Synoniemen in bredere zin
Medisch: Chalazion
Definitie Hail Grain
Een hagelsteen (chalazion) is een chronische, dwz permanente, ontsteking van een Meibom-klier. Meibom-klieren bevinden zich aan de binnenkant van de ooglid. Hun afscheiding zorgt voor de vetlaag van de traanfilm.
Deze klieren zijn verantwoordelijk voor de vorming van talg, dat dient om de vetlaag op te bouwen. Deze ziekte is overal goedaardig en ongevaarlijk! Op de foto is de pijnloze verdikking van de bovenste extremiteit, die een hagelsteen is, goed te zien. We willen de heer KB bedanken voor het aanleveren van deze foto! We maken ook graag foto's van andere van onze lezers, die door hun foto's een meerwaarde zijn van onze site.
Wat is het verschil tussen hagelsteen en gerstekorrel?
Zowel de hagelsteen als de gerstekorrel verschijnen als rode, gezwollen knobbeltjes op de ooglid. Maar er zijn een paar verschillen. Een hagelsteen komt meestal vaker voor bij volwassenen en minder bij zuigelingen of kinderen.
A gerstekorrel kan op elke leeftijd even vaak voorkomen. De ontwikkeling van de hagelsteen en de gerstekorrel is anders. EEN gerstekorrel kan ontstaan door een bacteriële ontsteking.
In plaats daarvan is een hagelsteen het gevolg van een verstopping in het uitscheidingskanaal van de talgklier op de ooglid en is een chronische ontsteking met accumulatie van nodulaire cellen. EEN gerstekorrel wordt daarom meestal veroorzaakt door bacteriën, een hagelsteen is dat niet. Een gerstekorrel kan een verstopping van de talgklier kanaal en dus een hagelsteen.
Een ander verschil is dat een gerstekorrel pijnlijk is, terwijl een hagelsteen meestal niet pijnlijk is. Een terugkerende gerstekorrel kan dit aangeven suikerziekte mellitus. Een hagelsteen kan ook in verband worden gebracht met een stofwisselingsziekte zoals suikerziekte mellitus.
Het blijft de vraag of dit het geval is bij hagelstenen die zijn ontstaan uit een gerstekorrel. Zowel hagelstenen als gerstekorrels zijn storend maar ongevaarlijk en verdwijnen meestal spontaan. Ter vergelijking: een gerstekorrel verdwijnt meestal sneller dan een hagelsteen.
In beide gevallen heeft warmte een rustgevend effect en soms wordt een operatie aanbevolen. Deze ruwe knoop ontwikkelt zich heel langzaam en is volledig pijnloos. Afgezien van de cosmetische beperking zijn er geen klachten.
Soms melden de getroffen personen ook een onaangenaam drukgevoel. Bindvliesbetrokkenheid is echter zeldzaam. De knobbel bevindt zich meestal net onder de rand van het ooglid en kan in grootte variëren van druivenpit tot hazelnootzaad.
Het kan niet onder de huid worden verplaatst. Hagelstenen komen bijna uitsluitend voor bij volwassenen. De oogarts onderzoekt eerst het ooglidgebied met de spleetlamp.
Om de oogleden zowel van binnen als van buiten te kunnen beoordelen, moeten de oogleden geëctropioneerd zijn. Ectropionisatie betekent het ooglid naar beneden vouwen zodat de binnenkant naar buiten wijst. De differentiële diagnose ("Welke andere ziekte is mogelijk?")
is een gerstekorrel, die erg gevoelig voor is pijn. Een zeldzame kanker van de klieren van Meibom (talgklier carcinoom) moeten ook worden uitgesloten. Dit is een tumor die, indien te laat ontdekt, zelfs dodelijk kan zijn.
Ook een zeldzame kanker van de Meibom-klieren (talgkliercarcinoom) moeten worden uitgesloten. Dit is een tumor die, indien te laat ontdekt, zelfs dodelijk kan zijn. In de meeste gevallen zijn hagelstenen onschadelijk en vereisen ze geen speciale behandeling, omdat ze vaak binnen een paar weken vanzelf verdwijnen.
