Oogzalven

Een op zalf gebaseerd medicijnpreparaat dat is vervaardigd voor lokale toepassing op het oog wordt oogzalf genoemd. Zalven zijn vaak gebaseerd op watervrije stoffen zoals vaseline of paraffine en, afhankelijk van de indicatie, actieve ingrediënten zoals corticosteroïden (cortisone), antibiotica or vitaminen worden vervolgens toegevoegd. Vanwege de mogelijkheid om verschillende actieve stoffen erin te verwerken, vormen oogzalven een therapieoptie voor veel ziektepatronen in de oogheelkunde.

Inmiddels zijn er echter ook veel medicijnen in de vorm van oogdruppels. Het verschil zit hem vooral in de verwerking. Zalven zijn op vetbasis, druppels daarentegen op waterbasis. Dienovereenkomstig lossen zalven minder gemakkelijk op en blijven ze langer in het oog, wat de therapie kan ondersteunen.

Voordeel ten opzichte van oogdruppels

In contrast met oogdruppelsOogzalven zijn veel stroperiger (taaier) en vloeien daarom niet zo snel uit het oog als oogdruppels. Door deze eigenschap blijven ze langer in het oog en kunnen ze dus beter werken dan oogdruppels of zelfs de ooggels zelf, die al wat dikker van consistentie zijn dan oogdruppels. Vooral 's nachts is het aanbrengen van oogzalven veel nuttiger en effectiever dan het gebruik van oogdruppels of ooggels en kan een voldoende lange inwerktijd worden bereikt door de zalf' s nachts aan te brengen.

Nadeel vergeleken met oogdruppels

Waarschijnlijk het grootste nadeel is dat het gezichtsvermogen wordt aangetast wanneer oogzalven worden aangebracht. Men kan dan zien alsof het door strepen gaat, terwijl de stroperige zalf zich tussen het oog en de buitenwereld "duwt" en het zicht verduistert door zijn consistentie. Juist om deze reden wordt aanbevolen om de zalven alleen direct voor het slapengaan aan te brengen, waardoor het nadeel van een verminderd gezichtsvermogen onbeduidend is.

Indicatie voor oogzalven

• Allergische reactie
• Bacteriële ontsteking van het oog
• Oogletsel
• Droge ogen (zogenaamde keratoconjunctivitis sicca)

Contra-

Wanneer mogen oogzalven niet worden gebruikt? In het algemeen mogen oogzalven niet worden gebruikt bij bewusteloze patiënten of na ongevallen, aangezien deze de neurologische beoordeling of mogelijke chirurgische maatregelen door de oogarts. Oogzalven mogen ook niet worden gebruikt als de oogbal zelf gewond is (bijv. Piercing). Glaucoma (verhoogde intraoculaire druk) is ook vaak een contra-indicatie voor veel medische oogzalven.

Aanvraag

Om de oogzalf correct te gebruiken, wordt deze als een ongeveer 0.5 cm lange strook zalf ingebracht de conjunctivale zak met het onderste deksel lichtjes naar beneden getrokken met de vinger. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de punt van de zalfslang de wimpers van de patiënt niet raakt of bindvlies, zodat besmetting van de resterende inhoud van de zalfbuis kan worden vermeden. Na het aanbrengen moeten de ogen worden gesloten.

Eventuele overtollige oogzalf die dan uit de ogen komt, kan vervolgens voorzichtig worden weggeveegd met een pluisvrije doek of kompres. De zalf kan het beste in rugligging of met de hoofd achterover gekanteld. De lagere ooglid wordt voorzichtig met één hand naar beneden getrokken, waardoor een soort zak of rimpel ontstaat.

De andere hand die de zalfslang vasthoudt, wordt het best ondersteund op het voorhoofd van de patiënt en kan nu ongeveer 0.5 cm zalf in de plooi van de onderste druppel laten vallen. ooglid. Hierbij is het van belang dat de tube zelf het oog of de wimpers niet raakt, zodat noch verwondingen aan de oogbol noch de overdracht van kiemen van het oog naar de buis kan voorkomen. Het is het gemakkelijkst om dit door iemand anders te laten doen (dokter, ouder met kinderen, etc.). Na het aanbrengen kan de patiënt wazig zien door de zogenaamde zalffilm. Als gevolg hiervan wordt de rijvaardigheid verminderd en dient men af ​​te zien van het besturen van machines van welke aard dan ook.