Gewone narcis komt voor als wild- en tuinplant in Midden-Europa. Het is een medicinale plant die al sinds de oudheid wordt gebruikt. Tegenwoordig heeft het vanwege zijn toxische effecten geen medicinale betekenis behalve in homeopathie.
Voorkomen en teelt van de gewone osterluzei.
Gewone Oost-luzerne groeit voornamelijk in wijngaarden, oeverbossen, op oevers en akkerranden. Gemeenschappelijke Easterlily of Aristolochia clematitis is een lid van de Easterlily-familie (Aristolochiaceae) en het geslacht van de pipeflower (Aristolochia). Het is een vaste plant die 30 tot 100 centimeter hoog wordt. Het heeft een wijdvertakte wortelstok en een rechtopstaande, onvertakte stengel. De plant bloeit in mei en juni. De gele trechtervormige bloemen zijn drie tot vijf centimeter lang. Ze staan samen in de oksels van de bovenste bladeren in groepen van twee tot acht bloemen. Kenmerkend is het onaangename geur van de plant, die vliegen aantrekt voor bestuiving. Deze vliegen glijden naar de bodem van de bloem en kunnen er pas uit na bestuiving, als de bloemen verdorren, door een beharing in de bloembuis. De lichtgroene bladeren zijn langgesteeld, hart--vormig en zes tot tien centimeter lang en vier tot zeven centimeter breed. Oorspronkelijk komt de gewone paasluzerne uit het Middellandse Zeegebied. Het wordt nu echter in heel Centraal-Europa aangetroffen. De plant houdt van warm en zonnig. Het geeft de voorkeur aan kalkhoudend, water-doorlatende en voedselrijke leem- of lössbodems. Gewone Oost-luzerne groeit voornamelijk in wijngaarden, oeverbossen, op oevers en akkerranden.
Effect en toepassing
De wortelstok en zaden van gewone narcis bevatten aristolochic zuren, die ook in kleinere hoeveelheden in de bladeren van de plant worden aangetroffen. Aristolochic zuren zijn secundaire plantaardige stoffen die zeer giftig zijn. De stikstof-bevattende aromatische verbindingen veroorzaken mutaties in het genetisch materiaal, zijn kankerverwekkend en leiden naar nier schade. Een studie toonde bijvoorbeeld het opwekken van urinewegtumoren aan bij veel mensen in Taiwan die producten hadden ingenomen die de gewone osterluzei bevatten. In de zogenaamde Balkan-nefropathie, aristolochic zuren van de zaden van de gewone narcis, die naast graanvelden groeide, vonden hun weg naar het meel dat werd gebruikt om te bakken brood Als gevolg hiervan veroorzaakten ze nier ziekten bij veel inwoners van de Balkan. Aristolochiazuren kunnen hyperemie veroorzaken, dat wil zeggen, bloed accumulatie in organen of weefsels. Ze kunnen ook leiden tot menorragie (langdurige en hevige menstruatiebloedingen), dwz langdurige en toegenomen menstruatiebloedingen, en can leiden naar abortus in zwangerschap Desalniettemin wordt gezegd dat aristolochiazuren wondgenezende effecten hebben en de immuunsysteem Ze zouden ontstekingsremmende, krampstillende en diaforetische effecten hebben. Insecten die zich voeden met planten van de paasluzernefamilie zijn immuun voor de effecten van aristolochiazuren en gebruiken ze om roofdieren af te weren. De gewone osterlucia bevat ook etherische oliën en tannines Vanwege de giftige werking van aristolochiazuren zijn geneesmiddelen die componenten van de gewone osterluze bevatten, in Duitsland verboden. Enkel en alleen homeopathische middelen vanaf potentie niveau D11 zijn nog steeds toegestaan. De homeopathische middelen zijn verkrijgbaar als bolletjes, tablets en als oplossing. Afhankelijk van de symptomen kunnen driemaal daags vijf druppels of vijf bolletjes voor inwendig gebruik worden ingenomen of kan de tinctuur uitwendig worden aangebracht. De verse, bovengrondse delen van de plant worden gebruikt voor de productie. In de volksgeneeskunde wordt de gewone paaslucia gebruikt voor externe toepassing. Voor dit doel worden de wortels, geoogst in de lente of herfst en vervolgens gedroogd, gekookt en wordt de verdunde tinctuur aangebracht op eczeemzweren of jeuk. Echter, vanwege de hoge toxiciteit, kant-en-klare preparaten uit homeopathie verdient de voorkeur. Waarschuw vooral voor kruidenmengsels van internet, die gewone osterluzei bevatten.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Sinds de oudheid staat de gewone Easterluvia, ook wel wolfskruid of beaverweed genoemd, bekend als een medicinale plant. De geslachtsnaam Aristolochia is afgeleid van het Griekse "aristos" voor "zeer goed" en van "lockeius" voor "behorende tot vruchtbaarheid". De soortnaam "clematis" komt van het Griekse "klema", wat "rank" betekent en verwijst naar de groeiwijze. In de oudheid werd gewone paasluzerne gebruikt tijdens de bevalling, omdat de werkzame stoffen de geboorte moesten vergemakkelijken en versnellen. . Omdat de plantensubstanties kunnen leiden tot het begin van de bevalling werd Easter lucae ook gebruikt als een abortus. Bovendien werd gewone paschalis lucenia gebruikt tegen slangenbeten. De oude Egyptische naam vertaalt zich in het Duits als "slangenaversie". Later werd de plant gebruikt als medicinale plant, vooral in Traditioneel Chinees Medicijn Het wordt nog steeds gebruikt in homeopathie bij diverse gynaecologische klachten, zoals menstruatie krampen en benauwdheid en cyclusafhankelijke borst pijn, evenals in verloskunde Daarnaast worden homeopathische preparaten met de gewone paaslucia gebruikt voor intern en extern wond genezen, voor decubitus of blaren, voor chronische zweren en voor reumatiek Vóór het verbod van Aristolochia-met medicijnen, werd gewone paasluceria ook gebruikt bij dieetkuren. Als de dosering van de medicinale plant te hoog is, treden vergiftigingsverschijnselen op. Deze kunnen zich manifesteren in braken, gastro-intestinaal ontsteking, krampen or verhoogde pols. Bloed drukval en overlijden kunnen optreden als gevolg van ademhalingsverlamming. Vanwege zijn hoge toxiciteit speelt de gewone osterluzei tegenwoordig geen grote rol als medicinale plant in de geneeskunde. Alleen in de homeopathie en als sierplant in de tuin wordt de plant nog steeds gebruikt. Onderzoekers gebruiken ook aristolochiazuren om mogelijke triggers voor te onderzoeken tumor ziekten De mutaties die door de plantensubstantie worden getriggerd, kunnen mogelijk aanwijzingen geven voor het ontstaan van tumoren.