Vooral kleine hagelstenen, die geen of slechts een gering ongemak veroorzaken, vallen zonder therapie terug. De eerste keus is de dagelijkse hygiëne en verzorging van de oogleden. Vaak is het esthetische aspect de belangrijkste focus van het verlangen naar behandeling.
Omdat een hagelsteen vaak gepaard gaat met een ontsteking die dit veroorzaakt pijn of ongemak, ontstekingsremmend of antibiotische oogdruppels or oogzalven kan worden gebruikt om roodheid en zwelling te verminderen. Bovendien kan een zachte warmtebehandeling, zoals het gebruik van een roodlichtlamp (twee tot drie keer per dag gedurende ongeveer tien minuten), de congestie van secreties verlichten en het genezingsproces versnellen. Bij gebruik van rood licht is het belangrijk ervoor te zorgen dat de ogen goed gesloten zijn en dat de afstand tot de lamp behouden blijft.
Een soortgelijk effect kan worden bereikt met schone, warme en vochtige kompressen, die gedurende een paar minuten op de gesloten oogleden worden aangebracht. behandel de hagelsteen. Tabletten zijn in de meeste gevallen niet nuttig. Het verwijderen van de hagelsteen moet altijd aan een arts worden overgelaten.
Bij het verwijderen door puur “knijpen” van de hagelsteen wordt de puist met al zijn bacteriën kan in de bloedbaan erachter worden gedrukt. Via deze de bacteriën migreer vervolgens naar het hoofd en nek gebied en kan ernstige complicaties veroorzaken, zoals hersenvliesontsteking of neuritis. Bij het operatief openen van de hagelsteen wordt aan de voorkant een kleine incisie gemaakt.
Hierdoor heeft het pus secretie kan gemakkelijk weglopen zonder extra druk. Er wordt echter geen littekenvorming verwacht: aangezien de incisie slechts in het millimeterbereik ligt, lijkt de wond na genezing meer op een muggenbeet en is deze na een paar dagen niet meer zichtbaar. Bij het verwijderen wordt naast de chirurgische behandeling meestal een antibiotische zalf voorgeschreven of - in ernstige gevallen - systemisch antibiotica.
Dit voorkomt dat de ziekteverwekkers zich in het lichaam verspreiden. Het verwijderen kan in principe door elke huisarts of dermatoloog worden uitgevoerd, aangezien het een zeer kleine ingreep is. De procedure, inclusief genezing, is binnen 1-2 weken voltooid.
Het biedt echter geen bescherming tegen herhaling, zodat herhaling niet kan worden uitgesloten. Een korte operatie onder plaatselijke verdoving kan nuttig zijn als de hagelsteen niet vanzelf verdwijnt onder conservatieve therapie of erg sterk veroorzaakt pijn of ongemak. De hagelsteen wordt geopend met een kleine incisie en het verstopte en ontstoken weefsel wordt verwijderd.
Voorafgaand aan de operatie wordt meestal een basis oftalmologisch onderzoek uitgevoerd, zodat de respectievelijke bevindingen op het ooglid kunnen worden onderzocht en andere oorzaken dan een hagelsteen voor de zwelling kunnen worden uitgesloten. De bewerking wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving, die onder de huid wordt geïnjecteerd. Vervolgens wordt het ooglid op zijn plaats gehouden met een speciale ooglidhouder (een zogenaamde chalazionklem) en wordt het ooglid omgevouwen (ectopisch).
De huid van het ooglid moet worden geopend met een kleine incisie. Dit kan zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant van het ooglid worden gedaan (afhankelijk van de bevindingen). Als de ooglidhuid van buitenaf wordt geopend, wordt de wond meestal gesloten met een of twee fijne hechtingen, die na een week kunnen worden verwijderd.
Voor een incisie aan de binnenkant van het ooglid zijn meestal geen hechtingen nodig. Na het openen van de hagelsteen door de incisie kan de inhoud van de verharding eruit worden geschraapt met een klein, lepelachtig instrument. Het is ook nodig om de capsule van de hagelsteen zoveel mogelijk te verwijderen om een hernieuwde ophoping van secretie te voorkomen.
