteking van de choroïde wordt ook wel choroiditis genoemd en beschrijft een ontsteking van de choroidea, die zich tussen het netvlies en de sclera bevindt. De choroïde is verantwoordelijk voor de aanvoer van voedingsstoffen en het reguleren van de temperatuur van het netvlies. Vaak beïnvloedt de ontsteking tegelijkertijd het netvlies, dus in de meeste gevallen wordt het chorioretinitis genoemd.
Het komt vaak voor in de context van andere ziekten of infecties met pathogenen zoals toxoplasmose, tuberculose of candida-schimmels. Bij oogheelkundig onderzoek verschijnen vaak witte vlekken op de achterkant van het oog. Door het ontbreken van zenuwen in de choroïde, veroorzaakt de choroïdale ontsteking niet pijn en is vooral merkbaar in de vorm van verslechtering van het gezichtsvermogen.
Oorzaken
De oorzaken van een choroïdale ontsteking zijn talrijk en gevarieerd en kunnen zeer verschillende oorzaken hebben. Vaak wordt de exacte oorzaak niet volledig begrepen. Andere ziekten waarbij sprake is van een verhoogde incidentie van choroïdale ontsteking zijn Herpes eenvoudig, waterpokken, rodehond, syphilis, Lyme, 에이즈 en histoplasmose.
Vaak treedt de choroïdale ontsteking op bij immuungecompromitteerde patiënten. In de meeste gevallen is er geen geïsoleerde choroiditis, maar een ontsteking van de gehele achterste vaatlaag (uveitis achterste). - Choroiditis komt vaak voor in de context van andere ziekten, zoals inflammatoire darmaandoeningen (De ziekte van Crohn, colitis ulcerosa).
- Ze komen ook vaak voor bij reumatische aandoeningen, zoals De ziekte van Behcet or sclerodermie. - In de meeste gevallen is de oorzaak echter een infectie veroorzaakt door bacteriën, virussen, parasieten of schimmels. - Als er een ontsteking van de tanden of amandelen is, kunnen ziekteverwekkers zich via de bloedbaan naar het oog verspreiden. Belangrijke ziekteverwekkers van een choroïdale ontsteking zijn toxoplasmose ziekteverwekkers, cytomegalovirus, tuberculose bacteriën of candida-schimmels.
Bijbehorende symptomen
Ontsteking van het choroïdale membraan is voornamelijk merkbaar in de vorm van een verslechtering van het gezichtsvermogen. Patiënten klagen vaak over een vertekend zicht en zwarte vlekken voor de ogen. In de loop van de ziekte kunnen gezichtsveldstoringen optreden in het brandpunt van de ontsteking.
Verhoogde gevoeligheid voor verblinding of roodheid van het oog kunnen ook symptomen zijn. Vaak is er een verhoogde interne druk in de context van de choroïdale ontsteking. In tegenstelling tot de andere lagen van het netvlies bevat het vaatvlies geen gevoelige zenuwvezels.
Dit betekent dat het netvlies niet kan waarnemen pijn. Dienovereenkomstig voelen getroffen patiënten er geen pijn wanneer de choroïdale ontsteking is geïsoleerd. In de regel wordt echter niet alleen de choroidea aangetast, maar meerdere lagen tegelijk. Bij bijvoorbeeld chorioretinitis, waarbij ook het netvlies wordt aangetast, kan ook pijn optreden.
Diagnose
De diagnose van een choroïdale ontsteking wordt gesteld door de oogarts door middel van een oftalmoscopie of funduscopie. Met dit onderzoek kan het achterste deel van het oog worden beoordeeld. Tijdens deze oftalmoscopie kan de arts in de meeste gevallen witte of gele, wazige ronde vlekken detecteren die brandpunten van ontsteking op het vaatvlies vertegenwoordigen.
Afhankelijk van de mate van activiteit van de ontsteking, kunnen ze in verschillende mate van ernst zijn. Voor verdere diagnose en om andere ziekten uit te sluiten, een spleetlamponderzoek en een meting van de intraoculaire druk (tonometrie) kan ook worden uitgevoerd. In sommige gevallen kan optische coherentietomografie (OCT) ook nuttig zijn, waardoor gedetailleerde beeldvorming van de retinale lagen mogelijk is.