Na de zeer korte (ongeveer drie minuten) operatie wordt een antibiotische zalf op het ooglid aangebracht en wordt een oogverband aangebracht. Dit kan meestal de eerste dag na de operatie worden verwijderd. Na de kleine operatie hoeft er meestal geen rekening te worden gehouden met langdurige beperkingen.
Normaal gesproken kan de patiënt de volgende dag zijn of haar gebruikelijke activiteiten hervatten. Het ooglid kan nog enkele dagen licht gezwollen of rood gekleurd zijn. De operatie van een hagelsteen kan in de meeste gevallen zonder grote complicaties worden uitgevoerd.
Zoals bij elke chirurgische ingreep, bestaat er een risico op bloeding of secundaire bloeding en infectie. Complicaties zoals oogletsel, zenuwschade of een vervorming van het ooglid als gevolg van littekens kan niet volledig worden uitgesloten, maar zijn zeer zeldzame chirurgische complicaties. Na chirurgische verwijdering wordt het weefsel onder een microscoop onderzocht.
Dit is nodig omdat in zeldzame gevallen een kwaadaardige (kwaadaardige) groei aanwezig kan zijn in plaats van een hagelsteen. Door het weefsel te onderzoeken, kan een mogelijk oorzakelijke tumor in het oog betrouwbaar worden uitgesloten. Als uit het weefselonderzoek een andere bevinding blijkt, kunnen verdere behandelingsmaatregelen nodig zijn.
In de regel vallen hagelstenen vanzelf terug. Als dit echter niet het geval is, kan behandeling met zalven als ondersteunende maatregel worden gebruikt. Een zalf heeft echter alleen zin bij een acute ontsteking of bacteriële kolonisatie.
Als de hagelsteen al open is gesprongen, kan een wond- en genezende zalf zoals Bepanthen® worden gebruikt als ondersteuning. In dit geval is het belangrijk om een steriele hoes te gebruiken om een nieuwe ontsteking te voorkomen. Bacteriële ontsteking kan het beste worden bestreden met zalven die antibiotica, bijv. Refobacin®. Zalven bevatten echter cortisone bestrijden ook ontstekingen en laten de hagelstenen sneller verdwijnen.
Het type en de duur van de aanvraag wordt bepaald door de aanbeveling van de arts. Zalven met cortisone hebben het nadeel dat ze de huid op lange termijn beschadigen, waardoor deze leerachtig en dun wordt. Hoewel dit effect slechts plaatselijk beperkt is tot het ooglid en omkeerbaar is, moet het toch worden vermeld.
Te veelvuldig gebruik van antibiotica kan resulteren in resistentie tegen antibiotica. In geen geval mag de hagelsteen echter worden uitgedrukt als de pus het bevat kan de hersenen via de bloedbaan, waar het bacteriële kolonisatie van de hersenvliezen (hersenvliesontsteking). Voor sommige getroffenen heeft homeopathische behandeling, naast andere methoden, een ondersteunend effect.
Hier moet de behandeling individueel en door een specialist met uitgebreide kennis worden uitgevoerd. Er wordt bijvoorbeeld Myristica C9 gebruikt. Als pus aanwezig is, kan het ervoor zorgen dat het sneller wordt geleegd en bevordert het een snellere genezing.
Pyrogenium C7 en C9 worden ook gebruikt. Het kan een ondersteunend effect hebben doordat de talgknoop oplost. Het kan ook pusvorming voorkomen.
Hepar sulfuris C15 kan worden gebruikt om verhoogde vorming van zwelling en pus te minimaliseren. In aanvulling op, Nachtschade C5 kan worden gebruikt om pijn en zwelling in het algemeen te verlichten. Silicea C4 kan ook worden gebruikt om algemeen te stimuleren wond genezen.
Ter ondersteuning van het genezingsproces kan bijvoorbeeld een roodlichtlamp worden gebruikt. De droge hitte van de lamp kan ontstekingsprocessen verminderen en de afvoer van secreties ondersteunen. Bij gebruik van de roodlichtlamp moeten de ogen gesloten zijn en gesloten blijven.
Warme, vochtige doeken of washandjes kunnen ook op de gesloten ogen worden geplaatst voor verlichting. Door de warmte gaan de poriën van het ooglid beter open en wordt het talgknobbeltje beter afgebroken. Het is niet aan te raden om zelfgemaakte oplossingen of preparaten te gebruiken, aangezien deze niet steriel zijn.
De oorzaak van een hagelsteen is een chronische ontsteking van een talgklier in het ooglidgebied. Als de hagelsteen op de rand van het ooglid bij de wimpers ligt, wordt een zogenaamde Zeis-klier aangetast. Een grotere knobbel die verder van de rand van het ooglid af ligt, wordt meestal veroorzaakt door de Meibom-klieren.
Deze klieren scheiden een olieachtige vloeistof af die zich mengt met de traanvocht afgescheiden door de traanklieren. De talgvloeistof zorgt ervoor dat de traanvocht verdampt niet te snel. In de volksmond wordt de opgedroogde, talgachtige afscheiding van de Zeis- of Meibom-klieren ook wel “slaapzand” genoemd.
Als deze klieren chronisch ontstoken zijn, spreekt men van een hagelsteen (chalazion). De chronische, meestal pijnloze ontsteking leidt meestal tot een verstopping van de klierkanalen. Het verschil is een acute ontsteking van de Meibom-klieren met bacteriën (meestal stafylokokken), wat leidt tot een gerstekorrel.
Een hagelsteen wordt gevormd wanneer de kanalen van een klier worden geblokkeerd, omdat dit leidt tot een congestie van afscheidingen en ontsteking van het aangrenzende weefsel. De ontwikkeling van een hagelsteen wordt bijvoorbeeld bevorderd door een chronische ontsteking van het ooglid marge (blefaritis). Blefaritis komt vaak voor samen met een ontsteking van de bindvlies (conjunctivitis) en kan een gevolg zijn van algemene huidaandoeningen.
Ontsteking van het ooglid rand manifesteert zich door samengeklonterde oogleden en wimpers (vooral na het slapen) en een gevoel van vreemd lichaam. Een rood, brandend of jeukende ooglidrand is typisch. Bij deze ziekte produceren de klieren van Meibom te veel talg (meibomitis), wat kan leiden tot verstopping van het uitscheidingskanaal en de vorming van een hagelsteen.
Hagelstenen komen vaker voor bij volwassenen dan hagelstenen bij kinderen. Bovendien kunnen hagelstenen worden veroorzaakt door huidaandoeningen die verband houden met een storing van de klieren van Meibom. Huidziekten zoals acne vulgaris of acne rosacea worden ook in verband gebracht met een verhoogde talgproductie door de klieren.
Metabole ziekten zoals suikerziekte mellitus kan ook de oorzaak zijn van hagelstenen. In zeer zeldzame gevallen kan een tumor van het ooglid ook verantwoordelijk zijn voor het feit dat een klierkanaal wordt verplaatst en er een secretiecongestie optreedt, wat een hagelsteen veroorzaakt. Er is geen manier om de vorming van een hagelsteen tegen te gaan of te voorkomen.
Zowel de vorming van een hagelsteen als de genezing ervan duurt meestal enkele weken. Sommige getroffen personen kunnen worden ondersteund door kalmerende huismiddeltjes of, indien nodig, een homeopathische behandeling en het beloop kan gemakkelijk worden versneld. Het aanraken van de hagelsteen of pogingen om het uit te drukken kan het verloop verlengen en mogelijk complicaties veroorzaken. In zeldzame gevallen, zichtproblemen of conjunctivitis kan gebeuren.
Enige geduld is vereist bij het behandelen van een hagelsteen, aangezien het regressieproces vaak enkele weken in beslag neemt. Als er geen verbetering is, is een behandeling van de hagelsteen noodzakelijk, omdat na langere tijd huidverdunning kan optreden door een grotere hagelsteen, die roodachtig kan worden. Bovendien, hoe langer een hagelsteen in het ooglid blijft, hoe groter de kans dat het gezichtsvermogen wordt aangetast door de permanente druk op het hoornvlies.
Daarom kan in sommige gevallen een operatie nodig zijn. Hagelstenen kunnen herhaaldelijk voorkomen. In dit geval is het raadzaam om een arts de oorzaak van het herhaalde voorkomen te laten bepalen, aangezien hagelstenen ook een teken kunnen zijn van andere ernstige ziekten.
De prognose is goed. Er kunnen echter recidieven optreden, dwz de kanalen van de Meibom-klieren kunnen opnieuw geblokkeerd raken. Hier moet de oorzaak, bijvoorbeeld diabetes, worden opgehelderd.
Een hagelsteen ontstaat wanneer een talgklier op het ooglid chronisch ontstoken raakt. Dit wordt meestal veroorzaakt door bacteriën. Een hagelsteen is echter, net als een gerstekorrel, niet besmettelijk, aangezien de ziekteverwekkers zich in een afgesloten ruimte bevinden, en zelfs als de hagelsteen vanzelf opengaat, zijn de ziekteverwekkers meestal niet besmettelijk.
De hagelsteen is een knoestige, grove verharding, die enerzijds drukpijn kan veroorzaken, maar ook een vreemd lichaamsgevoel kan oproepen tijdens het knipperen. De diagnose wordt meestal gesteld door een huisarts of oogarts door middel van een starende diagnose. Hagelstenen genezen meestal vanzelf.
In sommige gevallen kan het nodig zijn om een kleine ingreep uit te voeren. Hier wordt de hagelsteen geprikt met een kleine, dunne naald. De inhoud komt dan tevoorschijn.
Als profylactische maatregel kan de hagelsteen worden behandeld met een antibiotische zalf of antibiotische oogdruppels. In de regel vormt de hagelsteen geen pus omdat deze niet wordt veroorzaakt door een bacteriële, etterende ontsteking. Dit is anders met de gerstekorrel.
In sommige gevallen kan een gerstekorrel in een hagelsteen veranderen. Daardoor kan in de "overgang" een ophoping van etter in de hagelsteen ontstaan. Dit kan worden geminimaliseerd door homeopathische middelen voor sommige getroffenen of, indien nodig, het gemakkelijker maken om de pus te ledigen.
Indien de talgklippen op het ooglid, de zogenaamde Meibom-klieren, produceren meer talg, kan het uitscheidingskanaal worden geblokkeerd. Zo'n verstopping van het uitscheidingskanaal aan de rand van het ooglid veroorzaakt dat van het lichaam enzymen en bacteriën om componenten in het uitscheidingskanaal af te breken. Deze afbraakproducten worden vervolgens naar het omliggende weefsel getransporteerd en veroorzaken een granulomateuze ontsteking van de talgklier op het ooglid.
Dit leidt tot een immuunreactie op het ooglid. Dit leidt tot accumulatie van nodulaire cellen. Deze zijn te zien als een uitstulping net onder de rand van het ooglid.
Een knoop ter grootte van een druivenpit tot hazelnootzaad wordt gevoeld. Omdat dit in de kraakbeen van het ooglid, kan het niet worden bewogen. De hagelsteen is meestal pijnloos, omdat de immuunrespons van het ooglid niet wordt veroorzaakt door bacteriële ontstekingen, maar door lichaamseigen afbraakproducten.
Een hagelsteen komt bij kleine kinderen minder vaak voor dan bij volwassenen. Het is meestal onschadelijk en hoeft kleine kinderen niet per se te storen. Het is echter ook mogelijk dat baby's het herhaaldelijk met hun handen aanraken en zo het genezingsproces vertragen.
Behandeling met een desinfecterende zalf wordt aanbevolen in plaats van een operatie. Ook al wordt de hagelsteen maar langzaam kleiner. Bij volwassenen wordt soms een operatie aanbevolen. In het begin wordt het echter niet aanbevolen voor kleine kinderen, omdat deze operatie grote stress bij de kinderen kan veroorzaken.
